Dat ik je mis

Om mijn stemming van vandaag weer te geven:

Vader-dochter quality time

Fietstochtje met uitgebreide aandacht voor trams, schaapjes, ganzen, bootjes, duiven... en een koekje.

Kunst

Oma's verjaardag

In memoriam

J.J. Cale (1938-2013)

Keuzes, keuzes

Voorname kwestie

Sinds we weten dat Puckie een jongetje is, hebben wij de zware taak om leuke jongensnamen te verzinnen. (Een meisjesnaam hadden we al paraat...) Vandaag twee lijsten gezien met voorbeelden hoe het NIET moet:
- De opmerkelijkste voornamen van 2012
- De 175 vreemdste kindernamen van 2012

Er zijn dus serieus ouders die (lange tijd) nagedacht hebben en alsnog besloten hebben om hun kind Amazing, Blaas, Chastitty of Legendaiyro te noemen. Of wat dacht je van Bikkel, Lelie of Tuba? N.B. Dit zijn geen bijnamen die ouders hun kinderen geven, maar officiële voornamen. Ik zou als ambtenaar publiekszaken toch even vragen of die ouders zeker weten dat ze hun kind namen als Alexx, Brajan of Djustin willen geven...

Bij de verloskundige (week 22)

Opnieuw een kort bezoekje vandaag. Even Mrs Attorama's bloeddruk opgemeten, die met 110/60 uitstekend was. Even de hartslag van Puckie gehoord - schitterend. Ons moppie riep de hele weg ernaartoe: "Baby luisteren!" Verder een verwijsbrief voor de huisarts meegekregen, aangezien het aantal rode bloedlichaampjes van Mrs Attorama wat aan de hoge kant was. N.B. Die brief hadden we de vorige keer eigenlijk al mee moeten krijgen, maar die was de verloskundige toen even vergeten...

Mysteryshopper

Op stap met pa (FICTIE)

De donkergrijze tegels op de vloer zien er nog net zo mooi glanzend uit als drie weken geleden. Terwijl pa ons boodschappenkarretje voor zich uit duwt, ziet hij aan het einde van het gangpad een meisje in de kenmerkende roodgele kleuren. Hij gebaart naar mij dat even een blokje om moet lopen. Vanaf de groenteafdeling bekijk ik pa’s toneelstukje.

Pa vertraagt zijn pas, trekt een pijnlijk gezicht en wrijft een paar keer met zijn hand over zijn rug. Hij vraagt of het meisje hem iets kan aangeven van onderaan in het schap. Het meisje gaat op haar hurken zitten, buigt naar voren en… toont pa een mooi uitzicht op haar onderrug, de bovenkant van haar billen en de string die ze blijkbaar vanmorgen besloten heeft aan te doen. In gedachten zie ik pa een rood kruisje zetten.

Pa duwt ons boodschappenkarretje langs het vriesvak. Vijf meter diepvriesmaaltijden staren ons tegemoet. Pa zoekt de aanbieding van de week, een bepaald soort tuinboontjes. Een jongen is bezig een aantal snacks bij te vullen. Hij is zeker een kop groter dan ik; misschien is hij op zijn lengte uitgezocht om de hoogste vakken te vullen. Pa laat het boodschappenkarretje staan en doet of hij de bitterballen zoekt. De vakkenvuljongen heeft niet door dat pa daar staat, doet een stap achteruit bij het bijvullen… en gaat met zijn maat 42 op pa’s voeten staan.

De jongen kijkt verbaasd om, ziet pa staan, lacht wat schaapachtig in zijn richting, mompelt iets onverstaanbaars en gaat weer door met bitterballen stapelen. Ik zie pa’s blik verstarren. Hij doet niks, zegt niks tegen de jongen en loopt gewoon weer door. In gedachten zie ik hem het beoordelingsformulier uit zijn binnenzak halen en met rode pen een paar aantekeningen maken. Mochten we ooit weer terugkomen in deze vestiging, dan zien we die vakkenvuljongen niet meer terug.

De eerste keer dat zoiets gebeurde, vroeg ik pa of het terecht was dat zo’n jongen zo’n uitbrander kreeg in de beoordeling. Het was toch een ongelukje. “Natuurlijk”, zei pa: “Ongelukjes kunnen gebeuren. Ik denk niet dat hij expres op de voeten van de klanten gaat staan. Maar hij bood geen excuses aan, hij zei geen sorry, hij deed helemaal niets. En dat is niet zoals het hoort. Dat is niet klantvriendelijk.”

Met onze boodschappenkar vol weekaanbiedingen lopen we naar de kassa. Bij ieder piepje van de scanner zie ik pa even naar het display van de kassa kijken. Tot dusver zie ik zijn ogen niet groter worden, dus dan zal alles wel goed gegaan zijn. Geen reden om Marco erbij te roepen, die de vorige keer een pakje slamix per ongeluk vijf keer zo duur had gemaakt als de aanbieding aangaf.

We komen op bedrag uit van € 43,14. Pa geeft een briefje van 50. Op het display verschijnt dat het kassameisje € 6,86 moet teruggeven. Dan gaat pa de zaak even wat moeilijker maken door te gaan ‘helpen’. “Wil je er misschien 10 cent bij? Is dat handig?” vraagt hij. Het meisje kijkt verstoord op. Ze is het blijkbaar niet gewend dat mensen tussenbeide komen. “Eh, nou…” Ik zie haar hoofdrekenen. Het blijft een paar seconden stil, maar in die paar seconden verandert de blik van het kassameisje van flauwtjes glimlachend in licht panikerend. “Of 15 cent dan?” zegt pa. “Dan kom je precies op 7 euro aan wisselgeld uit.” Opgelucht haalt het meisje adem en geeft pa het juiste wisselgeld.

“En nu?” vraag ik. “Kunnen we nu naar huis?”

“Nee jongen, nu moet ik Marco even spreken. Over hoe zijn medewerkers hun string laten zien, hoe de vakkenvullers de gangpaden blokkeren voor de klanten en geen excuses aanbieden als ze op de voeten van de klanten gaan staan en hoe zijn kassameisjes niet kunnen hoofdrekenen.”

Pa loopt naar de servicebalie, laat zijn pasje met het franchiselogo zien en vraagt naar de bedrijfsleider. Dit gaat nog wel even duren.

Zondagmorgen

Even een stukje fietsen met het hele gezin op zondagmorgen.

Diner

Oftewel: de grote reünie zonder de organisator...

Fotoshoot (1)

Leuke fotoshoot gehad vandaag in Delft, bij www.nicosbofotografie.nl. Benieuwd naar het resultaat!

Pasta eten!

Niet voor twijfelaars

Vandaag in mijn lunchpauze aangesproken met de vraag of ik wilde doneren aan de Hospitaalbroeders. Op dezelfde plek als waar ik vorige week werd aangesproken, met exact dezelfde vraag. Het klinkt als een goed doel waar ik mij achter zou kunnen scharen: een kleinschalig initiatief, opgezet door de mensen zelf. Maar toch iets waar ik even iets langer over na zou willen denken dan die ene minuut in mijn lunchpauze. Dat bleek echter niet mogelijk: ik moest mij ter plekke inschrijven. Een foldertje met wat meer informatie? Dat mocht alleen verstrekt worden aan donateurs. Of ik dan maar in mijn eigen tijd de website wilde opzoeken als ik wat meer informatie nodig had. Deze houding is niet uniek: er zijn wel meer ledenwervers die dezelfde argumentatie gebruiken. Zo’n folder belandt toch maar in de papierbak, zo is de gedachtegang. Wellicht, maar in dit geval was de kans op een donatie van mij alleen maar groter geworden.

Snelheidsduivels

Wielrenners hebben het gedaan in de media deze week, na een paar ongelukken waarbij wielrenners betrokken waren. De verwijten vliegen over en weer. Door fietsers en wandelaars worden ze neergezet als onverantwoorde, asociale snelheidsduivels. De wielrenners zelf noemen juist de langzame, slingerende en niet oplettende overige weggebruikers als veroorzakers van gevaarlijke situaties. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen; mijn eigen observaties als maatstaf nemend.

Het snelheidsverschil tussen wielrenners en fietsers wordt aangegrepen als voornaamste oorzaak van de ongelukken, met als mogelijke oplossing dat wielrenners van het fietspad af en de (auto-) rijbaan op moeten. Een vergelijkbare situatie (en oplossing) als bij scooters en brommers dus. Tegelijkertijd wordt het snelheidsverschil tussen wielrenners en auto’s gebruikt als argument om de huidige situatie te handhaven. Zou het dan immers niet slechts een verplaatsing van het probleem zijn? Is een fietsbel voor wielrenners en het gebruiken van gezond verstand – iedereen gewoon even opletten als je medeweggebruikers tegenkomt – dan niet een veel gemakkelijker oplossing?

 Is het terecht om wielrenners de zwartepiet toe te schuiven? Mijn eigen observaties zijn daar uiteraard onvoldoende basis voor. Wat dan wel? Eenvoudig: kijk naar alle verkeersongelukken waarbij wielrenners betrokken geweest zijn en kijk of wielrenners bij die ongelukken de schuldigen waren. Als dat percentage inderdaad significant hoger is dan bij andere weggebruikers, dan is de beschuldiging aan het adres van wielrenners terecht.

Creatief jatwerk?

Niks mis met 'Waves' van Mr Probz natuurlijk, maar dat gitaarspel vind ik verdacht bekend klinken...

Back

De rugpijn is terug. Ik kon (en kan) geen kant op vandaag en gisteren en heb de twee dagen grotendeels op bed doorgebracht. Niet zo handig, aangezien we dit weekeinde nou juist wilden gebruiken voor het inrichten van de nieuwe badkamer en een beginnetje maken met de spullen van de nieuwe babykamer. Jammer. Aan de andere kant: nu heb ik veel uitgebreider naar North Sea Jazz kunnen luisteren dan ik van plan was en ik heb ik eindelijk eens een flink stuk in Geert Maks 'Reizen zonder John' kunnen lezen. Dat zijn dan weer twee kleine voordeeltjes. Wel erg vervelend dat dit nu voor de zoveelste keer terugkomt. Misschien morgen toch maar even bij de dokter langs dan?

Altijd in beweging...

Man of Steel

Zou het met ‘Man of Steel’ dan eindelijk weer eens lukken om een geslaagde Superman-film te maken? 'Superman Returns' uit 2006 was niet bijster bijzonder. De laatste twee films met Christopher Reeve evenmin. Regisseur Zack Snyder waagt zich aan een nieuwe poging, met Henry Cavill in de hoofdrol en verder met onder meer Amy Adams, Michael Shannon, Laurence Fishburne en Russell Crowe, die de eerste twintig minuten van de film als Jor-El haast de show steelt.

Christopher Nolan schreef mee aan het script en is aan de film verbonden als producent. Dat wordt al snel duidelijk: 'Man of Steel' heeft een vergelijkbaar, op de realiteit gestoeld uitgangspunt als de 'Dark Knight'-reeks. Geen uitbundige, jolige stripverfilming dus, maar een grimmige uitwerking van het 'alien among us'-thema. Iemand die worstelt met zijn achtergrond en die zich afvraagt hoe de wereld zou reageren als de waarheid aan het licht komt. De stad Metropolis wordt volkomen aan puin geslagen; met duidelijk in beeld gebrachte materiële en persoonlijke schade.

Superman-films zijn in zekere zin een uitdaging voor de makers: het oorsprongsverhaal is bekend bij het grote publiek en met een vrijwel onkwetsbare held is het moeilijk om voor écht spannende momenten te zorgen. Snyder heeft dit aardig opgelost door het oorsprongsverhaal door middel van flashbacks door de hele film te verspreiden; geen uur wachten tot eindelijk de rode cape eens voorbij komt. In de eerste krachtmeting met zijn tegenstanders komt Superman zowaar ernstig in de problemen.

Samenvattend: ‘Man of Steel’ is de benodigde herstart die de Superman-reeks al lange tijd nodig had.

Nieuwe trailers:

* Pacific Rim (release op 18 juli). Guillermo del Toro portretteert de strijd tussen enorme zeewezens en dito door mensen bestuurde robots. Duidelijke Aziatische invloeden.

* Percy Jackson: Sea of Monsters (release op 15 augustus). In het tweede deel van deze reeks gaat de titelheld, de zoon van Poseidon, op zoek naar het Gulden Vlies.

* The Wolverine (release op 25 juli). De tweede solofilm van Wolverine die hopelijk de vorige kan doen vergeten, met Hugh Jackman voor de vijfde keer als het titelpersonage.

* Gravity (release op 3 oktober). Twee astronauten (Sandra Bullock en George Clooney) proberen te overleven wanneer ze los raken van hun shuttle.

Badkamerresultaat

Stiekem best wel grappig

Papadag @ Oude Plantage

Driemanschap

Zonnig @ Zevenhuizerplas

Lunchdate

Badkamerproject

Het (voorlopige) resultaat van een weekje noeste arbeid...

A Dance with Dragons

Na 'A Feast for Crows' de tweede helft van deze roman gelezen, 'A Dance with Dragons'. Fijn dat ik die in één moeite door kon lezen, anno 2013. (Je zult maar fan van het eerste uur geweest zijn: in 2000 'A Storm of Swords' uitgelezen hebben daarna tot 2005 hebben moeten wachten op het volgende deel en daarna tot 2011…) Daarmee ben ik aanbeland bij het (voorlopig) laatste deel van George R.R. Martins 'A Song of Ice and Fire'.

Terwijl 'A Feast for Crows' zich concentreerde op de omgeving van King's Landing en The Iron Islands, gaat 'A Dance with Dragons' in eerste instantie over het noorden en het oosten: de omgeving van Winterfell, The Wall (en verder noordwaarts) en Meereen. Hoe gaat het verder met Bran, Jon, Tyrion, Daenerys… en met een aantal personages dat we in 'A Feast for Crows' zijn tegengekomen?

Martins schrijfstijl, de rijke voorgeschiedenis van de wereld die hij geschapen heeft – deze keer wordt vooral het verloren gegane Valyria nader toegelicht – het is weer genieten. Maar toch… toch knaagt er iets.

Ondanks dat 'A Feast for Crows' en 'A Dance with Dragons' gezamenlijk goed zijn voor zo'n 2.000 pagina's, blijft op het einde van deze dubbelroman toch een beetje het gevoel hangen dat we pas een introductie hebben gekregen en dat het echte verhaal nog moet beginnen. Een aantal personages is voortdurend onderweg naar de stad Meereen bijvoorbeeld, zonder daar aan te komen. Of het proces tegen ander personage… dat voortdurend wordt aangekondigd, maar dat op het einde van het boek nog steeds moet beginnen. Of de veldslag om Meereen… of…

Kortom, ik ben nog steeds een grote fan, maar ik hoop vooral dat het aangekondigde 'The Winds of Winter' iets bondiger zal zijn. Dat wordt dan wel even geduld hebben: het volgende deel zal op zijn vroegst in 2014 verschijnen, aldus Martin zelf in een recent interview. Gezien zijn reputatie zou dat echter zomaar eens nog wat later kunnen worden…

Virtueel 65

Puckie is een...

Kerngezonde baby, aldus de 20-wekenecho. Hartje, hoofdje, longetjes - alles zag er goed uit. En o ja: we moeten in november zorgen voor blauwe muisjes.