Afgelopen zaterdag was de uitvaart van de man van mijn nichtje. Vanwege het onverwachte karakter ervan nog emotioneler dan anders. Het was sowieso een atypische aangelegenheid; in de eerste plaats omdat er vanwege de strenge coronaregels maar een handjevol mensen bij aanwezig mocht zijn en de rest slechts op afstand. Dat was echter niet het enige ongebruikelijke eraan. Mijn nichtje en haar man hadden al eerder goed met elkaar doorgenomen welke muziek ze wilden laten horen. Dat hebben we geweten: ik kan mij niet heugen dat ik ooit eerder Dream Theater of 'The Phantom of the Opera' op een uitvaart heb gehoord.
Dat deed mij eraan denken dat ik het met Mrs Attorama nog nooit over dat soort dingen heb gehad. Misschien tijd dat ik ook eens zo'n lijstje ga maken. Voor wie - later, hopelijk heel veel later - terugleest: ik wil in ieder geval 'High Hopes' van Pink Floyd en 'Lazarus' van David Bowie op de lijst hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!