Gisteravond had buurman en goede vriend DV weer een huisconcert. Vanessa Peters kwam optreden, nadat ze in mei ook al langs was geweest. Jessica Grace was formeel de support-act, maar speelde evenveel. En natuurlijk mogen we Erik als support-support-act niet vergeten.
De huisconcerten bij DV zijn sowieso al een persoonlijke, intieme manier om kennis te maken met nieuwe muziek. Bij het optreden van Vanessa Peters gisteren was dat nog meer het geval dan anders. Dat begon al bij binnenkomst, toen KN en ik persoonlijk werden begroet. (Misschien ingefluisterd door de buurman, maar die mogelijkheid negeren we maar even.) Muzikaal gezien was het optreden van Vanessa nóg beter dan de vorige keer, niet in de laatste plaats vanwege de begeleiding door Manuel. Dat zorgde voor een (nog) rijkere muzikale ervaring dan de vorige keer. Bij haar optreden in mei hebben we een cd’tje gekocht, ‘Little Films’. Van dat album speelde ze gisteravond een groot aantal nummers. Het voelde zodoende nog meer als een intiem privé-concert dan anders. De afgelopen maanden hebben KN en ik ‘Little Films’ werkelijk grijsgedraaid en het was dan ook ontzettend mooi en uniek toen Vanessa Peters zelf in levenden lijve die nummers ten gehore bracht.
De support-act was Jessica Grace. Een frêle, haast breekbaar meisje. Zo iemand die op een verjaardag stilletjes in een hoekje van de kamer zit. Toen ze haar gitaar ter hand nam, bleek sprake van een ware metamorfose. Jessica Grace is een artieste die met een enkel liedje een hele zaal stil kan krijgen. Een ontzettend mooie stem, heerlijk melancholische teksten en een mooie cover van The Counting Crows op de koop toe. Natuurlijk hebben we ook nog even een cd’tje gekocht, ‘Insert Quirky Title Here’, dat het alleen al vanwege de geniale titel verdiend om genoemd te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!