Ik loop hopeloos achter met mijn cd-recensies – ja ja, ik koop nog gewoon de muziek die ik leuk vind – maar hierbij dan mijn recensie van het album 'Moke + Metropole Orkest'. Het album is een weerslag van het concert dat de Amsterdamse band op 29 mei 2010 gaf op Pinkpop, vergezeld door het Metropole Orkest onder dirigent Jules Buckley en aangevuld met een paar studio-opnames. Als groot fan van Moke kon deze natuurlijk niet ontbreken in mijn collectie.
Met verschillende liveregistraties en akoestische versies in de platenkast is het natuurlijk de vraag wat de samenwerking met het Metropole Orkest toevoegt aan de nummers van Moke. Het duurt even voordat de meerwaarde zich bewijst. Het album begint met drie studio-opnames, 'Survive', 'Enjoy the Silence' en 'Emigration Song'. 'Survive' is een verrassende cover van David Bowie. Een van de wat minder bekende nummers van de grootmeester, maar zelfs als kenner – ik heb meer dan 30 Bowie-albums in de kast staan – moet ik schoorvoetend toegeven dat de versie van Moke beter is.
'Enjoy the Silence' is uiteraard een nutteloze, overbodige cover van Depeche Mode. Het ligt in het verlengde van de licht gewijzigde muzikale koers die Moke heeft ingezet op het album 'The Long and Dangerous Sea' en de keuze voor dit nummer is dan ook wel te begrijpen, maar de cover weet weinig toe te voegen aan het origineel en weet ook weinig uit de krachtenbundeling met het Metropole Orkest te halen.
'Emigration Song' is typerend voor de rest van het album: pas op tweederde van het nummer wordt de bijdrage van het Metropole Orkest duidelijk hoorbaar en ontstaat er een prachtige synergie. Bij de liveregistratie die de rest van het album in beslag neemt, doet zich eenzelfde fenomeen voor. In het eerste gedeelte is het Metropole Orkest nauwelijks hoorbaar. (Heeft dat misschien iets te maken met hoe het album gemixt is? Dat schijnt bij concerten altijd moeilijker te zijn dan bij studio-opnames, zo heb ik mij laten vertellen.)
Pas bij de laatste vijf nummers ('Switch', 'Ghost', 'Here Comes the Summer', 'Lament' en nog een versie van 'Survive') toont de samenwerking de bedoelde diepgang aan. Dan ineens hoor je de details die benadrukt worden en wordt de muziek van Moke naar een hoger niveau getild. Dan ineens ontstaat er muzikale synergie tussen het gitaarwerk van Phil Tilli, het toetsenwerk van Eddy Steeneken en de blazers en strijkers van het Metropole Orkest.
Conclusie: voor tweederde is 'Moke + Metropole Orkest' gewoon een goede liveregistratie van een ontzettend goede band, maar niet meer dan dat; voor het resterende deel is het een schitterend samenspel tussen de pianorock van Moke en de sublieme begeleiding van het Metropole Orkest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!