Tijdens de vakantie heb ik 'Het schervengericht' van A.F.Th. uitgelezen. Een recensie: de confrontatie tussen Woodehouse en Maddox vormt het hart en het hoogtepunt van de roman. De langzame realisatie van Woodehouse wie zijn medegevangene is... en vervolgens de confrontatie. Geniaal! Een bijzonder geslaagde 'what if...'
Het taalgebruik van A.F.Th. is en blijft schitterend. Als sinds 'De Movo tapes' ben ik een bijzonder groot fan van de taal van A.F.Th. en dat blijft zo. Ik heb zelfs 'Drijfzand koloniseren' al gehaald in de boekenwinkel. Het einde van de roman is het minst geslaagde deel. Het boek gaat een beetje als een nachtkaars uit. Feit lijkt het gewonnen te hebben van fictie: Woodehouse gaat, net zoals in het echt, naar Parijs. 'De Griek' richt zich verder op Movo.
Oordeel: subliem, pakkend, bijzonder onderhoudend, weet meer dan duizend pagina's lang te boeien. Alleen het einde is wat minder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!