Shrek the Third

Groen monster

Meteen de draad maar weer opgepakt: naar de film geweest! 'Shrek the Third' om precies te zijn. De zoveelste van de "threequels" van deze zomer, na Spider-Man, Pirates en Ocean's. 'Shrek the Third' is bijzonder grappig, met name het eerste halfuur. Dat is vooral te danken aan een weergaloze Eddy Murphy als Donkey.

Veel recensenten noemden de film een verbetering ten opzichte van deel 2. Dan behoor ik blijkbaar tot de minderheid. Ik heb mij prima vermaakt vanavond, maar voor mij is de houdbaarheid van Shrek nu wel zo'n beetje verstreken. Ik heb een beetje hetzelfde gevoel als bij 'Spider-Man 3'. Het ziet er leuk uit, is vermakelijk, maar het kunstje hebben we nu wel gezien.

Nieuwe trailers:
- Ratatouille. De nieuwe Pixar-film. Pixar staat bij mij in hoog aanzien, hoewel het concept van deze film mij wat minder aanspreekt dan hun vorige creaties.
- Evan Almighty. Steve Carrell moet Jim Carrey doen vergeten. Succes.

Magische misleiding

In de vakantie heb ik eveneens 'Zilverdoorn' uitgelezen, het tweede deel van de Riftwar-saga. Hoewel ik de voorganger 'Magiër' als een uitstekend afgerond verhaal beschouwde, won mijn nieuwsgierigheid het uiteindelijk toch van mijn verstand. Bovendien werd ik aangespoord door goede vriendin RV, die volkomen gelijk had met haar commentaar "leest makkelijk weg".

De flaptekst opent met een aanslag. Voordat het boek hier aan toekomt, is echter al eenderde gepasseerd. In die tijd wordt de wereld van Midkemia flink uitgediept, met name de rol van de goden en de oorsprong van magische krachten. 'Magiër' voelde vooral als een hommage aan Tolkien, maar in 'Zilverdoorn' worden de verschillen tussen de twee fantasy-werelden pas echt goed duidelijk. Daarmee vind ik 'Zilverdoorn' een geslaagder, zichzelf beter onderscheidend boek dan 'Magiër'.

Een groot deel van het boek bestaat uit opbouw van de categorie "er is een grote, kwade macht op komst". Het boek lijkt af te stevenen op een enorme cliffhanger die pas in 'Duisteris over Sethanon' wordt opgelost. Dat blijkt uiteindelijk mee te vallen; de flaptekst is bijzonder misleidend. Vermoedelijk is het boek in tweeën geknipt, net zoals oorspronkelijk met 'Magiër' gebeurde. Het einde voelt wat afgeraffeld aan, zeker na de grote, lange opbouw die eraan vooraf ging.

In ieder geval ben ik er voldoende door gegrepen om ook 'Duisternis over Sethanon' te gaan lezen.

Bijzonder geslaagde 'what if...'

Tijdens de vakantie heb ik 'Het schervengericht' van A.F.Th. uitgelezen. Een recensie: de confrontatie tussen Woodehouse en Maddox vormt het hart en het hoogtepunt van de roman. De langzame realisatie van Woodehouse wie zijn medegevangene is... en vervolgens de confrontatie. Geniaal! Een bijzonder geslaagde 'what if...'

Het taalgebruik van A.F.Th. is en blijft schitterend. Als sinds 'De Movo tapes' ben ik een bijzonder groot fan van de taal van A.F.Th. en dat blijft zo. Ik heb zelfs 'Drijfzand koloniseren' al gehaald in de boekenwinkel. Het einde van de roman is het minst geslaagde deel. Het boek gaat een beetje als een nachtkaars uit. Feit lijkt het gewonnen te hebben van fictie: Woodehouse gaat, net zoals in het echt, naar Parijs. 'De Griek' richt zich verder op Movo.

Oordeel: subliem, pakkend, bijzonder onderhoudend, weet meer dan duizend pagina's lang te boeien. Alleen het einde is wat minder.

Griekenland: Tidbits

Wat (kleine) observaties aangaande onze vakantie.

* Op de heenreis zat er naast KN en mijzelf slechts één jong stel in het vliegtuig. Verder alleen grijze koppies.
* In Griekse strandtenten is geen Mythos, Grieks bier, verkrijgbaar. Heineken en Amstel hebben ze wel.
* Ik heb een dolfijn gezien, vanuit de eetzaal van het hotel nog wel.
* Bestellen in Griekse restaurants: als man moet je als eerste wat bestellen. Als je de vrouw (beleefd) als eerste laat bestellen, denken de Griekse obers dat je zelf niets hoeft.

* Bewegwijzering. Niet de sterkste kant van de Grieken: na een bord moet je meteen, direct, ogenblikkelijk afslaan. Als je borden tenminste kan ontdekken onder de graffiti of begroeiing.
* Er waren opvallend veel Fransen in ons hotel. Alle obers spraken overigens vloeiend Frans.
* De vluchtstrook is gewoon een extra rijstrook. Inhalen betekent dat het langzamere verkeer gewoon eventjes opzij gaat. En op de snelweg kun je tegenliggers verwachten.
* KN en ik werden voortdurend in het Grieks aangesproken. We zien er blijkbaar mediterraan uit, of we troffen weinig toeristisch ingestelde mensen. Hoewel, op de luchthaven van Athene...

* Ons hotel werd af en toe gebruikt voor bruiloften en partijen. Zo had een groep Amerikanen er een religieuze bijeenkomst. Die werden overigens opgevolgd door een horde Françaises.
* De Griekse wegen zijn bezaaid met altaartjes voor verkeersslachtoffers. Iedere honderd meter lijkt er wel eentje te staan.
* Aangehouden door de politie bij een standaard controle. Niet zoals bij ons, waarbij je rijbewijs in de computer wordt nagezocht, maar gewoon met pen en papier.
* Olympia is best ver rijden, maar bijzonder de moeite waard. Bezoek ook vooral het museum.

* Alle koopjeswinkels worden gerund door Chinezen. Een Chinees die met een Grieks accent Engels probeert te praten is overigens erg moeilijk te verstaan.
* Sommige ruïnes zijn meer dan drieduizend jaar oud. Wat zou er van onze beschaving overblijven?
* Op de terugreis zagen we vanaf de snelweg een deel van de bosbranden die de omgeving van Athene op dit moment teisteren.
* Nog een korte stop op Kreta gemaakt op de terugvlucht.

Griekenland: Bezocht

Niet noodzakelijkerwijs in chronologische volgorde een lijstje van wat we allemaal bezocht hebben:

- Epidauros. Amfitheater, kuuroord en gastenvertrekken, alle uit de 4e eeuw voor Christus.
- Mycene. Graftombe, tempel, citadel. (13e eeuw v.Chr.)
- Verschillende kustplaatsjes, waaronder Dervini, Loutraki, Nafplio en Xylokastro.
- Akrokorinthos. Middeleeuwse burcht, uitkijkend over Korinthos.
- Het kanaal van Korinthos. De Peleponnesos blijkt al meer dan honderd jaar geen schiereiland te zijn, maar een 'echt' eiland.
- Argos. Het plaatsje zelf stelt weinig voor en is vooral beroemd vanwege het uitzicht. We reden er dan ook pardoes voorbij.

- Antiek Korinthe. Met onder andere de oudste Apollo-tempel van Griekenland en een stadje dat zo'n tweeduizend jaar dienst heeft gedaan, van de 2e eeuw vóór tot de 18e eeuw na Christus.
- Olympia. Legendarisch, bijzonder indrukwekkend. Je voelt haast de atleten voorbijstuiven.
- Nafplio. Ooit de eerste hoofdstad van het moderne Griekenland (18e/19e eeuw), nu een kustplaatsje met een leuk strandje.
- Nemea. Badhuis, stadion en tempel uit de 4e eeuw voor Christus. De tempel van Nemea is karakteristiek voor de regio en staat op alle ansichtkaarten. Het badhuis heeft een volledig gerestaureerd dak en spreek daarmee meer aan dan de meeste ruïnes. Het stadion zal in 2008 overigens weer in gebruik worden genomen voor wedstrijden.

Wederkeer

We zijn terug! KN en ik zijn gisteren teruggekeerd van een heerlijke vakantie in Griekenland. De blog-berichtjes zullen dus wel weer gaan verschijnen. Een uitgebreide beschrijving en foto-impressie van wat we gedaan hebben, zullen spoedig volgen. Hier alvast een voorproefje, het uitzicht vanuit ons hotel.

Tijdelijke onderbreking

Voorlopig even geen nieuwe berichtjes op het weblog. KN en ik stappen vrijdag op het vliegtuig voor een heerlijke vakantie. Vandaag de laatste werkdag. Vanavond nog even naar 'Ocean's Thirteen'. Tijd voor een recensie zal moeilijk te vinden zijn, helaas. Aan mijn trouwe lezers: tot over twee weken!

Af

Gisteren na een uitgebreide WoW-sessie heb ik level 70 behaald met Atto. Ding! Champagne! Hoera! En meer van dat soort gelukwensen. Een middagje questen, voornamelijk in Shadowmoon Valley, heeft dan eindelijk het laatste level opgeleverd. Op een gegeven moment kreeg ik de opdracht om Altruis in Nagrand op te zoeken. Die gaf mij drie opdrachten om het Burning Legion aan te vallen, verspreid over Outland. Met het inleveren van die 3 quests was de laatste "ding" dan eindelijk daar. Ik heb meteen een flying mount gekocht (zie foto) en heb al mijn resterende spells geleerd. Op het veilinghuis heb ik voor weinig geld de laatste rangen van Arcane Brilliance, Conjure Food en Conjure Water gekocht. Atto is dus 'af'.

'The Burning Crusade' is - in mijn ogen - een geslaagde uitbreiding op WoW. Voor casual spelers zoals ik, die het levelen het leukste deel van het spel vinden en wat minder belang hechten aan raids, is het verhogen van de level cap van 60 naar 70 een uitstekende manier om jezelf bezig te houden. Als ik Rama van 60 naar 70 zou brengen, zou ik waarschijnlijk (weer) enorm veel plezier hebben. Dat brengt mij bij de vraag: wat nu? In ieder geval geen raiding, reputatie-grinds of attunements doen. Daar heb ik echt geen zin in. Maar wel:

*Op ontdekkingstocht
Met mijn flying mount worden alle voorheen ontoegankelijke gebieden ineens bereikbaar. Gisteren al een klein beetje in het rond gevlogen en dat is echt heel erg leuk om te doen. ;) Vooral in Blade's Edge Mountains lijkt een flying mount mij erg handig; dat gebied is echt een doolhof. Ondertussen kan ik een flink aantal herbs verzamelen en die met grote winst op het veilinghuis verkopen.

*Goud verdienen
Op level 70 krijg je geen XP meer voor opdrachten, maar een geldelijke beloning. Iedere quest levert dus een behoorlijke hoeveelheid goud op. Ik moet alle quests in Blade's Edge Mountains en in Netherstorm nog doen, en ook in Shadowmoon Valley heb ik nog het een en ander openstaan. Dat zal bij elkaar een leuke smak met goud opleveren. Wellicht dat daarmee zelfs een epic flying mount betaalbaar wordt.

*PvP
Ik heb altijd al een PvP-mount willen hebben. Vooral de Black War Raptor ziet er erg cool uit. Daar ben ik op dit moment nog zo'n 30 WSG-marks van verwijderd. Dat wordt dus 10 potjes WSG winnen (of er 30 verliezen). Tien AV-marks is ook nog een optie, dan kan ik een Frostwolf Howler aanschaffen. Ook is er op level 70 een aantal bijzonder leuke PvP-rewards te krijgen. De mage PvP-set heeft een aantal leuke items. Zo zou ik mijn chest item kunnen vervangen; dat blijft nu nog een beetje achter bij de rest van mijn gear.

*Alts
Ik kan natuurlijk ook verdergaan met mijn alts. Met Lannos, nog steeds level 16, heb ik echter alweer een tijd niet gespeeld. Misschien dat ik hem nog naar level 20 breng, maar de kans is groot dat hij verwijderd wordt. Ik ga liever mijn huidige personages verdiepen dan dat ik met een nieuw personage verder ga. Afgelopen weekeinde heb ik een paar leuke dingen gelezen over de hunter- en warrior-klasse. Het is dus waarschijnlijker dat Tiro en Rama worden afgestoft dan dat Lannos weer aan levelen toekomt.

Met de vakantie in het vooruitzicht is dit voorlopig het laatste WoW-berichtje dat ik schrijf. Als alle hierboven genoemde elementen mij ook na de vakantie nog leuk genoeg lijken, is een terugkeer naar WoW niet uitgesloten. We zullen zien.

Ding 70!

Onderzoek centraal

Gisteravond hebben we 'Zodiac' gezien, over de gelijknamige seriemoordenaar in het San Franciso van de jaren zeventig. Een bijzonder goede film van regisseur David Fincher, al kiest 'Zodiac' een totaal andere benadering dan zijn voorgaande films. Geen bloederig geweld dus, maar het onderzoek naar de seriemoordenaar staat centraal. Denk dus eerder aan 'All the President's Men' dan aan 'Seven'. De film wordt bevolkt door een zeer sterke cast, onder wie Jake Gyllenhaal, Robert Downey Jr, Mark Ruffalo, Anthony Edwards, John Terry, Chloë Sevigny en Brian Cox. Een ensemble van een paar van de beste acteurs (m/v) die we op dit moment hebben.

Trailers:
- 'Death Proof'. Quentin Tarantino's ode aan de pulpfilms van de jaren zeventig. Veelbelovend dus.
- 'Reno 911: Miami'. Erg grappige trailer, al bekruipt mij het gevoel dat alle leuke stukjes uit de film al in de trailer zaten.
- En nog wat teasers voor 'Harry Potter and the Order of the Phoenix' en 'Ocean's Thirteen'.

Bijzonder bezoek

Nog genoeg te doen

Gisteravond zat KN met een paar vriendinnen bij de Ladies Night van Pathé. Op die manier kwam ik dus mooi onder 'Premonition' uit. Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om flink wat quests te doen in Shadowmoon Valley. Dat bleek behoorlijk succesvol: ik ben nog minder dan eenderde level verwijderd van 70. Mijn streven om vóór de vakantie op level 70 te zitten blijft nog steeds haalbaar.

Veel quests die al geruime tijd in mijn logboek zaten, heb ik eindelijk kunnen afronden. In een bepaald opzicht ben ik daarin te goed geslaagd: de overgebleven quests in Shadowmoon Valley zijn rete-moeilijk. Voor de meeste heb ik een groepje nodig, of een flying mount. Ik ben dus maar even langs Netherstorm gegaan om daar een aantal quests op te pikken. Frustrerend op dit moment, maar ik weet in ieder geval dat ik op level 70 nog genoeg te doen zal hebben.

Sociale boost

Bij het inloggen in WoW gisteravond vroeg een gildemaatje of ik zijn level 16 alt op sleeptouw kon nemen door The Deadmines. Ik had eigenlijk Atto willen levelen, maar ik had een sociale bui en besloot de jonge twink te helpen. (Niet geheel onbeïnvloed door KN.) Toen Atto nog begin level 20 was, hebben een paar Muffin Vendors mij regelmatig een boost gegeven door Shadowfang Keep, dus op deze manier kon ik dat weer een beetje goedmaken. Na wat verwarring - ik dacht dat het gildemaatje met "DM" Dire Maul bedoelde - gingen we richting Westfall. Een halfuurtje later - we liepen wat vertraging op omdat ik een patrouille over het hoofd zag, waardoor de twink het niet overleefde - stond ik met een bijzonder gelukkig gildemaatje weer in Orgrimmar. "A good deed is its own reward", zoals ze aan de overkant van de grote plas zeggen.

Ik was nog nooit in Deadmines geweest; ik heb altijd Horde gespeeld. Ik heb wel eens een paar keer een Alliance character aangemaakt, maar deze heb ik nooit lang genoeg gespeeld om Deadmines te kunnen doen. Voor Alliance-spelers is Deadmines de eerste dungeon die ze tegenkomen, zo rond level 18 ongeveer. Horde-spelers kunnen al veel eerder kennismaken met dungeons; Ragefire Chasm is al toegankelijk vanaf level 13. Het is dan ook een populaire gedachte dat Horde als gevolg hiervan betere teamspelers levert dan Alliance. Deze teamgedachte, die er al vroeg wordt ingestampt, zou ervoor zorgen dat Horde het beter doet in de battlegrounds en in de end-game progressie. Het is niet voor niets een Horde-gilde (Nihilum) dat de eerste encounter met Illidan heeft gescoord.

*Update: Nihilum heeft gisteren (06-06) de eerste Illidan-kill ter wereld gescoord. Binnen een week na het uitkomen van patch 2.1 heeft Nihilum dus de hele Black Temple gedaan. Die gasten zijn echt hardcore.

Frustraties alom

Geen al te beste avond gisteravond. Ten eerste heb ik er bijna tweeënhalf uur over gedaan om thuis te komen. Ik ben er de persoon niet naar om over de NS te klagen - iedere vervoersmodus heeft zijn voor- en nadelen - maar als ik 's middags om vijf uur geen trein vanuit Den Haag kan nemen omdat er 's morgens om half negen bij Rotterdam iets is gebeurd, dan is iets fundamenteel fout met de geboden dienstverlening.

Ik had gehoopt wat van deze frustratie te kunnen goedmaken met een WoW-sessie later op de avond, maar dat viel ook al tegen. Een handjevol servers was off-line wegens onderhoud en daar zat uitgerekend die van mij bij. Ik heb uiteindelijk mijn woede maar gekoeld op een ontluikende Griekse beschaving in 'Age of Mythology'. ;)

Ongecompliceerde lol

Zaterdag voor het eerst sinds lange tijd mijn cd-collectie weer eens uitgebreid. 'Life in Cartoon Motion' van Mika en 'Whatever People Say I Am, That's What I'm Not' van Arctic Monkeys staan sindsdien te prijken in de platenkast. Hoewel zeer verschillend, hebben beide cd's één ding gemeenschappelijk: ongecompliceerde lol.

'Life in Cartoon Motion' van Mika is een bijzonder album. De single 'Grace Kelly', veelvuldig gedraaid op de radio, opent de cd. De liedjes klinken in eerste instantie als onbezorgde, zonnige popliedjes. Zeer gevarieerde muziekstijlen, maar allemaal popdeuntjes. De teksten die erachter schuilgaan, zijn echter hilarisch en veel diepgaander dan je op het eerste gehoor zou denken. De zangkwaliteiten van Mika zijn uitzonderlijk; hij heeft een vocaal bereik waar Freddie Mercury jaloers op zou zijn. Ook doet zijn stem hier en daar denken aan Robbie Williams. Enig nadeel is dat het album erg kort is, slechts tien nummers. Toen we bij Rotterdam de A15 opgingen hebben we de cd opgezet en bij Tiel waren we al bij het einde aanbeland.

Het verhaal achter Arctic Monkeys, de band die doorbrak via MySpace, mag inmiddels bekend worden verondersteld. 'Whatever People Say I Am, That's What I'm Not' is het debuutalbum van deze dolenthousiaste Engelse band. (Het tweede album staat nog op mijn verlanglijstje.) Het grijpt een beetje terug op de punk-muziek, maar dan lekker ongecompliceerd, zonder de bijbehorende frustraties. Arctic Monkeys stralen een ongekende vrolijkheid en energie uit. De band heeft duidelijk hoorbaar heel veel lol en het lijkt eerder of je naar een concertregistratie zit te luisteren dan naar een regulier album. Een vrolijke, opzwepende dosis herrie dus. ;)

Felix in Arnhem

Jazzy spring-in-het-veld

Gisteravond had buurman DV weer een huiskamerconcert. De optredende artieste deze keer was Merel Hutten. Ook meteen een cd'tje gekocht - deze keer hoefden we geen geld te lenen. Waren de voorgaande huisoptredens meer folky en singer-songwriter, deze keer werden we getrakteerd op meer jazzy klanken. Op verzoek van Merel zelf zal ik haar niet met Norah Jones vergelijken, maar eerder met Rufus Wrainwright. ;)

Het contrast tussen het album/optreden en de persoon Merel Hutten is groot. Een vrolijke, Brabantse spring-in-het-veld die dolenthousiast meepraat over alles en nog wat. Daarachter gaat echter een ongelooflijk serieuze muzikante schuil. Merels volume was om van steil achterover te slaan. Het optreden swingde de pan uit. Dergelijke 'lichte' jazz vind ik uitstekend te genieten - het gewoonlijk hoge improvisatiegehalte is doorgaans niet aan mij besteed.

Zingen op zaterdag

Vrijdansen op vrijdag

Continuïteit

Eindelijk weer eens wat WoW-vorderingen te melden. Gisteravond voor de eerste keer deze week weer eens tijd gehad voor een WoW-sessie. Atto heeft er ongeveer een kwart level bijgekregen door het questen in Shadowmoon Valley. Nog drie van die sessies dus en dan heb ik level 70 bereikt. Ik vraag me af hoeveel ik daarna nog zal spelen...

Met Lannos heb ik niet echt wat gedaan, die staat nog steeds in de herberg van Tranquillien. Even kijken of ik wat verkocht heb op het veilinghuis beschouw ik immers niet echt als spelen. Verder heb ik Kaniku een aantal rode shirts laten maken en die naar al mijn personages gemaild. Op die manier creëer ik een beetje continuïteit tussen al mijn personages.