De heenreis, deel 1

Nou, de auto is er alvast klaar voor.

Deel 1 van onze heenreis. Ons doel was om stipt om 09.00 uur te vertrekken. Dat werd zo'n 10 minuten later, wat helemaal geen slechte score is gezien alle extra spulletjes die we deze keer extra mee moeten nemen en alle andere extra dingetjes die we moeten regelen voor onze kleine meid. We werden nog een 'soort van' uitgezwaaid door toevallig passerende buren.

Volgens de Navigon was het precies 600 kilometer naar Langrès, onze bestemming van vandaag. De reis verliep voorspoedig: om 09.45 uur reden we België binnen. De kenmerkende dakjes op het wegdek, bedoeld om de ruimte aan te geven die vrachtwagens (en overig verkeer) moeten aanhouden om ongelukken te voorkomen, verschenen al snel. Om 10.00 uur zaten we op de ring Antwerpen, inclusief de eerste kleine file, en om 10.30 uur op de ring Brussel. Onderweg naar het altijd fijne Studio Brussel geluisterd – dat moet ik echt weer wat vaker doen als we terug zijn.

Rond een uurtje of 11 hadden we onze eerste stop, bij een wegrestaurant bij Namen/Namur in de buurt. Onze ukkepuk kreeg een flesje, werd verschoond en trok meteen veel bekijks. Twee dames uit Oostende knoopten een gesprekje met ons aan. Ik liep met een flesje richting het personeel en nog voordat ik mijn vraag kon stellen, werd ik al naar de magnetron gedirigeerd. Ik was blijkbaar niet de eerst met een dergelijk verzoek.

De reis verliep verder via Champions/Vedrin (12.00 uur), Hachy (13.00 uur), de grens met Luxemburg (13.10 uur) en het gebruikelijke tanken bij de Aral in Luxemburg (13.30 uur). Verder viel het me vooral op dat alle andere auto's met een dakkoffer – iets waar we nu natuurlijk extra op letten – een Nederlands kenteken hebben. Blijkbaar iets typisch Nederlands? (Update zaterdagavond. Herstel: we hebben ook nog 1 Belg en 1 Zwitser gezien met een dakkoffer.)

De grens met Frankrijk begaf zich vrijwel direct achter het tankstation: om 13.40 uur reden we het land binnen. Zo'n drie kwartier later was het tijd voor een nieuwe stop, om een nieuwe flesje te laten drinken. Opnieuw hadden we veel aanspraak – dat zal de rest van de vakantie wel zo blijven, vermoed ik. Een Nederlands jongentje, Bart, bleef maar bij onze baby staan, zelfs toen zijn eigen gezin weer naar de auto toe liep om verder te reizen.

Het eerste tolpoortje (péage) bij Gye reden we door om 15.45 uur. Even later, ter hoogte van Aouze, begon voor 12 kilometer aan werkzaamheden, maar daar hadden we eigenlijk weinig last van.

Stipt om 17.00 uur waren we bij het Hotel de l'Europe in Langrès. (We hadden eigenlijk een ander hotel gereserveerd, Lion d'Or, maar we werden overgeplaatst vanwege een verbouwing.) Een klein, ouderwets, knus hotelletje in een typisch Frans vestingstandje met smalle straten. We hebben nog een klein stukje gewandeld, al bleken de Franse stoepen niet echt voorbereid op kinderwagens. In het stadje even snel gegeten, waarbij ik vreemde blikken kreeg dat ik slechts één glas wijn bestelde in plaats van een hele fles.

Baby Attorama viel gemakkelijk in slaap, iets waar we ons onderweg (onterecht, zo bleek) een beetje zorgen om gemaakt hadden. Wel vreemd om haar ineens weer bij ons op de kamer te hebben na zo’n drie maanden op haar eigen kamertje. Tot zo ver deel 1, morgen verder zuidwaarts!


Daar lig je dan, in een hotelkamer in Langrès.


Grotere kaart weergeven