Van het weekend heb ik 'Magiër' uitgelezen. (Zie mijn eerdere bericht over de Riftwar Saga.) Niet dat dat nou zo'n opgave was, ik moest nog maar twintig bladzijden. Conclusie: wat een geweldig boek! Je wordt helemaal meegezogen in de werelden van Midkemia en Kelewan. Het voelt als een grote hommage aan Tolkien en dat is een groot compliment. Deze hernieuwde kennismaking met het fantasy-genre is bijzonder goed bevallen. Ik heb slechts twee kleine minpuntjes ontdekt.
Ik vraag me af hoe het verder moet met de trilogie. De oorlog is afgerond, alle belangrijke personages hebben hun persoonlijke ontwikkeling doorgemaakt en zitten op een natuurlijk eindpunt, wat nu? Een vervolg op 'Magiër' zal eerder aanvoelen als een epiloog dan als een werkelijke voortzetting van het verhaal.
Een ander punt is het grote aantal personages. Het perspectief van het het verhaal wisselt steeds. Niet à la 'Lord of the Rings' waarbij het hele verhaal slechts vanuit maximaal drie perspectieven wordt verteld. Nee, in 'Magiër' schieten we van de ene verteller naar de andere. Dat laat veel ruimte over voor het invullen van de achtergronden van de personages. Misschien dat er daarom zoveel vervolgen zijn geschreven door Raymond E. Feist...
Volgende boek: 'Het schervengericht' van A.F.Th. van der Heijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!