Dankzij Ziggo On Demand vanavond eindelijk toegekomen aan 'X-Men: Days of Future Past'. Een ambitieuze poging om de casts en verhaallijnen van de voorgaande zes (!) delen uit de filmreeks samen te voegen. Een oorlog in de toekomst is zo grimmig en zo hopeloos – in de openingsscènes sneuvelen bijzonder veel personages op gruwelijke wijze – dat Wolverine wordt teruggestuurd naar 1973 om het uitbreken van de oorlog te voorkomen.
'Days of Future Past' is geslaagde poging om de oorspronkelijke filmtrilogie (2000-2006), de twee Wolverine-spinoffs (2009, 2013) en de prequel/reboot 'X-Men: First Class' (2011) met elkaar te verbinden, inclusief het gladstrijken van eventuele continuïteitsfoutjes tussen al deze films. En dat alles zonder dat van de kijker een grote voorkennis is vereist. (Dit laatste heb ik empirisch getoetst.) Alleen dat al is een bijzondere prestatie te noemen.
Een klein puntje van kritiek is wellicht dat de film een beetje worstelt met wie nu eigenlijk de hoofdpersoon is. Dat lijkt in eerste instantie Wolverine (Hugh Jackman) te zijn, ondersteund door de oude garde (Patrick Stewart, Ian McKellen, Halle Berry), maar zodra hij in 1973 arriveert, speelt hij eigenlijk nog maar een kleine rol. Daarna is het vooral de jonge generatie (James McAvoy, Michael Fassbender, Jennifer Lawrence) die centraal staat en ontpopt de film zich tot een vervolg op 'First Class'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!