Vrijdag hadden we een gemeentedag bij het hoogheemraadschap. Er ging een wereld voor me open. Er gebeurt zo ontzettend veel op het gebied van waterbeheer waar ik totaal geen weet van heb. Zo heb ik nooit geweten dat de singels in de stad eigenlijk gewoon bedoeld zijn om te voorkomen dat we allemaal natte voeten krijgen. Of dat de Alexanderpolder bij een dijkdoorbraak het gevaarlijkste gedeelte van Rotterdam is – omdat het zo ontzettend laag gelegen is. Ook nooit geweten: er blijkt een verschil te zijn tussen een hoogheemraadschap en een waterschap. Alleen de bestuurder van een hoogheemraadschap blijkt zich ‘dijkgraaf’ te mogen noemen.
De grenzen van waterschappen, die kriskras door steden, gemeenten en zelfs provincies lopen, blijken volkomen logisch te zijn vanuit het oogpunt van waterbeheer. Vaak is het simpelweg gewoon een dijk blijven volgen en dat is de grens. Het blijken juist de grenzen van steden en provincies te zijn die zo vreemd getrokken zijn – als je het de mensen van het hoogheemraadschap vraagt. Dat is natuurlijk een beetje preken voor eigen parochie, maar ze hebben een punt: de waterschappen waren er al een paar eeuwen voordat er überhaupt sprake was van steden en provincies.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!