Gisteravond vingen KN en ik een glimp op van het tv-programma 'Jong'. (Het schijnt al veel langer te bestaan, maar ik had er nog nooit van gehoord.) Het onderwerp was games-verslaving. Niet geheel ontoevallig ging het vrijwel alleen maar over twee jongens die verslaafd waren aan WoW. Eentje speelde zo'n twaalf uur per dag (!) en de ander was bijna zijn baan/vriendin/iets anders belangrijks kwijtgeraakt. Er kwam ook nog iemand van een afkickkliniek in de uitzending.
Ik heb dit soort verhalen wel vaker gehoord. WoW zou te verslavend zijn. Onzin. Het is maar een spelletje. Een leuk, goedgemaakt spelletje, maar niet meer dan dat. Als jij een spelletje belangrijker vindt dan je baan of je relatie, dan is er iets mis met jou en niet met het spel. Ik blijf bij mijn standpunt dat als mensen aan WoW verslaafd raken, dat dan eerder aan die mensen ligt dan aan het spel. Dan ben je gewoon gevoelig voor verslavingen. WoW heeft meer dan 8 miljoen spelers en dit soort verhalen blijft altijd beperkt tot een handjevol fanatiekelingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!