woensdag 27 juni 2012

Tussenmeting

Bij het consultatiebureau vanmorgen de nieuwe 'tussenmeting' gekregen: onze kleine ukkepuk is 69 centimeter lang en 7,6 kilogram zwaar. Oftewel: precies volgens het gemiddelde. Blakende gezondheid, recht zo die gaat, enzovoorts. Met een goed gevoel weer naar huis dus!

maandag 25 juni 2012

zondag 24 juni 2012

De terugreis, deel 2



De laatste dag, het laatste stukje naar huis. Even ontbijten bij Campanile en dan op weg. Ondanks ons verblijf weten we nog steeds niet hoe we de naam van deze keten nou moeten uitspreken. Ik zeg zelf altijd campani-LEE (rijmt op perpetuum mobile), Mrs Attorma zegt campanieje (rijmt op vanille) en mijn zwager houdt het op campaniel.

Iets na half negen vertrokken we uit Nancy. De grens met Luxemburg passeerden we vlak voor half tien, zo'n 50 minuten later. Nog geen twintig minuten later waren we Luxemburg alweer uit, inclusief een tankbeurt. Het eerste uur op de snelweg in België verliep zonder enige problemen. Rond 11 uur begon het eerste spatje regen te vallen – wat niet meer ophield tot we thuis waren. Vreemd genoeg bleef het Belgische verkeer op hoge snelheid – en dikwijls zonder licht – doorrijden. Daar voelde ik me toch wat ongemakkelijk bij.

Net na half twee waren we thuis, met een heel blije baby, een heleboel was – en herinneringen aan een heel leuke vakantie!


Grotere kaart weergeven

zaterdag 23 juni 2012

De terugreis, deel 1


Snelle hap in Nancy.

Net zoals op de heenreis: vertrokken om 09.10 uur. We werden uitgezwaaid door opa en oma, die nu twee weken zonder hun kleinkind moeten. Zouden ze dat redden? Ik vermoed van niet. Onze terugreis begon met richting Montélimar te rijden (inclusief uitzicht op een kerncentrale) en daarna de Route Soleil richting het noorden te rijden. Eerste richtpunt: Lyon.

Onze kleine meid had het niet zo naar haar zin achterin. Misschien ging het eerste flesje wat te snel naar binnen? Of misschien moest ze even afkicken van alle aandacht van de afgelopen twee weken? Hoe dan ook, pas toen papa of mama op de achterbank naast haar plaatsnam, ging het weer een beetje.

Het eerste deel van de terugreis verliep voorspoedig, geen file en slechts één keer werkzaamheden. Wel leverde het eerste tolpoortje wat vertraging op toen ineens twee rijen auto’s moesten invoegen. Onze overnachting vond plaats in het Campanile hotel in Nancy. Bij binnenkomst een grote reclamefolder over hoe goed het restaurant wel niet is. Helaas, wat blijkt: het restaurant is gesloten in het weekend. Dan maar een snelle hap.


Grotere kaart weergeven

vrijdag 22 juni 2012

Drie kleine kleutertjes



Onze laatste volle dag hier. Niet zo heel veel bijzonders gedaan: beetje zonnen, beetje zwemmen, et cetera. Echt afzien dus. ;) Buurjongetjes Thijs, Niek en Diko waren vandaag heel veel in de buurt van onze kleine meid te vinden. Even racen op hun fietsjes en dan kwamen ze weer even buurten – en dat de hele dag door. Niek kwam ’s middags in het zwembad zelfs met een bootje aanzetten waar hij ons meisje in wilde laten zitten en dat hij haar dan het hele zwembad door zou trekken. Daar is ze misschien nog een pietsie te klein voor…

Traditiegetrouw is NRJ de zender waar we het meest naar geluisterd hebben, vooral omdat die in de bergen de beste ontvangst had. Mijn beeld van die zender als de Franse 538 werd weer bevestigd: hitgevoelige muziek, maar wel erg vaak dezelfde platen, zoals Carly Rae Jepsen, Gotye en Simple Plan (in het Frans!).

woensdag 20 juni 2012

Ad van Veen – De jongen is acht

Al eerder aangekondigd, maar nu pas aan toegekomen: 'De jongen is acht' van Ad van Veen. Een thriller tegen de achtergrond van kindermisbruik. Zo’n 25 jaar na het slachtoffer geworden te zijn van seksueel misbruik, besluit hoofdpersoon David om de dader te confronteren. Door middel van flashbacks wordt aangetoond hoe het misbruik David zijn hele leven lang heeft achtervolgd. In het heden volgt de lezer de stappen die David zet om de confrontatie aan te gaan.
'De jongen is acht' leest als een typische debuutroman. Ik zie bijvoorbeeld een aantal voorbeelden van vertelmanieren die ik zelf ook heb toegepast in mijn eigen poging een manuscript te schrijven. Van Veen weet de lezer af en toe heerlijk op het verkeerde been te zetten. Met het onderwerp van misbruik gaan direct bij de lezer de alarmbellen af wanneer er geestelijken ter sprake komen, maar Van Veen weer hier een originele draai aan te geven.

Dat op het verkeerde been zetten voert Van Veen ook door in het einde van 'De jongen is acht'. Dat geeft de roman een onverwacht einde. In eerste instantie gaf mij dat een onbevredigend gevoel; iets wat de ontwikkeling van de hoofdpersoon op een abrupte, onverwachte manier stokte. Na enkele dagen laten bezinken besefte ik echter dat dit de enige logische manier was waarop het boek kon eindigen.

Dat gezegd, 'De jongen is acht' prikkelt mijn nieuwsgierigheid op een manier zoals geen ander boek dat doet. Vanwege mijn band met de auteur kan ik er gemakkelijk een aantal autobiografische onderdelen uit halen. Bij de verwijzingen naar Ibiza, Paramaribo en een bruiloft in een kasteel weet ik bijvoorbeeld meteen op welke ware gebeurtenissen deze gebaseerd zijn. Dat roept bij mij dan natuurlijk de vraag op of er nog meer delen van autobiografisch zijn. Dat maakt 'De jongen is acht' tot een intrigerend, maar verontrustend boek.

dinsdag 19 juni 2012

Cirque de Gens





Vandaag opnieuw richting Lagorce afgereisd, maar deze keer om te wandelen. Met onze ukkepuk in de draagzak – die alles natuurlijk weer schitterend vond en trappelend van plezier de hele route bij papa gezeten heeft. De wandelroute was kort (1,5 km) en gemakkelijk begaanbaar voor iedereen, aldus de omschrijving in de brochure. Nou, daar was in de praktijk weinig van te merken. Toch hadden we volgens de bordjes de juiste route te pakken. Misschien volgende keer toch maar om een gids vragen?

's Middags een korte wandeling naar het Cirque de Gens, wat op loopafstand ligt van de camping. Mooi loopje over een klein bruggetje – slechts één auto per keer, geen vrachtwagens – met een mooi uitzicht over de rivier, over de massieve rotspartijen langs beide oevers en over alle watersporters – lees: kanoërs – die voorbij gleden.


Grotere kaart weergeven

maandag 18 juni 2012

Domaine de Pécoulas

Vandaag een bezoek gebracht aan een wijnproeverij. In het plaatsje Pécoulas om precies te zijn, wat hier al snel verbasterd werd tot 'speculaas'. De route naar Pécoulas is leuk, bergachtig, bomvol vakantiehuisjes aan de zonzijde van de berg(en) en het laatste stukje is een heel klein, smal weggetje, dat uitkomt bij drie huizen – zou dat het hele dorp zijn? – en bij de wijnmakerij.

Met de wijnboer een kort gesprekje aangeknoopt, vooral over de wijn natuurlijk, maar ook een beetje over het Patois, de streektaal. Jongeren laten die taal vooral links liggen en spreken vaak nog uitsluitend Frans. De wijnboer vond dat op zich wel begrijpelijk – met Frans kun je immers in het hele land terecht in plaats van alleen in je eigen streek – maar vond het wel jammer dat hiermee een rijke taaltraditie verloren ging.


Grotere kaart weergeven

zondag 17 juni 2012

Stukje wandelen



Vaderdag



Mijn eerste Vaderdag! Dat wil zeggen: de eerste keer dat ik zelf vader ben. Heel erg leuk om nu eens aan die kant te staan, al gaat het mij meer om die gedachte. Sterker nog; ik vermoed dat voor mij volgend jaar het nieuwigheidje er alweer af zal zijn.

Aan de andere kant zal Vaderdag nooit meer helemaal hetzelfde zijn sinds een paar jaar. Het zal altijd een beetje droevig zijn; er zal altijd een zeker gemis zijn. Zeker als ik de afgelopen week allemaal – overigens heel leuke – foto's uit Canada zie van de rest van de familie.

donderdag 14 juni 2012

De meester – Eeuwige duisternis

Een kleine vakantietraditie de afgelopen jaren: een deel van de Meester-trilogie van Guillermo del Toro en Chuck Hogan lezen. Dit jaar het derde en laatste deel, 'Eeuwige duisternis'. Het eerste deel vond ik veelbelovend; het tweede deel viel een beetje tegen. Deel 2, 'De val' eindigde op een sombere manier, met een ultieme overwinning voor de vampiers en een nederlaag voor de mensheid in het vooruitzicht. Dat slechte vooruitzicht blijkt in 'Eeuwige duisternis' werkelijkheid te zijn geworden.

Met dit derde deel lijken Del Toro en Hogan een aantal steken op te pakken die ze in 'De val' hebben laten vallen. Deel 2 ontbrak vooral aan opbouw; dat wordt in 'Eeuwige duisternis' goedgemaakt. Het klein beetje hoop dat er gloort voor de mensheid en de finale zijn een tikkeltje onwaarschijnlijk, maar niet ongewoon voor het genre. Verder geven Del Toro en Hogan een interessante draai aan het ontstaan van de vampiers; eentje die ik nog niet eerder ben tegengekomen in de fantasy-literatuur.

Kortom, 'De meester' is een leuke, onderhoudende trilogie, maar vanwege het gebrek aan opbouw halverwege zou het wellicht beter geslaagd zijn als tweeluik.

woensdag 13 juni 2012

La vache qui rit!


In bad in de afwasteil. Ze vond het heerlijk! Ze was voortdurend aan het trappelen en spetteren van enthousiasme. Alleen een beetje jammer dat daardoor het hele huisje blank stond. Goede les voor de volgende keer: het teiltje hoeft heus niet zo vol…

Regelmatig komen er straaljagers over vliegen. Zo ook vanmorgen. Misschien zit er ergens een vliegbasis in de buurt? Hoe dan ook: tot grote verbazing van Baby Attorama, die iedere keer nieuwsgierig naar de lucht gaat zitten staren.

Papa en opa passen op terwijl mama en oma boodschappen gaan doen. Wanneer in Frankrijk, doe als de Fransen, dus: bij Lidl. Die kwamen terug met drie dagen aan boodschappen, dus voorlopig zijn we voorzien. Bij elkaar waren mama en oma zo’n anderhalf uur weg – onze ukkepuk lag al die tijd op bed. Die moest blijkbaar wat inhalen (vanmorgen niet zo goed geslapen).

Eerste (muggen- ?) beet voor ons meisje, die eventjes begon te brullen, maar daarna weer verder ging met spelen alsof er niets aan de hand was. En dat was er natuurlijk ook niet.

Nederland zo goed als uitgeschakeld op het EK na twee verloren wedstrijden. Niet echt veel van meegekregen, afgezien van een enkeling die zich in het oranje gehuld (opnieuw) naar de kantine begaf. Wel aanmerkelijk minder dan afgelopen zaterdag.

dinsdag 12 juni 2012

Baby in de zak



Naar de markt in Largentière. De heenweg was eerst een stukje 'terug' naar onder andere Saint Maurice en Vogüé. Terugweg via Ruoms, mooie route door de bergen en langs de rivier, inclusief een "natuurlijk uitgehakte" tunnel in de woorden van Mrs Attorama, met slechts één rijbaan. Dat was dan ook het eerste stoplicht dat we hier zijn tegengekomen.

Baby Attorama ging mee in de draagzak naar de markt. Dat was een groot succes: ze hing voortdurend te spartelen van plezier met haar beentjes. Ze trok veel bekijks van voorbijgangers (en een paar jaloerse blikken, hoop ik ;) van mensen met kinderwagens.

Largentiere heeft hoge (stads-) muren, een kasteel en een ridderrijk verleden, afgaande op de informatie bij het binnenrijden van het plaatsje. Helaas bleef het bij die informatie; van het plaatsje zelf hebben we niet zo veel meegekregen.

Wat opa ook zegt: vanavond geen Nederlands elftal op het EK. Dat is morgen pas.


Grotere kaart weergeven

maandag 11 juni 2012

Beaucoup de soleil!



Zon! Beaucoup de soleil! De dagen nemen het ritme aan van een zondag: ons meisje slaapt tot een uurtje of 7. Dan krijgt ze een flesje en gaat ze even terug naar bed. Papa en mama slapen nog even door. Tot een uurtje of negen. Papa en mama doen dan beurtelings douchen, aankleden en scheren/make-up. Het schema van de hele dag wordt bepaald door Baby Attorama. Hoe laat we tijd hebben om iets te lezen bijvoorbeeld. Dit is de vierde dag van onze vakantie (reistijd inclusief) en ik zit pas op pagina 100 van mijn eerste boek. Dat is ongekend laag voor mijn doen.

De interactie tussen ons meisje en andere kinderen is iets wat me blijft verbazen. Er hoeft maar een ander kindje voorbij te komen of ze steekt haar handje al uit. (Buurjongentje Jurre laat al die aandacht echter volkomen aan zich voorbij gaan; Baby Attorama wordt straal genegeerd.)

Naar het zwembad geweest met ons meisje. Ze vond het schitterend! Voortdurend trappelen met haar kleine beentjes. En natuurlijk proberen tegelijkertijd én het eendje én de octopus beet te houden. Dat ze haar handjes moet openen om er eentje te pakken en daarmee de ander moet loslaten, is een besef dat ze nog niet heeft – maar waarmee ze wel zichzelf voortdurend kan vermaken met twee speeltjes. En: zichzelf door dat trappelen zo nat spatten dat ze er zelf van schrok.

Rond een uurtje of zeven 's avonds sloeg het weer ineens om. Ineens begon het heel hard te waaien, te bliksemen en te regenen. Gelukkig duurde dat niet lang. Wel zagen we daarna een paar mensen van de camping met een karretje rondrijden om de schade te inspecteren en even later volgde er een mannetje met een kettingzaag om bomen en takken te rooien. En onze kleine ukkepuk? Die sliep overal doorheen.

Tot onze stomme verbazing zagen we 's avonds dezelfde mensen op de camping lopen als die we vrijdagmiddag in Hotel de l'Europe gezien hadden. Die blijken al 23 jaar op deze camping te komen. Wat een toeval!

zondag 10 juni 2012

Sept mois


Jeej, onze ukkepuk is vandaag 7 maanden! Zo onrustig als ze gisteravond was, zo vrolijk was ze vanmorgen. Nog even kennis gemaakt met tijdelijke buurjongen Jurre van 14 maanden. Grote lol bij het eten: iedere hap ging met een schaterlach naar binnen. Idem met ieder slokje water uit de drinkbeker.

De bedoeling was om een wandelingetje te maken door Pradons en/of langs de rivier. Het weer was echter wat somberder dan gedacht, dus dat schuiven we maar een dagje op. Wel 's middags nog even snel (met de auto) naar Ruoms geweest. Dat is maar 3 kilometer hiervandaan. Zou een mooi hardlooprondje geweest zijn – maar mijn schoenen liggen nog thuis…

zaterdag 9 juni 2012

De heenreis, deel 2


Aire de Bornaron.

De dag begon, uiteraard, met Mrs Attorama verrassen met haar verjaardagscadeau! Daarna met het hele gezin, inclusief Baby Attorama dus, naar de ontbijtzaal. Daar trok onze kleine ukkepuk (weer) veel bekijks, inclusief een Franse dame die meteen tegen haar begon te babbelen. Baby's gaan blijkbaar over alle nationaliteiten heen.

Deze keer om 9 uur (stipt): au revoir Langrès! De reis verliep verder via onder andere Onges (10.00 uur), Villefranche (12.00 uur) en Aire de Bornaron (14.00 uur). Om kwart voor 11 maakten we een kleine tussenstop. In de woorden van Mrs Attorama:

"Gestopt bij Aire de huppeldepup. Papa had een dubbele espresso nodig om achter het stuur te kruipen en mama was het gewoon een beetje zat. Baby Attorama daarentegen heeft het prima naar haar zin. Lekker flesje drinken, beetje rondkijken, beetje lachen naar andere kindjes. Nee, die vermaakt zich prima!"

Onze stop om 14.00 uur was zoals gezegd bij Aire de Bornaron. Een erg grote parkeerplek, met heel veel picknicktafels – en opnieuw veel belangstelling voor onze kleine ukkepuk. Wildvreemden die zomaar op je afstappen en tegen je kind beginnen te praten. Een Frans echtpaar, uit een van de voorsteden van Parijs, was op weg naar de Cote d'Azur en had erg veel belangstelling voor het reistentje. Ik voorspel een cadeau voor de kleinkinderen…

We waren relatief laat gestopt voor het lunchhapje, dus we dachten nog wel even door te kunnen. Maar nee, mevrouw zit helemaal in haar ritme, dus toen ze om 15.00 uur haar fles niet gekregen had, begon ze te protesteren. We waren net van de snelweg af (bij Montélimar) en zochten snel een parkeerplaats op. De rest van de route was nog een uurtje rijden door de Ardèche, een erg mooie route.

Rond half vijf waren we in Pradons, op camping Les Coudoulets. De camping lig zo’n beetje tegen de rivier aan (ook Ardèche genaamd), als ik het kaartje van Google Maps mag geloven. Morgen de omgeving maar een beetje in het echt verkennen om te kijken of dat klopt. Ons huisje/stacaravan ziet er mooi en ruim uit, met veel ruimte voor alle spullen voor ons en voor Anouk.

Nog even naar het Nederlands elftal gekeken in de kantine. De sfeer was uitstekend, maar het resultaat helaas wat minder…


Grotere kaart weergeven

vrijdag 8 juni 2012

De heenreis, deel 1


Nou, de auto is er alvast klaar voor.

Deel 1 van onze heenreis. Ons doel was om stipt om 09.00 uur te vertrekken. Dat werd zo'n 10 minuten later, wat helemaal geen slechte score is gezien alle extra spulletjes die we deze keer extra mee moeten nemen en alle andere extra dingetjes die we moeten regelen voor onze kleine meid. We werden nog een 'soort van' uitgezwaaid door toevallig passerende buren.

Volgens de Navigon was het precies 600 kilometer naar Langrès, onze bestemming van vandaag. De reis verliep voorspoedig: om 09.45 uur reden we België binnen. De kenmerkende dakjes op het wegdek, bedoeld om de ruimte aan te geven die vrachtwagens (en overig verkeer) moeten aanhouden om ongelukken te voorkomen, verschenen al snel. Om 10.00 uur zaten we op de ring Antwerpen, inclusief de eerste kleine file, en om 10.30 uur op de ring Brussel. Onderweg naar het altijd fijne Studio Brussel geluisterd – dat moet ik echt weer wat vaker doen als we terug zijn.

Rond een uurtje of 11 hadden we onze eerste stop, bij een wegrestaurant bij Namen/Namur in de buurt. Onze ukkepuk kreeg een flesje, werd verschoond en trok meteen veel bekijks. Twee dames uit Oostende knoopten een gesprekje met ons aan. Ik liep met een flesje richting het personeel en nog voordat ik mijn vraag kon stellen, werd ik al naar de magnetron gedirigeerd. Ik was blijkbaar niet de eerst met een dergelijk verzoek.

De reis verliep verder via Champions/Vedrin (12.00 uur), Hachy (13.00 uur), de grens met Luxemburg (13.10 uur) en het gebruikelijke tanken bij de Aral in Luxemburg (13.30 uur). Verder viel het me vooral op dat alle andere auto's met een dakkoffer – iets waar we nu natuurlijk extra op letten – een Nederlands kenteken hebben. Blijkbaar iets typisch Nederlands? (Update zaterdagavond. Herstel: we hebben ook nog 1 Belg en 1 Zwitser gezien met een dakkoffer.)

De grens met Frankrijk begaf zich vrijwel direct achter het tankstation: om 13.40 uur reden we het land binnen. Zo'n drie kwartier later was het tijd voor een nieuwe stop, om een nieuwe flesje te laten drinken. Opnieuw hadden we veel aanspraak – dat zal de rest van de vakantie wel zo blijven, vermoed ik. Een Nederlands jongentje, Bart, bleef maar bij onze baby staan, zelfs toen zijn eigen gezin weer naar de auto toe liep om verder te reizen.

Het eerste tolpoortje (péage) bij Gye reden we door om 15.45 uur. Even later, ter hoogte van Aouze, begon voor 12 kilometer aan werkzaamheden, maar daar hadden we eigenlijk weinig last van.

Stipt om 17.00 uur waren we bij het Hotel de l'Europe in Langrès. (We hadden eigenlijk een ander hotel gereserveerd, Lion d'Or, maar we werden overgeplaatst vanwege een verbouwing.) Een klein, ouderwets, knus hotelletje in een typisch Frans vestingstandje met smalle straten. We hebben nog een klein stukje gewandeld, al bleken de Franse stoepen niet echt voorbereid op kinderwagens. In het stadje even snel gegeten, waarbij ik vreemde blikken kreeg dat ik slechts één glas wijn bestelde in plaats van een hele fles.

Baby Attorama viel gemakkelijk in slaap, iets waar we ons onderweg (onterecht, zo bleek) een beetje zorgen om gemaakt hadden. Wel vreemd om haar ineens weer bij ons op de kamer te hebben na zo’n drie maanden op haar eigen kamertje. Tot zo ver deel 1, morgen verder zuidwaarts!


Daar lig je dan, in een hotelkamer in Langrès.


Grotere kaart weergeven

donderdag 7 juni 2012

Verjaardaghits: 2002

Wat stond er op nummer 1 in de Top 40 in de eerste week van 2002?

Verjaardaghit: Gigi d'Agostino – L'amour toujours
Voorafgegaan door: Sita – Happy
Opgevolgd door: Marco & Sita – Lopen op het water

Het zit dus zo:
De Italiaanse DJ, producer en remixer Gigi d'Agostino scoorde in 1996 zijn eerste hit in Nederland met 'Sweetly'. Daarna bleef het vijf jaar stil (in de hitlijsten) rond d'Agostino. Eind 2001 was hij terug, met 'L'amour toujours'. Dat was eigenlijk de titeltrack van d'Agostino's album uit 1999, maar dankzij de populariteit van het nummer onder rave-liefhebbers werd het alsnog op single uitgebracht. Met succes.

Weetjes
* 'Gigi' is een bijnaam; Luigi Celestino di Agostino is zijn volledige naam.
* Over zijn niet al te succesvolle optredens uit zijn beginperiode (circa 1986) zei d'Agostino: "Zelfs de parkeerplekken liepen leeg."

En verder…
En verder scoorde Gigi d'Agostino nog één hit in Nederland, 'The Riddle'. Sindsdien is de Italiaanse DJ niet meer in de Nederlandse hitlijsten te vinden, maar weer op zijn vertrouwde plek: in verschillende clubs in Europa.

woensdag 6 juni 2012

Meer eten!

Onze kleine ukkepuk komt de laatste anderhalve week wat minder gemakkelijk in slaap dan anders. Dat begon zo rond Pinksteren, dus in eerste instantie dachten we dat het warme weer wellicht van invloed was. Nou, die reden kunnen we intussen wel doorstrepen. Het leek wel of ons meisje rond een uurtje of tien weer wakker werd van de honger – zo rond de tijd dat ze voorheen haar laatste flesje kreeg. Na een paar onrustige avonden dus maar eens met het consultatiebureau gebeld en wat blijkt: dat is helemaal niet zo gek en dat komt vaker voor.

De remedie: meer eten! 's Ochtends en 's avonds pap van rijstebloem, kwark of yoghurt bij het stukje fruit dat ze krijgt – en bij de stukjes groente een aardappeltje erbij. We gaan onze ukkepuk eens goed volstoppen!