vrijdag 29 maart 2013

Oz, the Great and Powerful

'Oz, the Great and Powerful' is een introductie in de wereld die L. Frank Baum geschapen heeft en kan gezien worden als een prequel op 'The Wizard of Oz'. Een film uit 2013 die een prequel is op een film uit 1939, die weer gebaseerd is op een boekenreeks die begon in 1900… Eén van de leuke hommages aan de oorspronkelijke film is dat ‘Oz’ begint in zwart-wit, smal beeldformaat en ineens overschakelt op driedimensionaal breedbeeld – in kleur.

De armoedige goochelaar Oscar Diggs (James Franco), bijgenaamd Oz, komt in het Land van Oz terecht, waar hij gezien wordt als de grote tovenaar die het land kan bevrijden van de Wicked Witch. Is Oz echt de tovenaar uit de profetie? Kan hij uitgroeien tot de voorspelde held? En wie van de heksen gespeeld door Mila Kunis, Rachel Weisz en Michelle Williams is de goede en wie de slechte? Al met al een vermakelijke film.

Persoonlijk ben ik niet zo'n fan van James Franco. Ik vind zijn acteerprestaties doorgaans twijfelachtig en zijn reputatie is vooral gestoeld op zijn looks en zijn charmes. In 'Oz' wordt hier echter dankbaar gebruik van gemaakt door van Oscar Diggs een personage te maken dat zijn roem eveneens baseert op charmes, misleiding en trucage.

Nieuwe trailers: Geen. Er leek iets mis te zijn met de projector: af en toe haperend beeld en de film begon zonder enige reclame, trailer of andere aankondiging vooraf.

woensdag 20 maart 2013

Correlatie en causaliteit

Ook zo moe van die onderzoekjes die steeds maar opduiken in de media? Die een nieuw verband aangetroffen hebben tussen bepaalde variabelen? Dan is dit artikel verplicht leesvoer. Over het verschil tussen correlatie en causaliteit. Over hoe je statistieken in berichtgeving niet blindelings moet vertrouwen. Over het verschil tussen relatieve en absolute groei. Kortom, voor iedereen die nieuws wil benaderen met een portie gezond verstand.

dinsdag 19 maart 2013

Yunus

Ik kan mij voorstellen dat Turkije zich bekommert om het lot van haar burgers. Ook als die in een ander land wonen. Dat het idee van jeugdzorg (of een andere overheidsinstantie) iets is wat in Turkije ongekend is - kinderen worden doorgaans door familie en/of vrienden opgevangen - is een van de voorbeelden van de collectivistische Turkse samenleving versus de individualistische Nederlandse samenleving. Dat het idee van lesbische pleegouders onbespreekbaar is in Turkije, is gezien de traditionele waarden van het land geen verrassing. (Nederland is overigens lang niet zo ruimdenkend hierin als je zou denken.)

Dat gezegd: Turkije heeft zich niet te moeien met Nederlands overheidsbeleid. Punt uit.

donderdag 14 maart 2013

Franciscus

Nou, eens even kijken... Blanke man - check. Uit Europa, tegen de 70 - no check. Oude boodschap in een nieuwe vorm gieten? Check. Aartsconservatief wat sociale opvattingen betreft? Check. Onverwachte meevaller: bewezen bestuurder die niet bang is om te vernieuwen. Dus dat is positiever dan ik gedacht had. Aan de andere kant: homoseksualiteit "des duivels" noemen? Helaas, daar gaan we weer...

zaterdag 9 maart 2013

Inspiratie

Alvast wat inspiratie opdoen voor ons volgende project. (Als de tuin eenmaal af is...)

donderdag 7 maart 2013

Half vol

Wat is beter? Optimistisch zijn en dan gelijk krijgen of teleurgesteld worden? Of pessimistisch zijn en dan gelijk krijgen of positief verrast worden? Lees de column van Roos Vonk er maar eens op na: optimisme is beter. Het positieve gevoel dat optimisten met zich meedragen, zorgt ervoor dat je veel beter in je vel zit, ook als je uiteindelijk teleurgesteld wordt. Pessimisten zijn zo negatief dat alles minder leuk wordt, alles.

Kortom: als je solliciteert op een vacature, ga er dan vanuit dat jij het wordt. Dan leef je een paar weken in het leuke vooruitzicht dat je binnenkort een nieuwe baan hebt. Alles lijkt leuker door dit positieve gevoel. Ook als je uiteindelijk afgewezen wordt - wat in deze arbeidsmarkt helaas een realistische inschatting is - heeft dat positieve effect je die paar weken op een geweldige manier beïnvloed.

Pessimisten gaan ervan uit dat ze toch niet worden aangenomen voor die vacature. Die hebben dan twee weken een rotgevoel en dan bij de uiteindelijke afwijzing wordt dat gevoel nóg erger. Zelfs als ze worden aangenomen, hebben ze alsnog twee weken zichzelf negatief beïnvloed.

Kortom: half vol is altijd beter dan half leeg!

maandag 4 maart 2013

Tuinarchitect

U ziet het, er is (g)een groot tuinarchitect aan mij verloren gegaan...

vrijdag 1 maart 2013

Snippet (2)

De werkdag wordt rond lunchtijd ruw verstoord als John Kwartje met de collega's van zijn team langs komt lopen. Alsof ze aan iedere kamer heel goed willen laten weten dat ze met zijn allen gaan lunchen. Ik vraag me af hoeveel verdiepingen ze afgaan. Emine en Dilara zijn er niet bij, zoals ik al een beetje verwacht had. Vreemd genoeg zijn ook de extern ingehuurde mensen er niet bij. Alleen de 'echte' ambtenaren mogen blijkbaar mee.

De afscheidsborrel 's middags vindt plaats in dezelfde zaal als waar we altijd de kwartaalbijeenkomsten houden. De zaal is amper groot genoeg voor alle gasten. In dertig jaar bouw je aardig wat contacten binnen de gemeente op – zeker als je het netwerken een beetje goed doet. Zo te zien is John een goede netwerker geweest.