woensdag 25 maart 2015

De avonturen van Puckie en Sofietje

Een rommelig weekje. Mama, Puckie en Sofietje waren allemaal niet echt lekker, of zelfs ronduit een beetje ziek. Een week met veel hoesten, soep en beschuit eten en hangen op de bank dus. Met name Mrs Attorama, normaal gesproken binnen een à twee dagen weer op de been, had het zwaar te pakken. Sofietje wisselde net zo vrolijk spelen als altijd af met als een dood vogeltje op de bank liggen. Puckie was gelukkig binnen een dag weer opgeknapt, maar daar stond dan weer een flink aantal onrustige nachten tegenover.

Vrijdagmiddag stonden er een paar (bijna-) buurkinderen op de stoep die graag met Sofietje wilden spelen. Ook een beetje met Puckie, maar die nog iets te klein voor een dergelijke interactie. Ze waren al vaker (tevergeefs) langs geweest de afgelopen weken. Met drie kinderen die door het huis, de tuin en over straat stuiterden – en nummer vier die probeerde om leuk mee te doen – was het een groot succes. Voor papa's productiviteit op deze thuiswerkdag was het een aanzienlijk minder groot succes, al had papa dat natuurlijk geheel aan zichzelf te wijten…

Straatbeeld

Een dagje eerder dan gebruikelijk, vanwege een gepland dagje thuis morgen.

zondag 22 maart 2015

16k

Nog drie weken te gaan tot de (duo-) marathon. Het tempo zit er aardig in; niet ontevreden over mijn vorderingen tot dusver. 

Leuk weetje: vandaag over de grens van 2.000 kilometer gegaan bij mijn RunKeeper-metingen.

zaterdag 21 maart 2015

Fotoloos

Een dag met veel kilometers, met de kinderen. Ten eerste vanmorgen vroeg – dat wil zeggen… – boodschappen gedaan met Puckie. Die trok, zoals wel vaker, veel bekijks. Een dame bij de Albert Heijn was zelfs zo onder de indruk dat wij haar Efteling-spaarpunten kregen. In Puckies slaapje met Sofietje naar de fietsenhandelaar gegaan om te kijken voor een nieuwe fiets. Met het verlopen van mijn OV-abonnement en de realisatie dat ik toch wel erg veel uren binnen zit, lijkt mij dit een mooi moment om weer op de fiets naar het werk te gaan. Ten slotte, na het slaapje, met Puckie én Sofietje naar een verjaardag in Zoetermeer gegaan, waarbij ze het eerste halfuur geen moment van mijn zijde weken. Een leuke gelegenheid om (kort) bij te praten met veel mensen die ik al een behoorlijke poos niet meer had gezien.

Echter, ondanks al deze activiteit helaas toch vergeten om vandaag een foto van de dag te maken…

woensdag 18 maart 2015

De avonturen van Puckie en Sofietje

Een heerlijk weekendje in Braamt met Puckie en Sofietje achter de rug. Voor Puckie was dat een weekend met door het huisje rennen, van de ene naar de andere kamer, naar buiten kijken naar alle vogels die langs het huisje vlogen – en alle katten die daar weer achteraan zaten. Verder natuurlijk heel veel rondlopen op het park, waarbij het ons opviel dat hij een sterke voorkeur voor één richting had. Of liever: een sterke hekel aan tegen de zon in lopen.

Sofietje vermaakte zich uitstekend in het zwembad, in de binnen- en in de buitenspeeltuin, af en toe hinderlijk onderbroken als mama en papa iets anders wilden gaan doen. Een bezoekje aan Doetinchem of de ezelstal bijvoorbeeld. Samen spelen in de speeltuin was af en toe nog wat lastig ("Waarom mag ik niet meespelen van die andere kindjes?") dus daar is nog een zekere assertiviteitstraining voor nodig...

Stemregels


woensdag 11 maart 2015

De avonturen van Puckie en Sofietje

Het is lente! En dus: naar buiten met Puckie, die voor het eerst (weer) in de tuin kon gaan spelen. Met als belangrijk verschil dat hij de vorige keer nog niet kon lopen. Nu wel. Dat hebben we duidelijk gemerkt: rondrennen (terwijl mama doodsangsten uitstaat), zandhappen en alles proberen na te doen wat zijn grote zus doet. Ook leuk: samen met papa een brief op de post doen en daar dan gerust twintig minuten over doen…

Sofietje vroeg al weken wanneer ze naar Woezel en Pip zou gaan. Vandaag was het dan eindelijk zo ver. Samen met mama naar het theater, voor de eerste keer. Ze heeft ademloos zitten kijken - pas op het einde kwam ze een beetje los en begon ze mee te dansen en te klappen. Afgelopen weekend alvast een voorproefje gekregen van de schoolperiode, met kinderen uit de straat die voortdurend even kwamen kijken en kwamen spelen.

Waanzin


maandag 9 maart 2015

Terloops

Gehoord
"Met zo’n groep van die kleuters naar 108. De helft zou niet eens naar binnen mogen." 

Het verhaal
Twee jongens van een jaar of vijfentwintig. Door hun baas gevraagd of ze een paar nieuwe collega’s een beetje op sleeptouw willen nemen. Vooral tijdens (en na) de vrijdagmiddagborrel. Fijn dat hun baas alleen maar studenten aanneemt, maar het zijn dus allemaal jongetjes van amper 18 die uit het hele land vandaan zijn gekomen om hier te studeren en dus niets van de stad weten. Die je nog moet uitleggen aan welke kant van de rivier ze ook alweer zitten. Die denken dat ze een biertje kunnen bestellen voor een meisje en dat daarna alles vanzelf gaat. Zou de baas nog wat extra's betalen voor dit babysitten?

Volgende week

zondag 8 maart 2015

We hebben ons best weer gedaan...


Spanning en sensatie

Hetzelfde rondje als vorige week, maar dan ruim 5 seconden sneller per kilometer. Behoorlijk tevreden dus! Spanning en sensatie nog onderweg, met vier politiebusjes die mij met zwaailicht en sirene voorbij kwamen stuiven...

woensdag 4 maart 2015

Ook nog even pinnen


De avonturen van Puckie en Sofietje

Puckie begint zich al een beetje uit te drukken. Na het eten probeert hij "Klaar!" te zeggen, hoewel het er voorlopig nog vooral uitkomt als 'kaa'. En als je "kus" tegen hem zegt, buigt hij zich voorover en probeert hij een stevige pakkerd te geven. Leuk! En hij begint ook een beetje aan te voelen wat de stemming in huis is; als zijn grote zus een slechte bui heeft, heeft hij het ook...

Sofietje scoorde (weer) goed op de bijdehante opmerkingen deze week. Haar oom was even op bezoek en toen haar moeder zei dat we gingen eten, draaide ze zich om naar haar oom en zei prompt: "Nu moet je naar je eigen huis." En, als commentaar op de culinaire variatie bij ons thuis: "Alweer boontjes? Ik word gek van die boontjes!"

dinsdag 3 maart 2015

maandag 2 maart 2015

Terloops

Gehoord
"De mensen hier zijn echt de laagste."

Het verhaal
(Ervan uitgaande dat de spreker niet de lengte bedoelt.) De man heeft zojuist drie kwartier moeten wachten om zijn OV-abonnement aan te passen. Dat kon niet op het metrostation zelf. Nee, daarvoor moest hij echt even naar het kantoor komen. Hij was niet de enige. De hele ontvangstruimte zat vol. Een nummertje trekken. Drie kwartier wachten. Eindelijk aan de beurt. Bij de medewerker aangegeven dat hij voortaan ergens anders wilde in- en uitstappen. Dat kon uiteraard. Als hij even het formulier wilde invullen. Dat kon uiteraard niet ter plekke. Nee, dat moest hij in zijn eigen tijd maar doen. Als hij het meteen weer wilde inleveren, moest hij een nieuw nummertje trekken. Opnieuw drie kwartier in de rij. Formulier vrijgeleide A38 is er niets bij…

Volgende week
"Met zo'n groep van die kleuters naar 108. De helft zou niet eens naar binnen mogen."

Hoofdzaak

Tja, waarom zou je zo'n buggy eigenlijk duwen?

zondag 1 maart 2015

Wat een wind

Aan mijn tussentijden was precies te merken wanneer ik ergens van richting veranderde...