Puckie, week 6

Goed nieuws: de verkoudheid heeft zich teruggetrokken. Slecht nieuws: de darmkrampjes zijn hier (weer) voor in de plaats gekomen. Het hoogtepunt hiervan schijnt rond de zesde week te liggen, aldus verschillende websites die Mrs Attorama daarover geconsulteerd heeft. Nou, dat lijkt aardig te kloppen. Beetje oppakken, beetje wiegen, maar wat het beste werkt: buik aan buik liggen met papa of mama, met eventueel een kruikje erbij. Dat heeft als bijkomend voordeel dat hij meteen een beetje kan oefenen met zijn nekje optillen.

Bezoek aan het consultatiebureau vorige week: Puckie is 55 cm lang en 4590 gram zwaar. Ietsjes langer en ietsjes zwaarder dan zijn grote zus dus, hoewel het vanwege de verschillende meetmomenten niet helemaal goed te vergelijken is. (Dit komt vooral doordat het consultatiebureau ietsjes anders werkt.) Wel mooi dat de trend van het krimpende kind gekeerd is.

Verder: Puckie heeft het kijken ontdekt. Naar de lichtjes. Naar papa en mama. Naar de muur. Naar zijn grote zus. Hij heeft zijn eerste flesjes gedronken. Met een geluidseffect dat sterk doet denken aan Maggie Simpson. En: de spiersamentrekkingen die voorzichtig doen denken aan de eerste lachjes.