De werkdag wordt rond lunchtijd ruw verstoord als John Kwartje met de collega's van zijn team langs komt lopen. Alsof ze aan iedere kamer heel goed willen laten weten dat ze met zijn allen gaan lunchen. Ik vraag me af hoeveel verdiepingen ze afgaan. Emine en Dilara zijn er niet bij, zoals ik al een beetje verwacht had. Vreemd genoeg zijn ook de extern ingehuurde mensen er niet bij. Alleen de 'echte' ambtenaren mogen blijkbaar mee.
De afscheidsborrel 's middags vindt plaats in dezelfde zaal als waar we altijd de kwartaalbijeenkomsten houden. De zaal is amper groot genoeg voor alle gasten. In dertig jaar bouw je aardig wat contacten binnen de gemeente op – zeker als je het netwerken een beetje goed doet. Zo te zien is John een goede netwerker geweest.
Ik kijk de ruimte even rond. Ik zie misschien een of twee medewerkers die langer bij de gemeente gewerkt hebben dan John zelf. John krijgt zijn afscheidspraatje van zijn teamchef, iemand die amper anderhalf in dienst is. John krijgt nu een carrièreoverzicht te horen van iemand die nog geen twintigste deel van Johns eigen ervaring binnen de gemeente heeft.
Alsof iemand hier op zit te wachten. Alsof het iemand interesseert dat John begonnen is als kassier bij de sociale dienst, als chef Terugstorting Onterechte Boekingen of als assistent tweede klas op de postkamer. Misschien kan ik nog ergens in mijn contract laten opnemen dat ze voor mij niet zo'n praatje houden als ik uit dienst ga. Naarmate de tijdlijn vordert, zie ik steeds meer collega's afhaken en een praatje met elkaar beginnen te maken. Het geroezemoes overstemt al snel de toespraak van Johns teamchef. Een beetje onbeleefd natuurlijk, maar misschien ook wel een goed signaal richting de chef. Moet die maar een betere speech houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!