Mim

Na het lijvige 'Onze oom' was het wel even tijd voor een wat kortere roman: 'Mim' van A.F.Th. van der Heijden. Met amper 190 pagina’s is 'Mim' misschien beter een novelle te noemen. Ook dit is een deel van de 'Homo Duplex'-reeks en werd speciaal uitgegeven ter gelegenheid van de 80e verjaardag van Harry Mulisch. Als groot liefhebber van A.F.Th. in het algemeen en Homo Duplex in het bijzonder kon ik deze natuurlijk niet laten liggen.

Het Oedipus-thema dat als een sluier over de rest van de reeks ligt, wordt in 'Mim' volledig uitgewerkt. De Griekse tragedie wordt overgeheveld naar 1999 en geplaatst in een tijdperk van skyboxen, bitterballen en voetbalrellen. Movo is inmiddels Honderdman van De Pit, de supportersvereniging van Erdam. De titel 'Mim' is niet alleen een verwijzing naar het tijdstip (MIM, 1999, snapt u?) maar ook naar de drieling van Movo en zijn vrouw Zora.

Het taalgebruik van Van der Heijden is vertrouwd schitterend, evenals in de overige delen van de reeks. Hoe beschrijf je een voetbalveld? Zo dus: "De vers overgetrokken krijtstrepen op het veld waren onwerkelijk wit onder een lichtend wolkendek." Voor wie vindt dat windmolens horizonvervuiling zijn: "Hoge, witte pilaren met driebladige windmolens, die bij elke zwenking een zwerm meeuwen tegen de inktzwarte lucht leken uit te strooien."

Homo Duplex bestaat tot dusver uit: 'De Movo-tapes', 'Drijfzand koloniseren', 'Het schervengericht', 'Mim' en het exclusief bij ECI verschenen 'De liefdesbaby'. De vraag is wat er verder in de reeks nog aan grote gebeurtenissen te behandelen is. Hoewel, het onderwerp van 'Het schervengericht' had ik ook niet kunnen voorspellen. Afgezien van de in de eerdere delen genoemde Wereldstaking ben ik bijzonder benieuwd naar waar A.F.Th. een volgend deel aan zal wijden.