De laatste dag, het laatste stukje naar huis. Even ontbijten bij Campanile en dan op weg. Ondanks ons verblijf weten we nog steeds niet hoe we de naam van deze keten nou moeten uitspreken. Ik zeg zelf altijd campani-LEE (rijmt op perpetuum mobile), Mrs Attorma zegt campanieje (rijmt op vanille) en mijn zwager houdt het op campaniel.
Iets na half negen vertrokken we uit Nancy. De grens met Luxemburg passeerden we vlak voor half tien, zo'n 50 minuten later. Nog geen twintig minuten later waren we Luxemburg alweer uit, inclusief een tankbeurt. Het eerste uur op de snelweg in België verliep zonder enige problemen. Rond 11 uur begon het eerste spatje regen te vallen – wat niet meer ophield tot we thuis waren. Vreemd genoeg bleef het Belgische verkeer op hoge snelheid – en dikwijls zonder licht – doorrijden. Daar voelde ik me toch wat ongemakkelijk bij.
Net na half twee waren we thuis, met een heel blije baby, een heleboel was – en herinneringen aan een heel leuke vakantie!
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!