Snippet (1)

Onderweg naar Den Haag. Hoe lang hebben we Rens nu alweer niet gezien? Een paar weken? Of is het al maanden? Midden in de avondspits naar Den Haag is een leuke test voor mijn geduld, voor de vindingrijkheid van ons navigatiesysteem en voor het verkennen van nieuwe sluiproutes. Onze navigatie is blijkbaar gek op alternatieven en blijft ons maar nieuwe suggesties doen.

Bij Delft worden we de snelweg af geleid en worden we via de provinciale weg naar een andere snelweg gestuurd, die al decennialang ligt te wachten op voltooiing. De enige plek in ons land waar spontaan de snelweg ophoudt. Dat ben ik slechts op één andere plek tegengekomen: bij EuroDisney. Een pretpark met internationale uitstraling en miljoenen toeristen lijkt een logische plaats als eindpunt voor een grote weg. Een polder tussen Delft en Den Haag? Not so much.

Is dit Den Haag al? Geen idee, de scheidslijn tussen gemeentes is in deze regio erg willekeurig getrokken. Van dorpeling naar stedeling zonder enige aanwijzing. Ik dacht dat bij ons de gemeentegrenzen onzinnig waren opgesteld, maar hier kunnen ze er ook wat van. Een vertwijfelde rode Kia voor ons is blijkbaar ook verkeerd gestuurd door zijn navigatiesysteem en sorteert bij ieder stoplicht links voor om af te slaan, bedenkt zich dan weer en voegt dan alsnog in op de baan voor rechtdoor. Het zwarte Golfje dat bij de afrit daarnet razendsnel op ons afkwam, kan niet anders dan iedere keer weer ruimte maken. De bestuurder, uiteraard met bijbehorend petje dat scheef op zijn harses staat, zit zich zichtbaar te verbijten. Even verderop komt er een baan bij en dan zal het Golfje er ongetwijfeld met piepende banden vandoor schieten. Hopelijk komen we die dan even later bij hetzelfde stoplicht weer tegen. Net goed. Of met auto en al om een boom gewikkeld. Ook net goed, maar misschien zonde van die boom.

Volgens mij kun je het aantal verkeersongelukken met jonge bestuurders in één keer halveren door de Volkswagen Golf te verbieden. Dat type auto lijkt het slechtste in bestuurders naar boven te halen.

Mijn telefoon piept. Een sms'je. Het is een berichtje van mijn moeder, met als verzoek of ik haar even wil bellen. Vreemd. Normaal gesproken belt ma altijd gewoon als ze mij wil spreken. Nu krijg ik een berichtje met als vraag of ik haar even wil bellen. Dat is net zo praktisch als mensen die bellen om te vragen of hun e-mailtje is aangekomen.

Wat zou er aan de hand zijn? Niets bijzonders waarschijnlijk. Ma's beltegoed zal wel op zijn. Of ze heeft een verkeerd knopje ingedrukt en is per ongeluk een sms’je begonnen. Ze heeft er maar een berichtje van gemaakt omdat ze de knop 'Annuleren' niet kon vinden. Ik bel wel zodra ik de auto heb neergezet bij Rens. Nu wordt dat toch wat lastig, terwijl ik de weg aan het zoeken ben in een voor mij onbekend gedeelte van Den Haag.