Mensen die op hun sterfbed ineens tot andere inzichten komen. Hoe kan dit? In 'De gedachtevormer' van Ad van Veen wordt dit verklaard door de aanwezigheid van een jadih, die de gehavende zielen begeleidt, zuivert en hervormt van mensen die binnenkort zullen sterven.
'De gedachtevormer' kent twee verhaallijnen. Ten eerste is er de verhaallijn van de familie Connolly, eerst vader Brandan en daarna zoon Darren. Vader Brandan emigreert van Ierland naar Amerika en probeert daar een nieuw bestaan op te bouwen, terwijl zoon Darren later vooral te maken krijgt met criminaliteit. Ten tweede zijn er de taken en belevenissen van de jadih door de eeuwen heen. Op het einde van het boek komen deze verhaallijnen samen. Deze splitsing maakt 'De gedachtevormer' tot een enigszins onevenwichtig boek.
De jadih-verhaallijn is uitermate boeiend, zeker voor liefhebbers van de geschiedenis. Daarentegen voelt de Connolly-verhaallijn, op zich een onderhoudende familiekroniek, als iets wat in het laatste hoofdstuk ook in één grote flashback verteld had kunnen worden. Daarnaast worden er in de Connolly-hoofdstukken af en toe lijntjes uitgezet die niet of nauwelijks afgerond worden. Zo verdwijnt vader Brandan stilletjes uit het verhaal, zonder dat wordt vermeld of en zo ja, wat hij doet met zijn 'voorkennis' over zijn zoon Darren. In plaats daarvan verschuift het vertelperspectief plotseling van vader naar zoon en wordt Brandans verhaallijn abrupt afgekapt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!