Afgelopen zaterdag zag ik een paar vlaggen halfstok hangen. Tot mijn grote schaamte moest ik toegeven dat ik geen idee had waarom. Pas 's avonds ontdekte ik op teletekst de daadwerkelijke betekenis: de herdenking van de Japanse capitulatie en het einde van de Tweede Wereldoorlog in Azië. Een illustratie van hoe de herdenking van de oorlog in Indië toch nog altijd een ondergeschoven kindje is.
Zie bijvoorbeeld het essay (pagina 12) dat 'Andere Tijden'-presentator Hans Goedkoop hier onlangs over schreef. De gedachte aan Indië lijkt collectief verdrongen te zijn door de Nederlandse bevolking. Iedereen heeft de mond vol van de verzetsdaden tegen de Duitse bezetter, maar over de oorlog in Indië hoor je zelden of nooit nog iemand. Is het de schaamte voor het verliezen van de grootste Nederlandse kolonie? Is het de wroeging over het koloniale verleden? Hoe dan ook, de Indiëherdenking moet het slechts met weinig belangstelling doen.
Indiëveteranen hebben er jarenlang voor moeten knokken om 15 augustus erkend te krijgen als dag van nationale herdenking. Het leggen van een krans door premier Balkenende is een mooie (eerste) stap. Het zal bij Indiëveteranen echter kwaad bloed zetten dat de koningin wél bij de dodenherdenking op 4 mei is, maar niet op 15 augustus. Helaas is er een aparte stichting voor nodig om mensen te helpen herinneren te vlaggen op deze datum. Zelfs de spellingscontrole van Word herkent het woord 'Indië' niet meer…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!