Gisteravond 'Babel' gezien. Schitterende film. Intrigerend. Beklemmend.
Na een 'aanslag' op een Amerikaanse toeriste wordt een aantal verhaallijnen uitgezet die zich afspelen in Marokko, Mexico en Japan. 'Babel' is een film over communicatie: het Amerikaanse stel dat niet meer met elkaar spreekt na de dood van hun zoontje, de Mexicaanse huishoudster die een andere taal spreekt dan de twee Amerikaanse kinderen voor wie zij moet zorgen, het doofstomme Japanse meisje in een moeizame relatie met de rest van de maatschappij.
De Japanse verhaallijn is de meest concrete uitwerking van het communicatiethema: hoe leg je contacten met andere mensen en hoe geef je uiting aan je gevoelens als je doofstom bent? Enige nadeel vind ik de wijze waarop deze verhaallijn aan de andere twee worden geknoopt. Alsof de schrijver nog even gauw iets moest verzinnen om de Japanse sectie te laten aansluiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!