In het nieuwe regeerakkoord wordt gesproken over het inkomensafhankelijk maken van de zorgpremie en het verdwijnen van de zorgtoeslag. Voor hogere inkomens is de maandelijkse premie relatief gezien een veel minder grote uitgave dan voor lage inkomens. Vanuit dat oogpunt bezien is het eerlijker om van hogere inkomens een hogere bijdrage te vragen. De sterkste schouders, de zwaarste lasten et cetera. Wat mij echter bevreemdt, is dat er verschillende prijzen voor hetzelfde product gevraagd gaan worden.
Het is een vergelijking die deze week al eerder gemaakt is: de bakker vraagt toch ook niet wat mijn inkomen is om te bepalen hoeveel ik voor een brood moet betalen?
De zorg kan wat mij betreft wel degelijk inkomensafhankelijk gemaakt worden, maar dan op een andere manier. Niet mensen verschillende bedragen voor dezelfde zorgpremie te betalen, maar door te betalen voor luxe. Maak de basiszorg voor iedereen even duur, maar laat mensen die dat willen (en dat kunnen betalen) meer betalen voor extraatjes.
In mijn voorstel kost een standaard behandeling in het ziekenhuis iedereen hetzelfde. Na die standaard behandeling worden mensen een paar uur na hun behandeling ontslagen. Mensen met hogere inkomens kunnen ervoor kiezen om nog een nachtje te blijven te observatie in het ziekenhuis, krijgen een luxere kamer, meer handen aan het bed, televisie op hun kamer, et cetera. Maar de basiszorg blijft voor iedereen hetzelfde – en even duur. Dit geeft ziekenhuizen bovendien de gelegenheid om te concurreren op
kwaliteit in plaats van op prijs.
Om de vergelijking met de bakker door te
trekken: ik kan genoegen nemen met een eenvoudige bruine boterham of ik ga voor
een luxe croissantje. Die keuze is aan mij en wordt (vooral) bepaald door mijn
inkomen. Maar die bruine boterham zou mij evenveel moeten kosten als iemand
anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!