Achterover leunen en genieten

Gisteravond 'Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street' gezien. Heerlijke film. Gewoon achterover leunen en genieten. Sweeney Todd (Johnny Depp) is een op wraak beluste barbier die het op de rechter Turpin (Alan Rickman) gemunt heeft. Turpin heeft Sweeney zijn vrouw en dochter ontnomen en Sweeney zint op wraak. Hij betrekt een kamer bij Mrs Lovett (Helena Bonham Carter), die bekend staat als maakster van de slechtste pasteitjes van heel Londen. Lovett en Sweeney spannen samen, wat leidt tot veel moorden, een ongekend succes voor Lovetts winkel en uiteindelijk een bittere tragedie.

'Sweeney Todd' is in vele opzichten een typische Tim Burton-film. De vormgeving is heerlijk gotisch, het verhaal lekker over de top en met grauwe kleuren, maar kleurrijke personages. Niets is echter minder waar; Burton heeft juist relatief weinig invloed gehad op het einproduct. De gelijknamige musical uit 1979 van Stephen Sondheim – dit is dan ook een van Burtons weinige films zonder muziek van Danny Elfman – stond aan de basis en de legende van Sweeney Todd gaat maar liefst terug tot de 19e eeuw.

Op en top musical van begin tot eind, met slechts enkele woorden gesproken tekst, is 'Sweeney Todd' een heerlijke film geworden. (Voorwaarde is dan uiteraard wel dat je geen hekel aan musicals moet hebben.) Ondanks het bloederige aspect van het verhaal wordt de film nergens echt smerig. Het bloed is zo cartoonesk en overdreven dat de film ook te genieten is voor mensen met een zwakkere maag.

Nieuwe trailers:
* Vantage Point (release op 10 april) Een moderne variant op Rashomon: een aanslag op de Amerikaanse president, verteld vanuit verschillende perspectieven.
* Reservation Road (release op 27 maart) Klein, menselijk drama met rouwende vader Joaquin Phoenix en advocaat Mark Ruffalo die moet omgaan met schuld en berouw.