Op 77-jarige leeftijd is John Barry overleden, een van de meest invloedrijke en herkenbare filmcomponisten ooit. Barry was zo’n 25 jaar de vaste componist van de 'James Bond'-films en verzorgde de muziek voor tientallen films, onder meer voor 'Out of Africa' en 'Dances with Wolves', waarvoor hij een Oscar won. De bekende bombastische stijl van Barry's filmmuziek was uitstekend geschikt voor actiefilms
Barry claimde ook dat hij de componist was van het Bond-thema; Monty Norman beweerde hetzelfde en stelde dat Barry slechts het arrangement verzorgde. Een zaak die vele malen voor de rechter geweest is en nooit helemaal naar tevredenheid (van Barry) werd afgehandeld. Hoe dan ook, Barry's invloed op het Bond-geluid is onmiskenbaar en is verworden tot een van de bekendste muzikale thema’s ter wereld.
maandag 31 januari 2011
zondag 30 januari 2011
zaterdag 29 januari 2011
vrijdag 28 januari 2011
IFFR 2011
Voor het eerst sinds een paar jaar weer naar het filmfestival geweest.
'Pa Negre' (internationale titel: 'Black Bread') van regisseur Agustí Villaronga is een bewerking van de gelijknamige roman van Emili Teixidor. De film is gesitueerd in het Catalonië van 1944, waar de Spaanse burgeroorlog formeel dan misschien voorbij is, maar waarbij de tegenstellingen tussen beide kampen nog steeds even groot zijn – en levensgevaarlijk. Het zwarte brood uit de titel geeft het effect weer dat de burgeroorlog heeft (gehad) op de bevolking.
De jonge Andreu vindt in het bos de slachtoffers van een bloedige, misselijk makende overval. (De eerste beelden van de film zijn erg heftig, u bent gewaarschuwd.) Andreus getuigenis maakt de situatie er niet gemakkelijker op: zijn vader, Farriol, vlucht naar Frankrijk en Andreu verhuist naar een grote boerderij waar het met zijn oma, tantes, neefje en nichtjes gaat wonen. Zo gemakkelijk komen Andreu en zijn familie er echter niet vanaf, zo wordt helaas al snel duidelijk.
Andreu ziet hoe langzaamaan het ideaalbeeld dat hij heeft van zijn vader, wordt afgebroken. Welke rol heeft Farriol eigenlijk gespeeld in de burgeroorlog? Farriol predikt tegenover Andreu het belang van vasthouden aan je idealen, maar hoe trouw is hij aan zijn eigen idealen? Tegelijkertijd wordt duidelijk wat voor offers Farriol heeft moeten maken om de veiligheid van zijn vrouw en zijn zoon te garanderen. Hoeveel heb je als vader over voor je kind? Een indrukwekkende film.
'Les Amours Imaginaires' (internationale titel: 'Heartbeats') vertelt het verhaal van goede vrienden Marie en Francis, die beide verliefd worden op dezelfde man, Nicolas. Terwijl Marie en Francis beide proberen Nicolas voor zich te winnen, komt hun vriendschap steeds meer onder druk te staan. Marie en Francis lijken er beiden van overtuigd dat Nicolas voor haar/hem zal kiezen, maar wie of wat wil Nicolas eigenlijk?
Het verhaal speelt zich af in en nabij Montreal. Scenario en regie zijn van Xavier Dolan, die ook de hoofdrol van Francis op zich neemt. Dolan heeft oog voor detail en zijn stijl kenmerkt zich door veel slow-motion, close-ups en een aanstekelijke soundtrack. De vele close-ups vragen veel van de mimiek van de acteurs, of misschien viel dat vanaf de tweede rij – we hadden wellicht iets eerder naar binnen moeten gaan – wat meer op dan gebruikelijk.
De grote verhaallijn is doorsneden met korte, interviewachtige scènes van mensen die, net als Marie en Francis, niet echt (meer) in een relatie zitten, maar daar wel (in hun hoofd) voortdurend mee bezig zijn. Iemand die wanhopig zit te wachten op een e-mailtje van iemand die ze leuk vindt, iemand die moeite heeft om een stukgelopen relatie te verwerken, et cetera. Een aardige film, maar net even wat minder bijzonder dan 'Pa Negre'.
'Pa Negre' (internationale titel: 'Black Bread') van regisseur Agustí Villaronga is een bewerking van de gelijknamige roman van Emili Teixidor. De film is gesitueerd in het Catalonië van 1944, waar de Spaanse burgeroorlog formeel dan misschien voorbij is, maar waarbij de tegenstellingen tussen beide kampen nog steeds even groot zijn – en levensgevaarlijk. Het zwarte brood uit de titel geeft het effect weer dat de burgeroorlog heeft (gehad) op de bevolking.
De jonge Andreu vindt in het bos de slachtoffers van een bloedige, misselijk makende overval. (De eerste beelden van de film zijn erg heftig, u bent gewaarschuwd.) Andreus getuigenis maakt de situatie er niet gemakkelijker op: zijn vader, Farriol, vlucht naar Frankrijk en Andreu verhuist naar een grote boerderij waar het met zijn oma, tantes, neefje en nichtjes gaat wonen. Zo gemakkelijk komen Andreu en zijn familie er echter niet vanaf, zo wordt helaas al snel duidelijk.
Andreu ziet hoe langzaamaan het ideaalbeeld dat hij heeft van zijn vader, wordt afgebroken. Welke rol heeft Farriol eigenlijk gespeeld in de burgeroorlog? Farriol predikt tegenover Andreu het belang van vasthouden aan je idealen, maar hoe trouw is hij aan zijn eigen idealen? Tegelijkertijd wordt duidelijk wat voor offers Farriol heeft moeten maken om de veiligheid van zijn vrouw en zijn zoon te garanderen. Hoeveel heb je als vader over voor je kind? Een indrukwekkende film.
'Les Amours Imaginaires' (internationale titel: 'Heartbeats') vertelt het verhaal van goede vrienden Marie en Francis, die beide verliefd worden op dezelfde man, Nicolas. Terwijl Marie en Francis beide proberen Nicolas voor zich te winnen, komt hun vriendschap steeds meer onder druk te staan. Marie en Francis lijken er beiden van overtuigd dat Nicolas voor haar/hem zal kiezen, maar wie of wat wil Nicolas eigenlijk?
Het verhaal speelt zich af in en nabij Montreal. Scenario en regie zijn van Xavier Dolan, die ook de hoofdrol van Francis op zich neemt. Dolan heeft oog voor detail en zijn stijl kenmerkt zich door veel slow-motion, close-ups en een aanstekelijke soundtrack. De vele close-ups vragen veel van de mimiek van de acteurs, of misschien viel dat vanaf de tweede rij – we hadden wellicht iets eerder naar binnen moeten gaan – wat meer op dan gebruikelijk.
De grote verhaallijn is doorsneden met korte, interviewachtige scènes van mensen die, net als Marie en Francis, niet echt (meer) in een relatie zitten, maar daar wel (in hun hoofd) voortdurend mee bezig zijn. Iemand die wanhopig zit te wachten op een e-mailtje van iemand die ze leuk vindt, iemand die moeite heeft om een stukgelopen relatie te verwerken, et cetera. Een aardige film, maar net even wat minder bijzonder dan 'Pa Negre'.
maandag 24 januari 2011
Bloggers en journalisten
Tobold heeft het vandaag over de verschillen tussen bloggers en journalisten. Tobold maakt een duidelijk onderscheid: journalisten hebben als taak het nieuws te rapporteren; bloggers zijn er vooral om meningen over te brengen. Elk van de twee groepen heeft hun eigen standaard: journalisten moeten zich baseren op controleerbare feiten en moeten 'hard' nieuws brengen, terwijl bloggers hun meningen zo goed mogelijke moeten onderbouwen met argumenten.
Tobold gaat uit van een ideaalbeeld: journalisten zijn lang niet zo onafhankelijk als hier wordt geschetst. De middelen zijn, ook voor journalisten, niet onbeperkt. Vrijwel elke krant maakt deel uit van een concern waar de winstcijfers op de eerste plek staan. Bovendien: hoe verhoudt de zoektocht naar nieuws zich met de dagelijkse deadline? Ook ontbreekt een belangrijke rol van journalisten: de duiding van het nieuws. In welke context moeten de feiten gezien worden? De scheidslijn tussen het nieuws duiden en een mening onderbouwen is helaas in de praktijk niet zo duidelijk te trekken.
Bloggen is meer dan meningen verkondigen: het is een manier voor mensen om bepaalde eigenschappen en interesses van zichzelf te delen met een groot publiek. Dat bloggers hun meningen vaak slecht motiveren, is helaas een gegeven. Als iemand iets aanraadt of afwijst, zou ik graag weten waarom. Een opmerking à la 'The Voice of Holland zuigt' is nietszeggend zonder de achterliggende argumenten. Misschien is de recensent geen fan van talentenjachten. Of misschien wel, maar heeft hij/zij bezwaar tegen het concept van dit specifieke tv-programma. Hoe dan ook, zonder toelichting blijft het gissen
Tobold gaat uit van een ideaalbeeld: journalisten zijn lang niet zo onafhankelijk als hier wordt geschetst. De middelen zijn, ook voor journalisten, niet onbeperkt. Vrijwel elke krant maakt deel uit van een concern waar de winstcijfers op de eerste plek staan. Bovendien: hoe verhoudt de zoektocht naar nieuws zich met de dagelijkse deadline? Ook ontbreekt een belangrijke rol van journalisten: de duiding van het nieuws. In welke context moeten de feiten gezien worden? De scheidslijn tussen het nieuws duiden en een mening onderbouwen is helaas in de praktijk niet zo duidelijk te trekken.
Bloggen is meer dan meningen verkondigen: het is een manier voor mensen om bepaalde eigenschappen en interesses van zichzelf te delen met een groot publiek. Dat bloggers hun meningen vaak slecht motiveren, is helaas een gegeven. Als iemand iets aanraadt of afwijst, zou ik graag weten waarom. Een opmerking à la 'The Voice of Holland zuigt' is nietszeggend zonder de achterliggende argumenten. Misschien is de recensent geen fan van talentenjachten. Of misschien wel, maar heeft hij/zij bezwaar tegen het concept van dit specifieke tv-programma. Hoe dan ook, zonder toelichting blijft het gissen
zondag 23 januari 2011
zaterdag 22 januari 2011
woensdag 19 januari 2011
Attorama (mini) nieuwsbulletin
Films:
* The Dark Knight Rises: Catwoman en Bane krijgen een rol in de film, gespeeld door respectievelijk Anne Hathaway en Tom Hardy. Hardy was al aangekondigd, Hathaway is een verrassing.
* The Amazing Spider-Man: een eerste foto van James Garfield in de titelrol en het filmen van een stunt vanuit verschillende hoeken. Laat je overigens niet misleiden door de titel 'Spider-Man 4'; dit is een reboot.
* The Dark Knight Rises: Catwoman en Bane krijgen een rol in de film, gespeeld door respectievelijk Anne Hathaway en Tom Hardy. Hardy was al aangekondigd, Hathaway is een verrassing.
* The Amazing Spider-Man: een eerste foto van James Garfield in de titelrol en het filmen van een stunt vanuit verschillende hoeken. Laat je overigens niet misleiden door de titel 'Spider-Man 4'; dit is een reboot.
dinsdag 18 januari 2011
Ziek/Beter
Gisteren voor het eerst sinds jaren een dag ziek thuis geweest. Geen idee hoe de procedures zijn in dat soort zaken. Ziek melden lijkt me logisch, maar bij wie? Gedetacheerd zijn maakt dat er overigens niet eenvoudiger op. Een wijze les voor de volgende keer: maar niet meer ziek worden! Overigens, volgens de criteria van de Grote Griepmeting – iedereen raad ik overigens aan om daaraan mee te doen, ruim baan voor de wetenschap! – waren mijn symptomen niet meer dan een verkoudheid. Dus dat viel allemaal wel mee.
maandag 17 januari 2011
The Social Network
Je zit ziek thuis op de bank en leest net de uitslag van de Golden Globes. Wat doe je dan? 'The Social Network' kijken natuurlijk! Een fascinerend inkijkje in de begindagen van Facebook, al verschillen oprichter Mark Zuckerberg en scriptschrijver Aaron Sorkin behoorlijk over het waarheidsgehalte van de film. Maar goed, als we waarheidsgehalte als criterium voor de kwaliteit van een film gaan gebruiken…
Jesse Eisenberg speelt Mark Zuckerberg, de nerd van Harvard die Facebook uitvindt. De film versnijdt de oorsprong van het sociale netwerk met de rechtszaken die Zuckerberg aan zijn broek kreeg van mensen die, al dan niet terecht, claimden dat Zuckerberg hun idee gestolen had of die door Zuckerbergs handelen een heleboel geld misliepen. Waargebeurd of niet, 'The Social Network' is een schitterend voorbeeld van een vriendenclubje dat gezamenlijk iets begon en dat uit elkaar groeide toen alles serieuze, zakelijke vormen begon aan te nemen.
Eisenberg speelt de Facebook-oprichter met een hoge eigendunk die grenst aan snobisme, James Garfield is Zuckerbergs vriend van het eerste uur die aan de kant gezet wordt voor/door het grote geld en Armie Hammer speelt een hilarische dubbelrol. Sorkin en regisseur zijn erin geslaagd om met 'The Social Network' een bijzonder boeiende film te maken zonder explosies, achtervolgingen of bijzondere special effects. Dat alleen al is een prestatie die de moeite waard is om bekeken te worden.
P.S. Ironie ten top: tijdens het tikken van deze recensie vroeg de maker van mijn firewall of ik het product wilde aanraden op… Facebook!
Jesse Eisenberg speelt Mark Zuckerberg, de nerd van Harvard die Facebook uitvindt. De film versnijdt de oorsprong van het sociale netwerk met de rechtszaken die Zuckerberg aan zijn broek kreeg van mensen die, al dan niet terecht, claimden dat Zuckerberg hun idee gestolen had of die door Zuckerbergs handelen een heleboel geld misliepen. Waargebeurd of niet, 'The Social Network' is een schitterend voorbeeld van een vriendenclubje dat gezamenlijk iets begon en dat uit elkaar groeide toen alles serieuze, zakelijke vormen begon aan te nemen.
Eisenberg speelt de Facebook-oprichter met een hoge eigendunk die grenst aan snobisme, James Garfield is Zuckerbergs vriend van het eerste uur die aan de kant gezet wordt voor/door het grote geld en Armie Hammer speelt een hilarische dubbelrol. Sorkin en regisseur zijn erin geslaagd om met 'The Social Network' een bijzonder boeiende film te maken zonder explosies, achtervolgingen of bijzondere special effects. Dat alleen al is een prestatie die de moeite waard is om bekeken te worden.
P.S. Ironie ten top: tijdens het tikken van deze recensie vroeg de maker van mijn firewall of ik het product wilde aanraden op… Facebook!
zondag 16 januari 2011
donderdag 13 januari 2011
Jupiter ascendant
Een collega vierde vandaag haar verjaardag. Ze heeft dus, net als ik, Steenbok als sterrenbeeld. Die ontdekking was voor mijn collega meteen aanleiding om allerlei overeenkomsten te gaan zoeken tussen ons, daarbij volkomen negerend dat we totaal verschillende achtergronden hebben en dat je karakter grotendeels gevormd wordt door levenservaring. Het gaat er bovendien bij mij maar moeilijk in dat ik een totaal ander persoon was geweest wanneer ik twee weken later was geboren. Astrologie is flauwekul en ik zal uitleggen waarom.
Astrologie is geen wetenschap, om een eenvoudige reden dat er geen lerend vermogen is. Wanneer andere wetenschappen zoals economie of natuurkunde een voorspelling doen, kan het gebeuren dat deze voorspelling niet uitkomt. In dat geval worden, zoals het goede wetenschap betaamt, alle factoren geanalyseerd en worden de theorieën aangepast. Oorzaak en gevolg worden nauwkeurig ontbonden in factoren. De theorie wordt verbeterd en in het vervolg kan de wetenschap betere voorspellingen maken.
Bij astrologie: niets van dat alles. Wanneer een voorspelling niet uitkomt, wordt een hele bubs aan extra factoren tevoorschijn getoverd die in eerste instantie niet genoemd werden. Dan blijkt Jupiter ineens ascendant van je sterrenbeeld te zijn of iets dergelijks, waardoor de eerste voorspelling niet goed was. Bij een nieuwe foutieve voorspelling wordt datzelfde proces herhaald. Kortom, de astrologie is niet bereid om fouten toe te geven, de theorie aan te passen en betere voorspellingen te doen.
Daarom is astrologie flauwekul en niet meer dan een verzameling teksten die van toepassing zijn op de meeste mensen in de meeste situaties.
Astrologie is geen wetenschap, om een eenvoudige reden dat er geen lerend vermogen is. Wanneer andere wetenschappen zoals economie of natuurkunde een voorspelling doen, kan het gebeuren dat deze voorspelling niet uitkomt. In dat geval worden, zoals het goede wetenschap betaamt, alle factoren geanalyseerd en worden de theorieën aangepast. Oorzaak en gevolg worden nauwkeurig ontbonden in factoren. De theorie wordt verbeterd en in het vervolg kan de wetenschap betere voorspellingen maken.
Bij astrologie: niets van dat alles. Wanneer een voorspelling niet uitkomt, wordt een hele bubs aan extra factoren tevoorschijn getoverd die in eerste instantie niet genoemd werden. Dan blijkt Jupiter ineens ascendant van je sterrenbeeld te zijn of iets dergelijks, waardoor de eerste voorspelling niet goed was. Bij een nieuwe foutieve voorspelling wordt datzelfde proces herhaald. Kortom, de astrologie is niet bereid om fouten toe te geven, de theorie aan te passen en betere voorspellingen te doen.
Daarom is astrologie flauwekul en niet meer dan een verzameling teksten die van toepassing zijn op de meeste mensen in de meeste situaties.
zaterdag 8 januari 2011
Over
Heel moe, maar heel voldaan zitten we op dit moment op de bank: we zijn over! Vannacht wordt onze eerste nacht in het nieuwe huis! Iedereen die vandaag, en de afgelopen tijd natuurlijk, heeft meegeholpen om dit mogelijk te maken: ontzettend bedankt en we zien jullie graag en vaak langskomen in ons nieuwe stulpje! (Andere mensen zien we natuurlijk ook graag langskomen.)
vrijdag 7 januari 2011
Geniaal, middelmatig of ronduit slecht?
Met het filmjaar 2010 achter ons en de Oscars in aantocht is het niet verwonderlijk dat her en der lijstjes opduiken die proberen de vraag te beantwoorden: wat was de beste film van 2010? Zo ook op deze pagina van AintItCool, waar vaste recensent Capone zijn jaarlijstje doorneemt. De commentaren van bezoekers spitsen zich grotendeels toe op 'Shutter Island' en 'Inception'. De kwaliteit van beide films is een punt van verhitte discussie, waarbij kwalificaties als geniaal, middelmatig en ronduit slecht op beide worden toegepast, vaak nog met dezelfde argumenten ook.
'Shutter Island' en 'Inception' kennen opvallend veel overeenkomsten – en dan niet alleen de hoofdrol van Leonardo DiCaprio. Beide zijn films waarbij de vormgeving zeer bepalend is. Beide hebben een soundtrack die de sfeer van scènes niet alleen onderstreept, maar zelfs bepaalt. Beide zijn visueel overrompelende, schitterend in beeld gebrachte films. De visuele stijl is zelfs zo sterk van invloed dat ze het verder redelijk standaard verhaal (thriller/mysterie versus heist movie) naar een hoger niveau tillen. Bij beide gaat het om gevestigde, onderscheiden regisseurs (Martin Scorsese en Christopher Nolan). Beide zijn een spel tussen waarheid, realiteit, droom en fantasie en, niet te vergeten, bij beide hebben de laatste scènes zoveel stof doen opwaaien (de opmerking over monsters in 'Shutter Island' versus het tolletje in 'Inception') dat er nog steeds discussies woeden over de betekenis ervan.
De vraag die natuurlijk onmogelijk te beantwoorden is, is: wie heeft er gelijk? De fans van 'Inception', de critici van 'Shutter Island' of juist hun tegenstanders? Het antwoord daarop is, naast een beoordeling van de technische aspecten van beide films, natuurlijk ook sterk afhankelijk van persoonlijke smaak.
Persoonlijk vond ik 'Inception' wat tegenvallen en werd ik positief verrast door 'Shutter Island', maar ik had van de eerste ook veel grotere verwachtingen. ‘Inception’ was lang niet zo complex als vele mensen willen doen geloven en vereist geen denkwerk van de kijker, maar vraagt slechts je aandacht erbij te houden. 'Shutter Island' was in dat opzicht uitdagender, omdat je als kijker kunt proberen het mysterie op te lossen voordat de hoofdpersoon dat doet. Dat wil zeggen, als je het boek niet gelezen hebt. Daar staat dan weer tegenover dat 'Inception' zich het beste leent voor verschillende interpretaties, terwijl bij 'Shutter Island' vooral de vraag is of de plot eigenlijk wel klopt.
Wat voor beide films nog moeilijk is, is om te bepalen welke het beste de tand des tijds doorstaat. Is 'Shutter Island' bij een tweede keer bekijken nog steeds zo boeiend, ook als je weet hoe het zit? We zullen zien. Zijn de visuele vondsten van 'Inception' de tweede keer nog steeds zo onderhoudend, of valt het verhaal dan meer op? Blijkt achteraf dat 'Inception' veel beter in elkaar zit dan 'Shutter Island' of is het juist andersom? Dat zullen we moeten afwachten.
'Shutter Island' en 'Inception' kennen opvallend veel overeenkomsten – en dan niet alleen de hoofdrol van Leonardo DiCaprio. Beide zijn films waarbij de vormgeving zeer bepalend is. Beide hebben een soundtrack die de sfeer van scènes niet alleen onderstreept, maar zelfs bepaalt. Beide zijn visueel overrompelende, schitterend in beeld gebrachte films. De visuele stijl is zelfs zo sterk van invloed dat ze het verder redelijk standaard verhaal (thriller/mysterie versus heist movie) naar een hoger niveau tillen. Bij beide gaat het om gevestigde, onderscheiden regisseurs (Martin Scorsese en Christopher Nolan). Beide zijn een spel tussen waarheid, realiteit, droom en fantasie en, niet te vergeten, bij beide hebben de laatste scènes zoveel stof doen opwaaien (de opmerking over monsters in 'Shutter Island' versus het tolletje in 'Inception') dat er nog steeds discussies woeden over de betekenis ervan.
De vraag die natuurlijk onmogelijk te beantwoorden is, is: wie heeft er gelijk? De fans van 'Inception', de critici van 'Shutter Island' of juist hun tegenstanders? Het antwoord daarop is, naast een beoordeling van de technische aspecten van beide films, natuurlijk ook sterk afhankelijk van persoonlijke smaak.
Persoonlijk vond ik 'Inception' wat tegenvallen en werd ik positief verrast door 'Shutter Island', maar ik had van de eerste ook veel grotere verwachtingen. ‘Inception’ was lang niet zo complex als vele mensen willen doen geloven en vereist geen denkwerk van de kijker, maar vraagt slechts je aandacht erbij te houden. 'Shutter Island' was in dat opzicht uitdagender, omdat je als kijker kunt proberen het mysterie op te lossen voordat de hoofdpersoon dat doet. Dat wil zeggen, als je het boek niet gelezen hebt. Daar staat dan weer tegenover dat 'Inception' zich het beste leent voor verschillende interpretaties, terwijl bij 'Shutter Island' vooral de vraag is of de plot eigenlijk wel klopt.
Wat voor beide films nog moeilijk is, is om te bepalen welke het beste de tand des tijds doorstaat. Is 'Shutter Island' bij een tweede keer bekijken nog steeds zo boeiend, ook als je weet hoe het zit? We zullen zien. Zijn de visuele vondsten van 'Inception' de tweede keer nog steeds zo onderhoudend, of valt het verhaal dan meer op? Blijkt achteraf dat 'Inception' veel beter in elkaar zit dan 'Shutter Island' of is het juist andersom? Dat zullen we moeten afwachten.
woensdag 5 januari 2011
Bedankt
Iedereen hartelijk bedankt voor alle felicitaties die ik gisteren heb mogen ontvangen. Per post, telefoon, sms, e-mail, Facebook, Hyves, rechtstreeks op dit blog – noem maar op. 's Morgens om acht uur je pc aanzetten en ontdekken dat er dan al een tiental mensen felicitaties heeft achtergelaten, is een erg fijn gevoel.
dinsdag 4 januari 2011
zondag 2 januari 2011
zaterdag 1 januari 2011
Burlesque
Een nieuw jaar, een nieuw bioscoopbezoek: 'Burlesque', de film die de grote doorbraak moet worden voor Christina Aguilera als actrice. De andere hoofdrol is voor Cher als eigenares van het theater waar de film zijn titel aan ontleent. Bijrollen zijn er onder andere voor Stanley Tucci en Eric Dane.
Het verhaal van 'Burlesque' is weinig bijzonders en volgt een redelijk voorspelbaar patroon: jong meisje (Aguilera) vertrekt naar de grote stad om het daar te maken als zangeres of danseres, maar belandt in plaats van in een serieus theater in het café Burlesque, waar het publiek vooral afkomt op de schaars geklede dames. Natuurlijk zijn er ook nog wat romantische verwikkelingen en uiteraard wordt de club met sluiting bedreigd.
In het begin van 'Burlesque' is Aguilera overtuigender dan op het einde. Een vreemde gewaarwording, want doorgaans gebeurt dat andersom. In het begin is Aguilera ontdaan van de voor haar gebruikelijke glamour, is ze een doorsnee meisje dat het probeert te maken en probeert ze zich aan te passen aan haar nieuwe omgeving. Naarmate haar zelfvertrouwen toeneemt en haar rol op het podium van Burlesque groter wordt, wordt het steeds moeilijker om Aguilera los te zien van de rol die zij speelt.
'Burlesque' is vooral bedoeld als vehikel voor Christina Aguilera om te laten zien wat zij vocaal in haar mars heeft en wat voor geweldige optredens zij kan neerzetten. Dat het verhaal af en toe ondersneeuwt, dat Aguilera misschien een paar acteerlessen nodig heeft en dat het geheel soms eerder oogt als een verzameling videoclips in plaats van als een doorlopend verhaal, mag de pret voor de fans niet drukken.
Nieuwe trailers:
* Sonny Boy (release op 27 januari). De onmogelijke liefde tussen een zwarte man en een blanke vrouw in het Nederland aan het begin van de twintigste eeuw.
* Love and Other Drugs (release op 6 januari). Versierder Jake Gyllenhaal lijkt zijn evenknie tegen te komen in Anne Hathaway, maar dan neemt het verhaal een dramatische wending.
* Morning Glory (release op 20 januari). Producente Rachel McAdams probeert haar tv-programma te redden en schakelt de chagrijnige Harrison Ford in.
Het verhaal van 'Burlesque' is weinig bijzonders en volgt een redelijk voorspelbaar patroon: jong meisje (Aguilera) vertrekt naar de grote stad om het daar te maken als zangeres of danseres, maar belandt in plaats van in een serieus theater in het café Burlesque, waar het publiek vooral afkomt op de schaars geklede dames. Natuurlijk zijn er ook nog wat romantische verwikkelingen en uiteraard wordt de club met sluiting bedreigd.
In het begin van 'Burlesque' is Aguilera overtuigender dan op het einde. Een vreemde gewaarwording, want doorgaans gebeurt dat andersom. In het begin is Aguilera ontdaan van de voor haar gebruikelijke glamour, is ze een doorsnee meisje dat het probeert te maken en probeert ze zich aan te passen aan haar nieuwe omgeving. Naarmate haar zelfvertrouwen toeneemt en haar rol op het podium van Burlesque groter wordt, wordt het steeds moeilijker om Aguilera los te zien van de rol die zij speelt.
'Burlesque' is vooral bedoeld als vehikel voor Christina Aguilera om te laten zien wat zij vocaal in haar mars heeft en wat voor geweldige optredens zij kan neerzetten. Dat het verhaal af en toe ondersneeuwt, dat Aguilera misschien een paar acteerlessen nodig heeft en dat het geheel soms eerder oogt als een verzameling videoclips in plaats van als een doorlopend verhaal, mag de pret voor de fans niet drukken.
Nieuwe trailers:
* Sonny Boy (release op 27 januari). De onmogelijke liefde tussen een zwarte man en een blanke vrouw in het Nederland aan het begin van de twintigste eeuw.
* Love and Other Drugs (release op 6 januari). Versierder Jake Gyllenhaal lijkt zijn evenknie tegen te komen in Anne Hathaway, maar dan neemt het verhaal een dramatische wending.
* Morning Glory (release op 20 januari). Producente Rachel McAdams probeert haar tv-programma te redden en schakelt de chagrijnige Harrison Ford in.
Lang leve 2011
Laten we hopen op een mooier, beter, gezonder en gelukkiger jaar dan het afgelopen jaar. Dat we alle ellende en verdriet van het afgelopen jaar maar snel mogen vergeten en dat we maar mogen uitkijken naar veel mooie, leuke en bijzondere dingen in 2011.
Abonneren op:
Posts (Atom)