dinsdag 19 maart 2013

Yunus

Ik kan mij voorstellen dat Turkije zich bekommert om het lot van haar burgers. Ook als die in een ander land wonen. Dat het idee van jeugdzorg (of een andere overheidsinstantie) iets is wat in Turkije ongekend is - kinderen worden doorgaans door familie en/of vrienden opgevangen - is een van de voorbeelden van de collectivistische Turkse samenleving versus de individualistische Nederlandse samenleving. Dat het idee van lesbische pleegouders onbespreekbaar is in Turkije, is gezien de traditionele waarden van het land geen verrassing. (Nederland is overigens lang niet zo ruimdenkend hierin als je zou denken.)

Dat gezegd: Turkije heeft zich niet te moeien met Nederlands overheidsbeleid. Punt uit.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Laat een reactie op dit bericht achter!