Aan de vooravond van een nieuwe mijlpaal

Mijn laatste dag als dertiger. Morgen heb ik er vier decennia op zitten. Een mooie mijlpaal; tijd voor een tussenmeting. Hoe is mijn leven de afgelopen tien jaar veranderd? Zag ik dat tien jaar geleden een beetje aankomen?

Familie
Dat Mrs Attorama en ik zouden 'promoveren' van een stelletje naar een gezin en dat Puckie en Sofietje er zouden komen, lag wel aardig in de lijn der verwachting. Daar hebben we zonder twijfel meteen de grootste verandering van de afgelopen tien jaar te pakken. Het ritme van het dagelijks leven wordt in grote mate bepaald door twee jongste leden van ons gezin. Dat ik echter niet alleen twee kinderen rijker, maar ook twee ouders armer zou zijn, had ik tien jaar geleden niet kunnen bedenken. Mijn ouders zouden gemakkelijk de tachtig hebben moeten halen, kijkend naar de rest van de familie. Het liep helaas allemaal anders. Morgen, op mijn 40e verjaardag, zijn Puckie en Sofietje 6 en 8. Precies even oud als mijn zusje en ik waren toen onze vader 40 werd. Voor die tijd was dat oud; van de meeste klasgenootjes werden hun ouders pas 40 als zij op de middelbare school zaten. (De klasgenootjes, niet de ouders.) Tegenwoordig? Tegenwoordig ben ik daarmee uiterst gemiddeld.

Werk
Tien jaar geleden zat ik nog in het traineeprogramma van de gemeente en was Mrs Attorama net een jaar in dienst in Delft. De verwachting was dat we daar allebei nog even zouden blijven. Bij mij is dat aardig uitgekomen, al ben ik gaandeweg wel meer richting ICT opgeschoven dan ik van tevoren had gedacht. Bij Mrs Attorama waren de ontwikkelingen wat onverwachter: na langdurig wikken en wegen besloot ze om het roer helemaal om te gooien en te gaan studeren wat haar hart haar altijd al ingaf. Dat zorgde voor aardig wat reuring in huize Attorama, maar te oordelen naar hoeveel beter Mrs Attorama nu in haar vel zit, was het de moeite van die investering zeker waard.

Huis en haard
Eind 2009, begin 2010 hadden Mrs Attorama en ik één grote verhuizing voorzien, van ons toenmalige appartement naar een eengezinswoning. Dat lukte uiteindelijk pas een jaar daarna, later dan we gehoopt hadden vanwege de woningmarkt van destijds. Wat we helemaal niet hadden voorzien: dat we in 2016 wéér zouden verhuizen, naar een ander huis binnen dezelfde wijk. Een buitenkansje. Voorlopig zijn we dus wel even klaar met verhuizen; de eerstvolgende verhuizing wordt pas voorzien wanneer de kinderen het huis uit gaan.

Vitaliteit
Het ontbreekt weliswaar aan een goede nulmeting uit 2009/2010, maar mijn conditie is nu zonder twijfel beter dan tien jaar geleden. Sterker nog, vermoedelijk past mijn conditie nu beter bij iemand van 30 dan tien jaar geleden. Ik fiets nu vijf dagen per week naar het werk (dat was: altijd met de metro) en ik maak 1 à 2 keer per week een hardlooprondje (dat was: gemiddeld 1 keer per maand). Tien jaar geleden bestond mijn fysieke inspanning hooguit uit het trekken van een sprintje om de metro te halen. Verder heb ik nog in vrijwel dezelfde frequentie last van dezelfde kleine kwaaltjes, die gelukkig niet erger zijn geworden (maar helaas ook niet verdwenen zijn). Uit de meting van vorige maand blijkt dat ik me voorlopig geen zorgen hoef te maken over mijn gezondheid - laten we dat de komende tien jaar zo houden.

Conclusie
In tien jaar zijn we twee huizen verder, twee kinderen rijker en twee ouders armer. Een drukker decennium met ingrijpender veranderingen dan we hadden verwacht. Laten we de komende tien jaar vooral hopen op wat meer stabiliteit.