De weekendplannen van begin januari zijn wat uitgelopen... maar dit weekend dan eindelijk 'Mijn lieve gunsteling' uitgelezen. De tweede roman van Marieke Lucas Rijneveld, na het alom bejubelde 'De avond is ongemak'. 'Mijn lieve gunsteling' deelt veel met zijn voorganger, zoals de thematiek en de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt - maar is naar mijn bescheiden mening een sterke verbetering ten opzichte van 'De avond is ongemak'.
In 'Mijn lieve gunsteling' volgens we het relaas van een veearts die verliefd wordt op een meisje van één van de boerderijen die hij regelmatig bezoekt. Een zomer lang worstelt de man met zijn gevoelens, waarvan hij weet dat ze verkeerd zijn, dat ze eigenlijk niet horen, maar toch gaat hij iedere keer een stapje verder. Typerend is dat we het verhaal uitsluitend van zijn kant meekrijgen. Het zijn zijn gedachten, die van het meisje vult hij zelf in zonder dat de lezer weet of deze bevestigd worden.
Langzaam wordt de obsessie van de veearts steeds groter, worden zijn stappen steeds rigoureuzer en zijn gedachten en handelingen steeds weerzinwekkender. In die zin is 'Mijn lieve gunsteling' een vreselijk, weerzinwekkend boek - maar ook een boek dat je het liefst in één ruk uitleest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!