Vier valkuilen

Mijn 1.700e blogpost is binnen handbereik. Een mooie gelegenheid om eens te reflecteren over het bijhouden van een blog en het schrijven van artikelen voor internet. Enigszins beïnvloed door het bijzonder grappige artikel dat Cracked.com hier afgelopen vrijdag aan wijdde. Daarom hier een paar tips voor als je zelf wil gaan bloggen, twitteren of anderszins artikelen op internet wil plaatsen en wat je kunt verwachten.

Gigantische concurrentieHoe groot is het internet? Gigantisch. In de tijd dat je dit zinnetje gelezen hebt, zijn er honderden blogs bijgekomen, hebben tienduizenden mensen getwitterd en zijn er miljoenen zoekopdrachten uitgevoerd via Google. Als je online gaat publiceren, moet je je goed beseffen dat de concurrentie gigantisch is. Ten eerste moeten mensen hun aandacht verdelen tussen werk, sport, kinderen, tv-kijken, boodschappen doen, noem maar op. Ten tweede, als mensen dan eenmaal op internet zitten, moet je een publiek weten te trekken dat zich even moet los zien te maken van Facebook, Twitter, YouTube of de meest recente voetbaluitslagen. Je kunt naar hartenlust bloggen over de vraag of 'Born This Way' nu wel of niet schaamteloos jatwerk is, maar je bent niet de enige. Hoe kun je bezoekers trekken met zoveel concurrentie? Door onderscheidend te zijn. Door iets te hebben wat de concurrentie niet heeft.

Weet ik niet en kan me niet schelen ookEchter, jezelf zijn is niet voldoende. Iedereen is uniek, maar niet iedereen trekt een groot publiek. Dat komt doordat 'het internet' niet weet wie jij bent – en in een groot aantal gevallen kan het niemand wat schelen. Je kunt de aanvoerder van het voetbalelftal zijn, je kunt een grote schare aan vrienden, collega’s en familieleden hebben die je allemaal geweldig vinden – maar op internet begint je met een schone lei. De helft van mensen kan zich niet herinneren voor welk merk ze zojuist een reclame op de radio hebben gehoord. Driekwart van de mensen vergeet de URL die ze in diezelfde reclame horen. En 90 procent van de mensen weet niet op welke website ze iets gelezen hebben. Je digitale reputatie moet je net zozeer opbouwen als je reputatie in het dagelijks leven.

ReaguurdersHet is zo ver. Je hebt je eerste reeks blogposts gepubliceerd en overal flink reclame gemaakt. Je hebt uitgebreid onderzoek gedaan, je hebt lang nagedacht over de opbouw van je artikel en uiteindelijk heb je het vol trots geplaatst. En dan krijg je een melding binnen: er is een reactie geplaatst. Vol trots klik je op het artikel en dan vind je: "Dit zuigt", geplaatst door Anoniempje. Op het gemiddelde internetforum zijn er moderators die de ergste uitwassen buiten de deur houden. Op je eigen blog heb je die bescherming niet en hebben de reaguurders vrij spel. Er is maar één remedie: de reactie verwijderen en negeren. Maar dat is, zeker in het begin, niet altijd even makkelijk. Het kan ontzettend demotiverend zijn om zulke zure reacties te krijgen, maar het is een kwestie van volhouden. Je kunt altijd de reactiemogelijkheden beperken – maar hoe krijg je dan interactie met je lezers?

KopieergedragIn de inleiding heb ik netjes vermeld dat de inspiratie voor deze blogpost afkomstig is van Cracked.com. Sterker nog, deze blogpost is in feite een vertaling, aangevuld met wat persoonlijke anekdotes en interpretaties. Maar daar ben ik tenminste eerlijk over. Er is een grote kans dat jouw artikelen zonder bronvermelding worden overgenomen. Al het werk dat jij verricht hebt, wordt gekopieerd en iemand anders gaat met de eer strijken. Gratis en voor niks. En dat kan iedere dag weer gebeuren. Er is iets aan te doen: bewijzen dat iemand jouw werk gestolen heeft en met juridische stappen dreigen. Maar daar is als beginnend blogger haast niet aan te beginnen. Soms zelfs als gevestigd bedrijf niet.

Concluderend
Schrijven is leuk. Publiceren op internet is heel erg leuk. Maar zorg dat je onderscheidend bent, bouw je reputatie en naamsbekendheid op, negeer reaguurders en probeer kopieergedrag als een compliment te zien.