In retrospect

2011: het was een goed jaar. Na de diepe treurnis van 2010 kon het dit jaar natuurlijk alleen maar beter gaan. En hoe! In januari konden we ons nieuwe huisje betrekken en in november werd onze kleine ukkepuk geboren! Ons beste jaar ooit? Ik weet het wel zeker! Het zal moeilijk worden voor 2012 om daar overheen te gaan - maar dat gaan we natuurlijk wel proberen!

Pietsie rommelig

Maar nog steeds heel schattig!

Kerst met de kleindochters

Kerstmis!

Deze week

Deze week in 'Deze week': het bezoek dat is geweest!

Goede week

Het is een goede week voor trailers van langverwachte films!

The Hobbit: An Unexpected Journey




The Dark Knight Rises

D'oh!

Kijk eens in de camera

Bezoek uit Schotland

(Soort van.)

Netto resultaat

Een e-mailtje van een uitgeverij in mijn mailbox! Goed nieuws over mijn manuscript? Helaas, te vroeg gejuicht: het is een leeg bericht. Misschien spam of een virus – in dat geval zelfs helemaal geen goed nieuws – of misschien heeft iemand gewoon een verkeerd adres ingetikt. Hoe dan ook, het netto resultaat blijft hetzelfde.

Goed voornemen voor 2012: weer een serieuze poging te doen om te schrijven.

Droppie

Baby aaien

Ja hoor, we hebben hem

Weinig choquant

Zes fouten in het Groot Dictee van vanavond, waarvan twee in jip-en-janneketaal. De winnaars hadden elk vier fouten gemaakt, dus dat is best een aardige score – al zeg ik dat natuurlijk vooral zelf. De door Arnon Grunberg opgestelde tekst was duidelijk provocerender dan die van eerdere edities, maar met een gemiddelde van 13 fouten – meer dan een halvering ten opzichte van vorig jaar – was het dictee ook duidelijk gemakkelijker. Of, zoals de juryvoorzitter het verwoordde, misschien zijn de mensen slimmer geworden?

Let wel: het Groot Dictee is een aangelegenheid voor liefhebbers, fijnproevers en andere taalfanaten. Met het dagelijks spellen van woorden heeft het Groot Dictee vrijwel niets te maken. Leuk dat je weet hoe je coquilles moet klaarmaken, maar je hebt toch meer aan tips om aardappels te bakken. Hoewel, in de editie van vanavond zaten wel degelijk woorden met belangrijke, praktische lessen. Psychoanalyticus bijvoorbeeld. Zonder streepje, aangezien "oa" niet als één klank kan worden uitgesproken. Handig voor al die rapporten met risicoanalyses en risico-evaluaties.

Ten huidigen dage (om maar weer een citaat van vanavond te gebruiken) stuurt iedereen via sms, Twitter of Facebook getypte tekst de wereld in. Je eigen bericht controleren op spelfouten – het zijn maar 140 tekens, mensen – is daar vaak niet bij. Tijd voor automatisch ingebouwde spellingcontrole op Facebook? Dat is waarschijnlijk sneller dan te proberen om eenieders kennis van de taal en niveau van de spelling te verbeteren. Hoewel, dan moeten mensen die techniek natuurlijk wel gaan gebruiken.

Ik zie erg veel stukken voorbij komen; e-mails, rapporten en notities die naar directeuren of andere hooggeplaatste personen binnen de organisatie worden opgestuurd. Allemaal stukken waarvan de auteurs zelden of nooit de moeite nemen om de spellingcontrole te gebruiken. Stukken waar "investeerd" en "investeert" naast elkaar worden gebruikt, zonder dat iemand de moeite neemt om de rood onderstreepte van die twee te corrigeren. Natuurlijk, het zijn vaak stukken die onder grote tijdsdruk geproduceerd moeten worden en waarbij niet altijd evenveel tijd beschikbaar is om alles te controleren, maar een keertje op F7 drukken onder het typen is toch niet te veel gevraagd?

Koffertjes

FICTIE

Dinsdagmorgen. Kwart voor acht. Er staat een busreis te beginnen: er staat een grote bubs aan grijze bolletjes bij het metrostation. Met een grote hoeveelheid koffertjes. Op wieltjes. Met zo'n handig uitschuifbaar handvat zodat je dat koffertje gemakkelijk achter je aan kunt slepen. Ik zie een paar van die zestigers naar buiten komen met een dergelijk koffertje achter zich aan. Tegen de stroom van de ochtendspits in.

Het is alsof de wereld achter hen ophoudt: omgevingsbewustzijn ho maar. Ik zie iedereen die het station inloopt moeite doen om niet omver gereden te worden. Een enkele recalcitrante forens loopt bewust tegen het koffertje aan, dat een pietsie heen en weer schudt. De eigenares kijkt om om deze onverwachte beweging van haar aanhangwagen te verklaren, ziet niets – de forens is al bij het OV-poortje – haalt haar schouders op en loopt door richting het parkeerterrein.

Logistiek inzicht is blijkbaar een hele opgave voor de aanstaande vakantiegangers. Niet alleen voor de mevrouw van daarnet. Overal staan de pensionado's. Voor de ingang van het metrostation, onder het afdakje, half op het parkeerterrein en voor een deel op de busbaan. De busbaan waar iedere paar minuten een bus voorbij scheurt richting het bovenste deel van het station. Iedere paar minuten scheert er dus rakelings tien ton langs de aanstaande vakantiegangers, die deze niet al te subtiele hint echter niet aanwenden om ergens anders te gaan staan.

Lijn 98 komt eraan. Gewoonlijk een vrijwel lege bus en vandaag is dat niet veel anders. Met een belangrijke uitzondering: er staat een vijftiger klaar om uit te stappen. Met koffertje. Zonder oog te hebben voor haar omgeving, neemt de vrouw een ferme stap, duikelt uit de bus, landt met haar koffertje precies voor mijn voeten – en besluit spontaan geen stap meer te verzetten.

In een fractie van een seconde moet ik beslissen of ik liever tegen het koffertje aanbots of tegen de vrouw. Over dat koffertje kan ik struikelen. Dan maar tegen de vrouw. Onder het uitroepen van: "Kijk toch uit waar je loopt, mens!" sla ik in volle vaart tegen de grijze postduif. De vrouw duikelt door de inslag een paar meter opzij, valt over haar eigen aanhangsel, die onder het gewicht bezwijkt en spontaan open klapt. De vakantie van deze pensionada begint dus met een paar blauwe plekken en met skikleding die onder het vuil zit van Nederlandse regen en asfalt.

Dat zal ze leren. Eens kijken of ik morgen weer iemand omver kan lopen.

BNP Paribas

BNP Paribas verstrekt per 1 januari geen nieuwe hypotheken meer in Nederland. Hee, wacht eens even: BNP Paribas is ook het moederbedrijf van onze hypotheekverstrekker. Heeft dat voor ons dan ook gevolgen? Niet volgens de Hypotheker, hoewel ook daar nog weinig zicht is op wat de gevolgen zijn voor de lange termijn. Op dit moment, op basis van de huidige informatie, is er niets aan de hand en verandert er niets voor ons.

Op de website van het FD staat echter een wat minder positief beeld, namelijk dat BNP Paribas met een financieringsprobleem zit en mede daarom de hypotheekportefeuille voor de Nederlandse markt gaat uitfaseren. Op welke termijn is nog onduidelijk en ook over de gevolgen voor bestaande klanten kan het FD nog niet zoveel zeggen. Dezelfde onduidelijkheid als in het bericht van de Hypotheker dus, maar dan iets zwaarder aangezet.

Opgezet gevoel

Optelsom

Doorslapen

Onze kleine meid lijkt zowaar te gaan doorslapen. Nachten van zes uur onafgebroken slapen zijn de afgelopen week steeds vaker voorgekomen. Ze groeit goed, heel goed: ze is nu 53 centimeter lang en 4280 gram zwaar. Dus dan is het inderdaad niet zo vreemd dat ze haar eerste pakjes – maatje 50 – niet meer past. Voor de niet-ingewijden: de maten houden gelijke tred met de lengte van de baby. Maatje 56 past nu nog prima en de volgende halte is maatje 62.

Volgens het consultatiebureau groeit ze bovengemiddeld, maar na drieënhalve week is er uiteraard nog niet zoveel zinnigs te zeggen over het verloop van de groeicurve. Belangrijk om daarbij op te merken is dat de meeste kinderen rond hun 1everjaardag rond hetzelfde gewicht zitten. Nu een bovengemiddelde groei zal dus waarschijnlijk over enige tijd een benedengemiddelde groei betekenen.

Deze week hebben we ook een bezoek gebracht aan de kinderarts, die tot dezelfde conclusies kwam als het consultatiebureau. (Een bezoek aan een kinderarts is standaard na een keizersnede en geen reden tot zorg dus.) Het opvallendste was nog dat onze kleine meid een beetje verkouden was en dat ze dus een extra onderzoekje kreeg voor het zogenaamde RS-virus. Loos alarm, gelukkig, maar toch even schrikken als je een uur langer in het ziekenhuis moet blijven vanwege dat onderzoek.

Familie

Heerlijk avondje

Sinterklaasavond. Een heerlijk feest voor jong en oud. Behalve als je nieuwslezer (m/v) bent. Het lijkt wel alsof de makers van de NOS- en RTL-journaals geen enkele moeite doen om de magie van het kinderfeest te bewaren. Je zult als kind maar toevallig overdag een nieuwsbulletin zien en je weet meteen het geheim van de Sint. Kan dat niet anders? Kan de berichtgeving niet zo worden aangepast dat deze voor zowel volwassenen als kinderen geschikt wordt?

Bijvoorbeeld:
Bij een groot deel van de Nederlandse bevolking is Sinterklaas dit weekeinde al langs geweest. De goedheiligman spreidt zijn bezoeken dit jaar wat meer dan anders, omdat de maandagavond niet voor ieder gezin even handig is en veel mensen dinsdagmorgen vroeg weer aan het werk moeten. De verlanglijstjes van dit jaar bestaan vooral uit elektronica. Vooral de iPad is een populair cadeau, aldus een woordvoerder van Bol.com, waar Sinterklaas dit jaar vaak te vinden was.

Als ik zoiets in een paar minuten kan verzinnen, dan moeten professionele nieuwsmakers en tekstschrijvers dat toch ook kunnen?

Op bezoek bij opa en oma

Crisis voor dummies

Afgelopen vrijdag – ik had er al eerder een blogpost aan willen wijden, maar baby's bepalen nu eenmaal je dagindeling – een artikel gelezen op de website van de New York Times (NYT), waar in heel simpele bewoordingen wordt uitgelegd wat de eurocrisis is, hoe ernstig deze is en hoe zo'n klein land als Griekenland zo belangrijk kan zijn voor de hele Europese economie.

NYT maakt een eenvoudige vergelijking met de VS die op het volgende neerkomt: de eurozone heeft één gemeenschappelijke munt en is dus één grote monetaire zone. Er is echter geen gemeenschappelijke (monetaire) regering, geen gemeenschappelijk plan van aanpak voor de crisis – er is zelfs geen gemeenschappelijke taal. Toch kan de oplossing alleen maar gemeenschappelijk zijn. Daarmee geeft de NYT heel treffend in een enkele paragraaf aan waar Europese regeringsleiders al maanden over vergaderen en maar niet uit lijken te komen.

Het economisch belang van Griekenland in de eurozone als geheel is gering. Toch kan een eventueel faillissement van Griekenland vanwege de samenhang met de rest van de eurozone grote gevolgen hebben. Alsof het eerste dominosteentje van een heel lange reeks wordt omgegooid. Om eenzelfde vergelijking te maken als in het NYT-artikel: stel dat de provincie Drenthe failliet gaat, dan valt de hele Nederlandse economie op zijn gat, hoe klein de bijdrage van Drenthe aan het Nederlandse BBP ook is.

De oorzaak van de eurocrisis ligt mijns inziens in het feit dat twee zaken die grote invloed hebben op financiële markten, het begrotingsbeleid en het financieel toezicht, in Europa nog steeds op nationaal in plaats van op gemeenschappelijk niveau zijn belegd. De crisis is een kans om beide zaken op Europees niveau te regelen. Tenzij we een herhaling willen van individuele begrotingsdiscipline die de groei van de rest van de eurozone doet kelderen.

Klaar voor vertrek

Knuffelen met oma

21K

Jeej, weer een nieuwe mijlpaal gepasseerd! De grootste aanwas van bezoekers is nog altijd te danken aan Twitter, Facebook en andere sociale media. De populairste pagina's de afgelopen paar weken? Die met babynieuws!

Week 3

De eerste glimlach is een feit! Onze kleine meid heeft afgelopen dinsdag voor het eerste geglimlacht, naar mama. Een brede glimlach van oor tot oor, in de letterlijke bewoordingen van mama. Dat wordt er eentje voor de statistieken: 29 november. (En vanmorgen en vanmiddag weer!) Papa was aan het werk, natuurlijk, maar wacht geduldig op zijn beurt.

Vandaag is ons meisje drie weken oud. Alles gaat uitstekend. We hebben reeds de eerste kleding apart moeten leggen waar ze nu al niet meer in past. Pakjes die de eerste dagen veel te groot waren, zijn nu al te klein. 's Nachts gedraagt ze zich redelijk goed, hoewel het soms wel even duurt voor ze in slaap valt. Dat gezegd: de gebroken nachten zijn er natuurlijk wel degelijk.

Het herkennen van de honger- en andere huiltjes gaat iets beter, hoewel het nog wel vaak raden is wat er aan de hand is. Maar dan bied een eliminatieproces uitkomst of de huiltjes het gevolg zijn van honger, krampjes of misschien gewoon een vieze luier. Verder moet ons meisje volgende week naar de kinderarts, maar dat is niets om ons zorgen om te maken: dat schijnt standaard te zijn na een keizersnede. Ook staat er een nieuwe afspraak met het consultatiebureau gepland.

Post ophalen

Vanavond even naar ons oude huis gegaan om wat post op te halen die zich daar verzameld had. De nieuwe bewoonster is zo aardig om dat allemaal te bewaren voor ons – iets wat ze eigenlijk helemaal niet hoeft te doen natuurlijk. Op de automatische piloot reed ik naar ons oude adres, reed de parkeerplaats op en zette de auto op de dezelfde plek als voorheen. Alsof er niets veranderd was, liep ik naar de voordeur – en toen besefte ik mij dat ik natuurlijk geen sleutel meer had. Ik moest aanbellen. Het naambordje was ook al vervangen. O ja, dat is waar ook: hier wonen we niet meer…

Games en agressie

Tijdschrift Intermediair heeft een interessant artikel in de editie van deze week over de samenhang tussen games en agressie. In tegenstelling tot veel voorgaande onderzoeken stellen de auteurs dat deze samenhang er wel degelijk is. Voorgaande onderzoeken hielden vooral de gedachtegang aan dat agressieve games juist een goede uitlaatklep voor geweld kunnen zijn. Die gedachtegang blijkt verkeerd te zijn, aldus de onderzoekers in Intermediair.

In mijn WoW-dagen heb ik veel digitaal geweld begaan. Dat is nu eenmaal de aard van dat spel. Ik zie dat zelf als onschuldig escapisme, maar het is en blijft geweld. Belangrijk verschil is dat ik in het dagelijks leven niet zoveel vuurballen naar trollen en elfjes kan gooien als in de digitale wereld. Ik kan mij dan ook moeilijk voorstellen dat een spel als WoW tot echte, fysieke agressie zou kunnen leiden.

Fotorealistische shooters à la Modern Warfare vind ik echter van een geheel andere orde. Je kunt door straten lopen die echt bestaan, wapens gebruiken die in het dagelijks leven ook verkrijgbaar zijn en die net zo functioneren als in de werkelijkheid. Shooters leren je bovendien dat het beter is om op het hoofd van je slachtoffers te mikken dan op de knieën. Dat lijkt mij veel gevaarlijker dan het gooien van vuurballen.

Volgens het onderzoek in Intermediair blijkt mijn gedachtegang – en die van vele anderen blijkbaar – niet goed te zijn: alle vormen van digitaal geweld wakkeren agressie aan. Jongens blijken er gevoeliger voor te zijn dan meisjes, hoewel dit ook komt doordat jongens andere games spelen dan meisjes.

De oorzaak lijkt me eenvoudig: geweld wordt beloond in games. Zolang je voldoende mensen neerschiet, tegenstanders in elkaar slaat of trollen in brand steekt, krijg je een beloning. Meisjes spelen daarentegen vooral games waarin samenwerking wordt beloond – en die blijken ook op latere leeftijd beter in staat te zijn tot samenwerking.

Een synthese lijkt mij de beste oplossing. Maak twee (of meer) opties om opdrachten, missies en dergelijke te vervullen. De optie met het minste geweld krijgt de grootste beloning. Als je de gijzelaars weet te bevrijden door te onderhandelen met de gijzelnemers, krijg je een beloning. Als je in plaats daarvan de gijzelnemers doodt (en zo de gijzelaars redt), krijg je de helft van die beloning.

Dopen Lot

Bij papa

Week 2

Onze kleine ukkepuk is vandaag alweer twee weken oud! Een bewogen week. Zaterdag was de laatste dag dat de kraamzorg hier was. Daarna stonden we er alleen voor. In de nacht van zaterdag op zondag was onze kleine meid meteen onrustig, dus dat was een leuke binnenkomer. Drinken bij mama, over haar buikje wrijven, troosten: niets hielp. Een speentje bleek uiteindelijk uitkomst te bieden. Dat was een wijze les verderop in de week.

Het was ook de week van de eerste onderzoekjes. Het eerste bezoek van en aan het consultatiebureau bijvoorbeeld. Nogmaals gewogen en met 3780 gram is onze kleine meid alweer ruim vier ons boven haar geboortegewicht. Ook de gehoortest doorstond ze met vlag en wimpel. Goed nieuws dus allemaal, op de gebroken nachten en de darmkrampjes na…

Queen of the World!

Weg met de weigeraars

Een opiniepeiling op het intranet deze week: of trouwambtenaren mogen weigeren om homostellen te trouwen. Gelukkig reageert de overgrote meerderheid van mijn collega's met "Nee".

Hoe jammer ik het ook vind; er zijn nu eenmaal mensen die vinden dat homo's niet zouden mogen trouwen. Ik zou graag die mensen ervan overtuigen dat dat een ouderwetse, achterhaalde opvatting is, maar die mensen heb ik vast niet in één keer allemaal overtuigd. Laat ik er voor dit betoog vanuit gaan dat er altijd een harde kern van mensen blijft die deze opvatting hebben en houden. Dat kan en dat mag, hoe zeer ik het daar ook mee oneens ben.

Voor trouwambtenaren zou een dergelijk gewetensbezwaar niet uit mogen maken. Als het volgens de Nederlandse wet is toegestaan dat homostellen mogen trouwen, dan heb jij je daar als trouwambtenaar gewoon naar te voegen. Als je vindt dat dat niet mag, moet je geen trouwambtenaar worden. Dan neem je maar ontslag en start je maar een lobby om de wet te veranderen.

Agenten moeten fietsers zonder licht bekeuren, of ze nu wel of niet vinden of dit een ernstige verkeersovertreding is. Werknemers van de Immigratie- en Naturalisatiedienst moeten gewoon de asielwet toepassen, ongeacht hun persoonlijke mening of het huidige asielbeleid te streng of te ruimhartig is. Trouwambtenaren moeten gewoon stelletjes trouwen.

Even de box uitproberen

3G (2)

3G (1)

(Weer) naar buiten

Bij oma

Week 1

Onze kleine ukkepuk is vandaag alweer een week oud. Ik besef me ineens dat ik alleen foto's heb geplaatst en dat ik verder nog niets verteld heb. Vooruit dan. De bevalling is ingeleid op woensdag 9 november. Dat leverde pas op het einde van de dag het begin van de weeën op, maar daar bleek ons meisje niet zo goed op te reageren. Uiteindelijk, om half twee 's nachts, is ze met een keizersnede geboren.

Met ons meisje gaat het uitstekend. De eerste dag was ze wat afgevallen, maar dat is gebruikelijk bij pasgeboren baby’s. De eerste paar dagen heeft ze daarom wat bijvoeding gekregen. Inmiddels komt ze iedere dag aan en gisteren zat ze alweer boven haar geboortegewicht. Maandagochtend is ze nagekeken door de kinderarts en werd ze helemaal gezond en klaar om naar huis te gaan verklaard.

Mama moet natuurlijk eventjes herstellen van de keizersnede, maar verder maakt ook zij het uitstekend.

Vier generaties op één bank

Bij papa

Lekker in mijn eigen bed

Naar huis!

Bij ons nieuwe nichtje kijken

Ondertussen, in dromenland...

Lekker aan het slapen

De meiden van...

Welkom, kleine ukkepuk!

Geboren om 01.21 uur vannacht, 49 centimer lang, 3.440 gram zwaar en met alles erop en eraan. Onze kleine ukkepuk.

Daar gaan we dan

Uur U

Het uur U, waarbij 'U' in dit geval staat voor uitgerekend, is aangebroken. Hoewel, met nog vier uur en drie kwartier te gaan is het onwaarschijnlijk dat we de uitgerekende datum gaan halen. De hele dag kregen we telefoontjes, sms'jes, mailtjes, tweets, whatsapp-berichtjes en vragen van langslopende collega's of er al iets te melden viel, maar helaas: nog geen baby Attorama in aantocht. We gaan dus verder met waar de we laatste week al mee bezig zijn: met afwachten…

Oma's meisjesnaam

Baby Attorama laat nog even op zich wachten. (Morgen is de uitgerekende datum.) Om de tijd wat te doden heb ik deze week een eenvoudig stamboompje gemaakt. Daar heb ik ook mijn grootouders en die van Mrs Attorama in gezet. Tot mijn verbazing wist Mrs Attorama die van haar niet, terwijl ik die moeiteloos invulde. Mrs Attorama moest dat even navragen bij haar ouders. Ik vertelde dit verhaal een collega, die vervolgens moest bekennen dat hij het ook niet wist. Navraag op kantoor en bij vrienden toonde aan dat mannen doorgaans slecht op de hoogte zijn van dergelijke gegevens, terwijl de meeste vrouwen wel weten wat de meisjesnaam van hun oma’s zijn (of waren).

Hierbij dus de test: weet jij hoe je opa's en oma's heten of heetten?

Het

Taalnieuws in mainstream media, dat gebeurt niet vaak. Deze week daarentegen berichtten zowel de Volkskrant, 'Editie NL' als 'De wereld draait door' over het verdwijnen van het lidwoord 'het'. Zowel onder autochtonen als onder allochtonen wordt het lidwoord 'het' steeds minder vaak gebruikt, aldus het onderzoek waarop al deze media-aandacht is gebaseerd. Oorzaak is volgens de onderzoeker de invloed van Engelse leenwoorden, die allemaal 'de' als lidwoord krijgen.

'Editie NL' had een tekenend onderzoek. De verslaggevers gingen de straat op om te vragen welke van de drie opties 'Een mooie meisje', 'Een mooie koe' of 'Een mooie paard' de juiste was. Het slagingspercentage was helaas ontstellend laag, vooral onder jongeren. Vervolgens gingen de presentatoren uitleggen dat het-woorden onzijdig zijn en de-woorden mannelijk of vrouwelijk. Alsof alles kennis van de basisschool pardoes door alle kijkers vergeten was.

Een andere oorzaak die volgens mij onderbelicht blijft, is dat niemand meer gecorrigeerd wordt bij dergelijke fouten. Berichten op Twitter, Facebook en dergelijke hebben geen ingebouwde spellingscontrole. Als een Turkse collega van mij "die meisje" zegt, is er niemand die hem erop wijst dat dat verkeerd is. Net zolang tot we allemaal "die meisje" zeggen en dat goed Nederlands is geworden.

Dat is iets waar ik mij aan kan ergeren. Taalonderzoekers en taalkundigen zeggen regelmatig dat zij alleen maar observeren, dat zij geen politieagent willen spelen en mensen niet willen corrigeren. Dat zou de taak zijn van anderen, van docenten Nederlands bijvoorbeeld. Dat zou hetzelfde zijn als een toezichthouder op de banksector die weigert in te grijpen en vervolgens zegt dat de economieleraar op de middelbare school de eigenlijke schuldige is.

Ik zou graag eens een taalkundige zien die zich inzet voor het behoud van de taal en die zich niet verschuilt achter het standaard 'taal is een levend iets'-excuus.

Handjes op de buik

Shownieuws

5:31

Ik hou nu ongeveer een halfjaar mijn hardloopactiviteiten bij via RunKeeper. Een mooi moment om eens de voorlopige balans op te maken. Mijn gemiddelde rondje is 8,9 kilometer lang, in een tempo van 5:31 minuten per kilometer. (Ongeveer 10,9 kilometer per uur.) Afstand en tempo verbeteren beide, dus daar mag ik wel tevreden over zijn. Het tempo zou nog wel wat beter kunnen, maar zonder een concrete wedstrijd in het vooruitzicht om me op te richten is dit voorlopig een prima resultaat. Voor de volledige statistieken: bij elkaar heb ik zo’n 40 hardloopactiviteiten geregistreerd via RunKeeper, ongeveer 300 kilometer totaal. Voor de diëetwatchers: zo’n 25 duizend calorieën verbrand.

Google Chrome

Nadat Internet Explorer en Firefox vorige week allebei besloten om een aantal pagina’s niet meer te laden, heb ik mij eens (noodgedwongen) verdiept in Google Chrome. Eerste indruk was erg goed: pagina’s die snel laden, een spellingscontrole terwijl je typt – ook nu, op dit moment, terwijl ik in de Blogger-interface zit – en een zoekmachine die aan het werk is terwijl je URL’s intypt. Erg handig en gebruiksvriendelijk allemaal! Alleen jammer dat bij de eerstvolgende spywarecontrole ik allemaal meldingen kreeg die samenhingen met Chrome… Maar even wachten tot ik definitief overschakel dan.

20k

Wow, binnen een maand duizend bezoekers erbij! En wie is toch die frequente bezoeker uit Washington DC? Dat wil zeggen: volgens Sitemeter, die ook regelmatig stelt dat ik in Oosterhout woon.

Feest!

Zie ook: 'Diamant'.

Wintertijd

Het onderwerp van deze blogspot bestaat niet. Er is vannacht een einde gekomen aan de zomertijd. Het is dus *niet* zo dat de wintertijd nu begonnen is. Wintertijd bestaat niet. De zomertijd is de afwijking; we zijn nu terug in de normale situatie. Het is vergelijkbaar met wel of niet buitenspel staan: iemand die niet buitenspel staat, noem je ook niet 'binnenspel'.

Omdat het nu nog kan

Te koop

Wie maakt ons los?

Lichte tegenvallers

Ik zou vandaag worden teruggebeld over een sollicitatie. Helaas, de dame die erover gaat bleek afwezig te zijn en is er waarschijnlijk maandag pas weer. Maar weer even afwachten dus. Mrs Attorama is naar de verloskundige gegaan. Haar bloeddruk bleek wat hoger dan verwacht. Niks om ons zorgen over te maken, maar wel iets om even in de gaten te houden. Maandag nog maar eens naar de verloskundige.

Diamant

Gefeliciteerd!

Niet meer aan de orde

In de categorie 'wat een onzin!': 'Politie verantwoordelijk voor dode A2'. De bijrijder probeert zichzelf en de chauffeur te verdedigen. Het verweer: "Stoppen was voor ons niet meer aan de orde." Natuurlijk. Waarom ook alweer niet?

N.B. Het gaat hier om mensen die:
- zich schuldig hebben gemaakt aan diefstal;
- een stopteken van de politie hebben genegeerd;
- zich verzet hebben tegen hun arrestatie;
- door een politieblokkade heen zijn gereden;
- de maximumsnelheid ruim overschreden hebben;
- op een stilstaande auto zijn ingereden.

En om de een of andere reden is dit allemaal de schuld van de politie? Wat een onzin.

Veilige periode

Twee weken voor de uitgerekende datum: de 'veilige periode' is vandaag aangebroken. (Zo'n 80% van alle baby's wordt geboren in de veilige periode van twee weken vóór tot twee weken na de uitgerekende datum.) Vanaf vandaag zou ik dus zomaar een telefoontje kunnen krijgen dat ik me naar huis moet haasten omdat Baby Attorama zich aandient – maar dat telefoontje kan ook nog vier weken op zich laten wachten.

E-sports

Een klein nieuwsberichtje vorige week: de eerste Nederlandse e-sports club is opgericht. Reacties lopen uiteen van 'wat een onzin, laat ze lekker naar buiten gaan' tot 'iedere hobby verdient een club'.

Mensen die bij elkaar komen omdat ze een gezamenlijke hobby hebben. Klinkt als een goede zaak. De voetbalvelden staan er ieder weekend vol mee. Totdat bekend wordt dat het hier om games gaat. Dan is het ineens vreemd en ongezond: die gasten zouden veel beter buiten kunnen spelen. Vreemd dat je dezelfde argument niet hoort als het om schaak- of bridgeclubs gaat.

Jonge voetballertjes die willen doorbreken, gaan bij een club. Daar leren ze in teamverband spelen, oefenen ze op verschillende tactieken en spelen ze om zo veel mogelijk wedstrijdervaring op te doen. Kortom: het aanwezige talent ontwikkelen en hopen dat andere partijen dit oppikken. Met een beetje geluk zitten er bij die wedstrijden namelijk scouts van grote clubs op de bank. Hoe kom je in het eerste van Feijenoord? Oefenen, oefenen, oefenen.

In feite is het niet zo gek veel anders dan jongetjes die op straat voetballen en hopen er later hun beroep van te maken. Sommige jongetjes lukt dat. Maar we kunnen niet allemaal de nieuwe Lionel Messi zijn. Voor de meesten blijft het niet meer dan een hobby, die zich uit in het trainen op dinsdagavond en op zaterdag- of zondagmorgen een wedstrijd.

Bij e-sports gaat het net zo. Is er met gamen geld te verdienen? Uiteraard. Winnaars van toernooien kunnen aardig wat prijzengeld opstrijken. Er zijn verschillende gesponsorde teams in Azië en Amerika. In Zuid-Korea worden de kampioenschappen van StarCraft live op televisie uitgezonden en zijn de winnaars (inter-) nationale helden. In Europa blijft dat nog wat achter, maar ze zijn er wel degelijk, bedrijven die jou betalen om games te spelen.

Er zit een enorme kloof tussen af en toe gamen en er je geld mee kunnen verdienen, maar een e-sports club kan dit gapende gat misschien een beetje opvullen.

Puzzelen met de meiden

Kijk eens wat een buik

Alle dames op de bank

Vijf stuks om precies te zijn. ;)

Glijdende schaal (2)

Eindelijk duidelijkheid over de glijdende schaal, met dank aan de Taaladviesdienst:

'Glijdende schaal' is, voorzover wij hebben kunnen nagaan, geen anglicisme. Het woord 'schaal' wordt al langer figuurlijk gebruikt, onder andere in de combinatie 'hellende schaal' - daar moeten we ons een weegschaal bij voorstellen die een beetje scheef staat (of begint te staan). Het woord 'glijdend' is mogelijk in de uitdrukking terechtgekomen door de associatie met datgene wat op de schaal ligt en begint te glijden als de schaal begint te hellen. We hebben het begrip 'glijdende schaal' in een tekst uit 1960 aangetroffen, maar we sluiten niet uit dat het nog ouder is.

1.700

En dat is blogpost nummer 1.700. Sinds mijn eerste berichtje op 19 maart 2007 komt dat neer op gemiddeld... 1 bericht per dag. Jeej, wat een productiviteit. De eerste maanden, maart en april, waren nog niet zo productief, met respectievelijk 3 en 11 berichten, maar sindsdien zit de vaart er aardig in. En hoe kwam ik in godsnaam aan genoeg inspiratie voor 45 (!) berichten in oktober van dat jaar?

Donorweek

Het is donorweek. Doel is uiteraard om zoveel mogelijk nieuwe orgaandonoren te werven, iets wat ik alleen maar kan steunen. Feit is dat er veel meer orgaandonoren nodig zijn. Zo’n 140 keer per jaar, bijna om de dag dus, overlijdt er iemand in Nederland die gered had kunnen worden met een donororgaan. Op www.jaofnee.nl kun je je beslissing duidelijk maken, waarbij ik, en velen met mij, natuurlijk hoop dat je 'ja' invult.

Ik heb het al eerder over donoren gehad. De samenvatting daarvan: zo'n 90% van de Nederlanders wil wel graag donororganen ontvangen in geval van nood, maar slechts 50% staat positief tegenover het idee om zelf orgaandonor te worden. Ik vind het onbegrijpelijk dat iemand een dergelijke 'wel de lusten maar niet de lasten'-houding aanneemt, maar blijkbaar zijn er helaas miljoenen Nederlanders die er zo over denken.

Ik kan mij voorstellen dat er mensen zijn die op basis van levensovertuiging, religie of uit andere principes niet willen tornen aan de lichamelijke integriteit. Die keuze respecteer ik. Maar wees dan wel consequent.

De praktijk is nu vaak dat het niet bekend is of iemand zich als orgaandonor beschikbaar wil stellen. Vanwege deze onduidelijkheid besluiten de nabestaanden dan maar om niets te doen. Alleen daarom al is het van belang om je keuze duidelijk te maken en/of te registeren. Vul je beslissing in op www.jaofnee.nl, bespreek het met je partner of je familie en maak je wensen duidelijk.

Samen Bevallen

Vier valkuilen

Mijn 1.700e blogpost is binnen handbereik. Een mooie gelegenheid om eens te reflecteren over het bijhouden van een blog en het schrijven van artikelen voor internet. Enigszins beïnvloed door het bijzonder grappige artikel dat Cracked.com hier afgelopen vrijdag aan wijdde. Daarom hier een paar tips voor als je zelf wil gaan bloggen, twitteren of anderszins artikelen op internet wil plaatsen en wat je kunt verwachten.

Gigantische concurrentieHoe groot is het internet? Gigantisch. In de tijd dat je dit zinnetje gelezen hebt, zijn er honderden blogs bijgekomen, hebben tienduizenden mensen getwitterd en zijn er miljoenen zoekopdrachten uitgevoerd via Google. Als je online gaat publiceren, moet je je goed beseffen dat de concurrentie gigantisch is. Ten eerste moeten mensen hun aandacht verdelen tussen werk, sport, kinderen, tv-kijken, boodschappen doen, noem maar op. Ten tweede, als mensen dan eenmaal op internet zitten, moet je een publiek weten te trekken dat zich even moet los zien te maken van Facebook, Twitter, YouTube of de meest recente voetbaluitslagen. Je kunt naar hartenlust bloggen over de vraag of 'Born This Way' nu wel of niet schaamteloos jatwerk is, maar je bent niet de enige. Hoe kun je bezoekers trekken met zoveel concurrentie? Door onderscheidend te zijn. Door iets te hebben wat de concurrentie niet heeft.

Weet ik niet en kan me niet schelen ookEchter, jezelf zijn is niet voldoende. Iedereen is uniek, maar niet iedereen trekt een groot publiek. Dat komt doordat 'het internet' niet weet wie jij bent – en in een groot aantal gevallen kan het niemand wat schelen. Je kunt de aanvoerder van het voetbalelftal zijn, je kunt een grote schare aan vrienden, collega’s en familieleden hebben die je allemaal geweldig vinden – maar op internet begint je met een schone lei. De helft van mensen kan zich niet herinneren voor welk merk ze zojuist een reclame op de radio hebben gehoord. Driekwart van de mensen vergeet de URL die ze in diezelfde reclame horen. En 90 procent van de mensen weet niet op welke website ze iets gelezen hebben. Je digitale reputatie moet je net zozeer opbouwen als je reputatie in het dagelijks leven.

ReaguurdersHet is zo ver. Je hebt je eerste reeks blogposts gepubliceerd en overal flink reclame gemaakt. Je hebt uitgebreid onderzoek gedaan, je hebt lang nagedacht over de opbouw van je artikel en uiteindelijk heb je het vol trots geplaatst. En dan krijg je een melding binnen: er is een reactie geplaatst. Vol trots klik je op het artikel en dan vind je: "Dit zuigt", geplaatst door Anoniempje. Op het gemiddelde internetforum zijn er moderators die de ergste uitwassen buiten de deur houden. Op je eigen blog heb je die bescherming niet en hebben de reaguurders vrij spel. Er is maar één remedie: de reactie verwijderen en negeren. Maar dat is, zeker in het begin, niet altijd even makkelijk. Het kan ontzettend demotiverend zijn om zulke zure reacties te krijgen, maar het is een kwestie van volhouden. Je kunt altijd de reactiemogelijkheden beperken – maar hoe krijg je dan interactie met je lezers?

KopieergedragIn de inleiding heb ik netjes vermeld dat de inspiratie voor deze blogpost afkomstig is van Cracked.com. Sterker nog, deze blogpost is in feite een vertaling, aangevuld met wat persoonlijke anekdotes en interpretaties. Maar daar ben ik tenminste eerlijk over. Er is een grote kans dat jouw artikelen zonder bronvermelding worden overgenomen. Al het werk dat jij verricht hebt, wordt gekopieerd en iemand anders gaat met de eer strijken. Gratis en voor niks. En dat kan iedere dag weer gebeuren. Er is iets aan te doen: bewijzen dat iemand jouw werk gestolen heeft en met juridische stappen dreigen. Maar daar is als beginnend blogger haast niet aan te beginnen. Soms zelfs als gevestigd bedrijf niet.

Concluderend
Schrijven is leuk. Publiceren op internet is heel erg leuk. Maar zorg dat je onderscheidend bent, bouw je reputatie en naamsbekendheid op, negeer reaguurders en probeer kopieergedrag als een compliment te zien.

Kunst

Bezichtiging op afspraak.

Jarig...

... en uitgeteld

Eindelijk op niveau