Gisteravond had buurman DV weer een huiskamerconcert. De optredende artieste deze keer was Merel Hutten. Ook meteen een cd'tje gekocht - deze keer hoefden we geen geld te lenen. Waren de voorgaande huisoptredens meer folky en singer-songwriter, deze keer werden we getrakteerd op meer jazzy klanken. Op verzoek van Merel zelf zal ik haar niet met Norah Jones vergelijken, maar eerder met Rufus Wrainwright. ;)
Het contrast tussen het album/optreden en de persoon Merel Hutten is groot. Een vrolijke, Brabantse spring-in-het-veld die dolenthousiast meepraat over alles en nog wat. Daarachter gaat echter een ongelooflijk serieuze muzikante schuil. Merels volume was om van steil achterover te slaan. Het optreden swingde de pan uit. Dergelijke 'lichte' jazz vind ik uitstekend te genieten - het gewoonlijk hoge improvisatiegehalte is doorgaans niet aan mij besteed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!