Het zal niemand ontgaan zijn: vandaag beginnen de Olympische Spelen. De Chinezen zullen ongetwijfeld groots uitpakken tijdens de openingsceremonie, die door een miljoenen- of zelfs miljardenpubliek bekeken zal worden. Tegelijkertijd zal vrijwel iedereen schande spreken van de schendingen van de mensenrechten en andere vrijheden in het gastland. Allemaal terechte kritiek, maar allemaal veel te laat.
Het IOC heeft een controversiële keuze gemaakt voor Peking. Het idee dat China meer democratisch zou worden door de Spelen, blijkt nu al een averechts effect te hebben. Sterker nog, China heeft enkele van haar burgers gedwongen te verhuizen om plaats te maken voor alle accommodaties. Vrijheden op straat zijn nog verder ingeperkt, om de bezoekers niet voor het hoofd te storen. De Chinese overheid is repressiever dan vóór de Olympische Spelen.
Alle kritiek op de Chinese schending van de mensenrechten is volkomen terecht. Alleen: waarom komt iedereen daar nu pas mee? Zeven jaar geleden, toen de kandidaten voor de Spelen van 2008 zich presenteerden, stond niemand op om te protesteren. Nee, pas de laatste paar maanden beginnen sporters, politici en anderen na te denken over een boycot. Mosterd na de maaltijd. Had dan destijds bij het IOC geklaagd. Laat de sporters die nu jaren hard getraind hebben, nu hun kans krijgen – maar denk in het vervolg beter na over de selectie voor het gastland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!