Vanmorgen in de trein 'Drijfzand koloniseren' uitgelezen. Mijn leestempo ligt sowieso vrij hoog en met novelles als deze gaat het dan erg hard. "Vrij naar Sofokles" zo omschrijft A.F.Th. de novelle, "in de geest van Homo Duplex". Het is niet moeilijk te zien dat A.F.Th. zich door de klassieke tragedie heeft laten inspireren. 'Drijfzand koloniseren' leest als een toneelstuk. Het karakteristieke taalgebruik van A.F.Th. beperkt zich dus vooral tot dialogen.
In 'Drijfzand koloniseren' gaat het over de erven-Movo. Precies: Movo is dood, terwijl hij pas in het voorgaande 'De Movo-tapes' was geïntroduceerd. Er komen dan ook dingen voorbij uit het leven van Movo waar we nog niet eerder van gehoord hebben. Dat is dan ook mijn grootste probleem met 'Drijfzand koloniseren': de novelle voelt als een sluitstuk. Als een sleutelroman, als een epiloog, als een verklaring achteraf. Het voelt aan als een verhaal dat pas gelezen moet worden als Homo Duplex helemaal voltooid is.
Ik ben een groot fan van Homo Duplex en ik kan niet wachten tot er een nieuw deel verschijnt, maar 'Drijfzand koloniseren' lijkt te vroeg te zijn gepubliceerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!