dinsdag 3 mei 2011

Manuscript af

Vorige week heb ik de (voorlopig) laatste hand gelegd aan mijn manuscript. Het verhaal dat ik wilde vertellen, 77.000 woorden groot uiteindelijk, is afgerond. Nu is het de vraag of ik het goed genoeg vind om er serieus wat mee te gaan doen. Ter beoordeling heb ik het manuscript naar een trouwe meelezer gestuurd en nu is het even afwachten wat deze ervan vindt. Die meelezer heeft de eerste keer zeer nuttig commentaar geleverd, dus ik wacht zijn reactie graag af.

Ongeacht wat voor vervolg ik hier aan ga geven, heeft het schrijven mij nu al nieuwe inzichten opgeleverd over het opbouwen van een verhaal. Je kunt bijvoorbeeld in een tekst niet komen aanzetten met "dit speelt al maanden". Nee, dat moet je juist in je manuscript laten zien tijdens al die maanden dat het speelt. Op die manier kan zelf de meest eenvoudige handeling als het zetten van een kopje koffie tot een relevant onderdeel van je verhaal verworden. Als je het maar goed opbouwt.

Ik moet toegeven dat ik een valkuil getrapt ben die ik mezelf voorgenomen had te vermijden. Zo kun je niet met teksten aankomen als "hij is een onzekere man". Met dat soort droge mededelingen krijg je je lezers niet mee. In plaats daarvan is het beter om te beschrijven dat iemand steeds aan zijn vingernagels zit te frunniken, tijdens werkoverleggen steeds met zijn vingers op tafel zit te trommelen, met zijn pen zit te spelen en bij het geven van presentaties iedere vijf seconden iets anders doet met zijn handen. Oftewel, de klassieke fout van show, don’t tell.

1 opmerking:

Laat een reactie op dit bericht achter!