Het is volbracht. 'A Memory of Light' is uit, 'The Wheel of Time' zit erop. Hoog tijd voor een recensie. Waar zal ik eens beginnen? Nadat in 'Towers of Midnight' de overige verhaallijnen waren afgerond, is 'A Memory of Light' in zijn geheel gewijd aan The Last Battle. Het gelijknamige hoofdstuk is ongeveer even lang als het eerste deel van Harry Potter, zo heb ik mij laten vertellen.
Naast de laatste, allesbepalende eindstrijd tussen de legers van goed en kwaad is er in 'A Memory of Light' ook ruimte voor bespiegelingen. Kan het goede bestaan zonder het kwade? Is het kwade uit te roeien? Dit komt vooral goed naar voren in de hoofdstukken rond Rand. De eindstrijd zelf is aangrijpend, laat je als lezer niet los en neigt tot in één ruk uitlezen. Niet alle helden komen ongeschonden uit de strijd, de dood van één van de (hoofd-)personages kwam zeer onverwacht en een aantal van mijn eigen voorspellingen kwamen niet uit. Zo had ik verwacht dat Egwene in de finale iets met cuendillar zou doen en Nynaeve iets (anders) met healing.
De reeks als geheel? Ik heb er ruim een jaar over gedaan, gemiddeld ongeveer een boek per maand. Geen onaardige score. De serie leent zich het beste voor wat langere leessessies: met slechts een enkel hoofdstuk per dag vordert de plot niet zo bijster snel. Wat dat betreft heeft Sanderson in ongekend tempo de reeks af weten te ronden. Niet naar ieders tevredenheid, zo las ik online: een aantal fans kon de wisseling in stijl niet echt waarderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!