Eigenlijk zou dit bericht moeten gaan over 'Gebabbel/Vlieg met me mee naar de regenboog' van Paul de Leeuw. Aangezien dat een plaatje is uit november 1992, is dat dus blijkbaar de eerste single die ik ooit gekocht heb. Alleen: dat kan ik mij dus totaal niet herinneren. Ik weet niet waar of wanneer ik die single gekocht heb en ik koester er ook geen bijzondere herinneringen aan. Vandaar dat ik een klein beetje smokkel: voor deze rubriek bestempel ik 'Almost Unreal' van Roxette, uit mei 1993, als mijn eerste single.
Persoonlijk
Bij mij in het dorp zat geen platenzaak – die zit daar nog steeds niet, overigens – en de dichtstbijzijnde cd-winkel zat een paar dorpjes verderop, tien kilometer fietsen. De winkel had het singletje niet op voorraad, ik moest het bestellen en kreeg te horen dat het op vrijdag voor mij klaar zou liggen. Dus ik 's morgens vroeg, in de regen, een heel stuk door de polder fietsen – om bij de winkel te horen te krijgen dat de leverancier nog niet was geweest. Geduldig wachtte ik in de platenzaak tot de nieuwe voorraad geleverd werd. (Het idee om in de tussentijd even te gaan winkelen of een kopje koffie te gaan drinken zat er op mijn 13e nog niet echt in.) Ik kocht het singletje, fietste het hele stuk door de polder en door de regen terug naar huis, rende naar mijn kamer en draaide het liedje de rest van de dag. Ik kan me niet voorstellen hoe tegenwoordig het downloaden van een liedje dezelfde muzikale voldoening geeft. Maar dit terzijde. Daar heb ik het al eens eerder over gehad.
Zo zit het dus
Per Gessle, schrijver en gitarist van Roxette, schreef 'Almost Unreal' voor de Disney-film 'Hocus Pocus'. Dat verklaart meteen de tekst van het refrein: "I love when you do that hocus pocus to me". In tegenstelling tot Gessles bedoeling belandde het liedje echter op de soundtrack van de bar slechte gameverfilming 'Super Mario Bros', iets waar Gessle nog steeds kwaad over is. In de meeste Europese landen belandde 'Almost Unreal' in de top tien van de hitlijsten, maar in Nederland bleef het plaatje steken op de 31e plaats van de Top 40. Daarmee was het de slechtst scorende plaat die Roxette tot dat moment had uitgebracht.
Met de kennis van nu
'Almost Unreal' begint rustig en komt pas in het refrein flink op stoom. Er zit een groot contrast tussen de rustige coupletten en het stevige refrein. Een iets te groot contrast, als je het mij vraagt. Het plaatje klinkt wat ongeïnspireerd, waarvan de door Gessle zelf gezongen bridge nog het beste voorbeeld is: "It's a crazy world out there / Let's hope our friends are in good hands tonight". Per Gessle is zelf achteraf niet zo te spreken over 'Almost Unreal' en noemt het liedje een uitstekend voorbeeld voor iemand die ooit een parodie van Roxette wil maken.
Conclusie
Aardig liedje, maar niet bijzonder. De moeite waard om kilometers door de regen te fietsen? Waarschijnlijk niet.
Persoonlijk
Bij mij in het dorp zat geen platenzaak – die zit daar nog steeds niet, overigens – en de dichtstbijzijnde cd-winkel zat een paar dorpjes verderop, tien kilometer fietsen. De winkel had het singletje niet op voorraad, ik moest het bestellen en kreeg te horen dat het op vrijdag voor mij klaar zou liggen. Dus ik 's morgens vroeg, in de regen, een heel stuk door de polder fietsen – om bij de winkel te horen te krijgen dat de leverancier nog niet was geweest. Geduldig wachtte ik in de platenzaak tot de nieuwe voorraad geleverd werd. (Het idee om in de tussentijd even te gaan winkelen of een kopje koffie te gaan drinken zat er op mijn 13e nog niet echt in.) Ik kocht het singletje, fietste het hele stuk door de polder en door de regen terug naar huis, rende naar mijn kamer en draaide het liedje de rest van de dag. Ik kan me niet voorstellen hoe tegenwoordig het downloaden van een liedje dezelfde muzikale voldoening geeft. Maar dit terzijde. Daar heb ik het al eens eerder over gehad.
Zo zit het dus
Per Gessle, schrijver en gitarist van Roxette, schreef 'Almost Unreal' voor de Disney-film 'Hocus Pocus'. Dat verklaart meteen de tekst van het refrein: "I love when you do that hocus pocus to me". In tegenstelling tot Gessles bedoeling belandde het liedje echter op de soundtrack van de bar slechte gameverfilming 'Super Mario Bros', iets waar Gessle nog steeds kwaad over is. In de meeste Europese landen belandde 'Almost Unreal' in de top tien van de hitlijsten, maar in Nederland bleef het plaatje steken op de 31e plaats van de Top 40. Daarmee was het de slechtst scorende plaat die Roxette tot dat moment had uitgebracht.
Met de kennis van nu
'Almost Unreal' begint rustig en komt pas in het refrein flink op stoom. Er zit een groot contrast tussen de rustige coupletten en het stevige refrein. Een iets te groot contrast, als je het mij vraagt. Het plaatje klinkt wat ongeïnspireerd, waarvan de door Gessle zelf gezongen bridge nog het beste voorbeeld is: "It's a crazy world out there / Let's hope our friends are in good hands tonight". Per Gessle is zelf achteraf niet zo te spreken over 'Almost Unreal' en noemt het liedje een uitstekend voorbeeld voor iemand die ooit een parodie van Roxette wil maken.
Conclusie
Aardig liedje, maar niet bijzonder. De moeite waard om kilometers door de regen te fietsen? Waarschijnlijk niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!