Al eerder aangekondigd, maar nu pas aan toegekomen: 'De jongen is acht' van Ad van Veen. Een thriller tegen de achtergrond van kindermisbruik. Zo’n 25 jaar na het slachtoffer geworden te zijn van seksueel misbruik, besluit hoofdpersoon David om de dader te confronteren. Door middel van flashbacks wordt aangetoond hoe het misbruik David zijn hele leven lang heeft achtervolgd. In het heden volgt de lezer de stappen die David zet om de confrontatie aan te gaan.
'De jongen is acht' leest als een typische debuutroman. Ik zie bijvoorbeeld een aantal voorbeelden van vertelmanieren die ik zelf ook heb toegepast in mijn eigen poging een manuscript te schrijven. Van Veen weet de lezer af en toe heerlijk op het verkeerde been te zetten. Met het onderwerp van misbruik gaan direct bij de lezer de alarmbellen af wanneer er geestelijken ter sprake komen, maar Van Veen weer hier een originele draai aan te geven.
Dat op het verkeerde been zetten voert Van Veen ook door in het einde van 'De jongen is acht'. Dat geeft de roman een onverwacht einde. In eerste instantie gaf mij dat een onbevredigend gevoel; iets wat de ontwikkeling van de hoofdpersoon op een abrupte, onverwachte manier stokte. Na enkele dagen laten bezinken besefte ik echter dat dit de enige logische manier was waarop het boek kon eindigen.
Dat gezegd, 'De jongen is acht' prikkelt mijn nieuwsgierigheid op een manier zoals geen ander boek dat doet. Vanwege mijn band met de auteur kan ik er gemakkelijk een aantal autobiografische onderdelen uit halen. Bij de verwijzingen naar Ibiza, Paramaribo en een bruiloft in een kasteel weet ik bijvoorbeeld meteen op welke ware gebeurtenissen deze gebaseerd zijn. Dat roept bij mij dan natuurlijk de vraag op of er nog meer delen van autobiografisch zijn. Dat maakt 'De jongen is acht' tot een intrigerend, maar verontrustend boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!