Cataclysm

Op de stapel nog te bespreken games: 'Cataclysm', de derde uitbreiding van 'World of Warcraft' (WoW). Om maar meteen de conclusie te presenteren: 'Cataclysm' voelt als een halve uitbreiding. Als iets waar nog veel aan ontbreekt. Als iets wat mijn aandacht niet lang genoeg kan vasthouden. En daarom als een reden dat ik mijn WoW-abonnement heb opgezegd.


Geen nieuw continent. De uitbreiding 'The Burning Crusade' had Outland en 'Wrath of the Lich King' had Northrend: nieuwe continenten die verkend konden worden. Continenten, onderverdeeld in verschillende zones, die als geheel echter één sfeer uitademden. 'Cataclysm' heeft een handjevol nieuwe zones die her en der aan de bestaande continenten zijn toegevoegd en die niets met elkaar te maken hebben. De onderwaterzone van Vashj'ir en de woestijn van Uldum bijvoorbeeld. Stuk voor stuk mooi gemaakt, maar zonder enige samenhang.

Replayability. Na zes jaar is het zaak voor 'World of Warcraft' om bestaande spelers vast te houden, naast het proberen aan te trekken van nieuwe spelers. Die opzet is voor mij niet zo geslaagd: na met mijn hoofdpersonage door de nieuwe zones gespeeld te hebben, krijg ik niet de behoefte om die met mijn alternatieve personages te herhalen. Dat komt vooral door de zogenaamde railroaded content: er is een vaste volgorde die je moet aanhouden in 'Cataclysm', waarvan je niet kunt afwijken.
Ik hou ervan om met mijn hoofdpersonage alle opdrachten in een zone te doen. Met mijn alternatieve personages doe ik vervolgens alleen de opdrachtjes die ik leuk vind. In 'Cataclysm' heb ik die luxe niet. Stel: je hebt nieuwe zone A. In zone A heb je vier dorpjes/steden waar je opdrachtjes kun doen: A1, A2, A3 en A4. Voorheen kon je naar willekeur in alle dorpjes wat opdrachten doen. Gewoon uitzoeken wat je leuk vindt. In 'Cataclysm' kan dat niet. Je moet eerst alle opdrachtjes in A1 doen voordat je naar A2 kunt, et cetera.
Groot voordeel van deze benadering is dat je veel meer in het verhaal komt te staan: jouw personage groeit echt mee met het verhaal van de hele zone. Het vervullen van de laatste opdracht in een zone geeft echt een gevoel van voldoening. Dat wil zeggen: met je eerste personage. Bij een tweede is het vooral vervelend dat je weer dezelfde 100 opdrachten moet doen in de voorgeschreven volgorde.

Oude, nieuwe wereld. In 'Cataclysm' heeft de bestaande wereld een facelift gekregen. Het ziet er misschien nog aardig hetzelfde uit, maar alles is veranderd. Als je een nieuw personage start, komt dat poppetje in een heel andere situatie terecht dan wanneer je in 2005 gestart was. 'Cataclysm' nodigt daarom uit om nieuwe personages te starten. Dat is een erg sterk pluspunt: oude en nieuwe spelers beginnen op gelijke voet aan een nieuwe ervaring. Zelfs veteranen zoals ik ontdekken voortdurend wat nieuws. Leuk! Nadeel: ook hier is sprake van een vaste volgorde. Her en der een paar opdrachtjes doen is er ook hier niet bij.

Vooruitgang. De progressie van een personage in WoW volgt een eenvoudig pad. Eerst level je je personage naar het hoogste niveau. Daarna doe je gewone dungeons, daarna heroic dungeons en daarna raids. Stap 1 en 2 zijn goed te doen. Stap 1 is zelfs kinderlijk eenvoudig. De overgang van stap 2 naar stap 3 kent echter een zware hobbel. Dat komt erop neer dat spelers die niet iedere avond achter hun pc zitten, lange tijd zwoegen op stap 2 zonder dat ze veel vooruitgang zien. Dan slaat de verveling snel toe.

Herhalingsoefening. Voor mijn gevoel ontbreekt er iets aan 'Cataclysm'. In tegenstelling tot voorgaande uitbreidingen voelt het deze keer echt als een herhalingsoefening: opnieuw je personages en je professions levellen, nieuwe factions waarbij je je reputatie moet opkrikken en nieuwe raids waarvoor je je uitrusting goed genoeg moet zien te krijgen. Ik heb het voor mijn gevoel allemaal al eens gezien en mij kan het niet zo veel meer boeien. Aardig, mooi gemaakt, maar niet bijzonder. Goed om WoW-fans even bezig te houden, maar niet lang.