Vorige week is in Amerika ‘Highlander: The Source’ in première gegaan, het vijfde deel in de reeks inmiddels. De recensies zijn werkelijk abominabel. Als zelfs de mensen op het TrekBBS het een slechte film vinden – en die zijn heus wel wat slechte sf gewend – dan is het echt beroerd. De voorloper ‘Highlander: Endgame’ kreeg al niet al te beste kritieken, maar vergeleken met dit laatste deel is het een meesterwerk, aldus de recensenten.
De totstandkoming van ‘Highlander: The Source’ is nu niet bepaald over rozen gegaan. Het was al een heel karwei om Adrian Paul zo ver te krijgen om weer de hoofdrol te spelen. Hij was (terecht) ontevreden over de gang van zaken rond ‘Endgame’. In eerste instantie zou ‘The Source’ een bioscoopfilm worden, toen een direct-to-dvd en uiteindelijk is de film in première gegaan als tv-film van de week op Sci Fi Channel. Dat is doorgaans geen al te beste indicatie voor de kwaliteit. (Ik zag de Nederlandse dvd overigens vorige week al bij de Media Markt liggen.)
Jammer, het concept van Highlander leent zich uitstekend voor een enorm scala aan creatieve mogelijkheden. Je zou een actiefilm in ieder willekeurig tijdperk van de geschiedenis kunnen maken; je zou een romantisch drama kunnen maken over een liefde tussen een Immortal en een sterfelijke; je zou een heel leven kunnen volgen van een Immortal, inclusief de familie- en vriendschapsbanden die na verloop van tijd onherroepelijk moeten worden doorgesneden.
Helaas maakte alleen de eerste film (en later de tv-serie) enigszins goed gebruik van deze mogelijkheden. Als de vervolgfilms het karakter van een prequel gehad zouden hebben, was het ongetwijfeld beter verlopen met de Highlander-serie. Nu overheerst het gevoel dat de makers zich beter hadden kunnen houden aan het motto van de eerste film: ‘There can be only one.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!