Onderweg naar Den Haag. Hoe lang hebben we Rens nu alweer niet gezien? Een paar weken? Of is het al maanden? Midden in de avondspits naar Den Haag is een leuke test voor mijn geduld, voor de vindingrijkheid van ons navigatiesysteem en voor het verkennen van nieuwe sluiproutes. Onze navigatie is blijkbaar gek op alternatieven en blijft ons maar nieuwe suggesties doen.
Bij Delft worden we de snelweg af geleid en worden we via de provinciale weg naar een andere snelweg gestuurd, die al decennialang ligt te wachten op voltooiing. De enige plek in ons land waar spontaan de snelweg ophoudt. Dat ben ik slechts op één andere plek tegengekomen: bij EuroDisney. Een pretpark met internationale uitstraling en miljoenen toeristen lijkt een logische plaats als eindpunt voor een grote weg. Een polder tussen Delft en Den Haag? Not so much.
donderdag 28 februari 2013
woensdag 27 februari 2013
Voor de mediaconsument
Verlicht voer voor de moderne mediaconsument: '5 Easy Ways to Spot a BS News Story on the Internet'. Niet zomaar berichtjes lezen en delen zonder je kritisch af te vragen wat de bron is. Een aanbeveling die wat mij betreft niet alleen van toepassing is op ieders Facebook-vrienden, maar helaas soms ook op echte journalisten.
dinsdag 26 februari 2013
Drinken
Tot mijn grote schrik ben ik het op een punt eens met de PVV: dat het verhogen van de alcoholleeftijd van 16 naar 18 slechts symboolpolitiek is. Zolang iemand van 18 (of ouder) ergens alcohol kan kopen en dit zonder enige problemen kan doorgeven aan een jonger iemand, vind ik een verhoging van de alcoholleeftijd weinig zinvol. Dit is slechts een maatregel die de verkoop van alcohol aan strenge regels onderwerpt in plaats van het gebruik.
maandag 25 februari 2013
Huurders gezocht
In rustige woonwijk gelegen huurwoning, per direct te betrekken en voorzien van voedsel. Huurbedrag in overleg.
Oscars 2012
De Oscaruitreiking was erg verdeeld dit jaar, als 'Life of Pi' met vier Oscars als grote winnaar wordt bestempeld. Opvallend is dat 'Argo' de Oscar voor beste film kreeg, maar niet die voor beste regie. Dat is een zeldzaamheid in de geschiedenis van de Academy. Regisseur Ben Affleck was niet genomineerd voor de regie-Oscar, vandaar dat de kansen van 'Argo' (onterecht) laag werden ingeschat.
De verdeling van de acteer-Oscars voor Daniel Day-Lewis, Jennifer Lawrence, Christopher Waltz en Anne Hathaway was weinig verrassend, aangezien deze al maanden als belangrijkste kanshebbers werden gezien. Wel is de uitzonderlijke derde Oscar voor Day-Lewis natuurlijk een monumentale prestatie. En op een avond dat 50 jaar James Bond (film) werd geëerd, is het natuurlijk leuk dat 'Skyfall' ook nog met twee Oscars naar huis ging.
De verdeling van de acteer-Oscars voor Daniel Day-Lewis, Jennifer Lawrence, Christopher Waltz en Anne Hathaway was weinig verrassend, aangezien deze al maanden als belangrijkste kanshebbers werden gezien. Wel is de uitzonderlijke derde Oscar voor Day-Lewis natuurlijk een monumentale prestatie. En op een avond dat 50 jaar James Bond (film) werd geëerd, is het natuurlijk leuk dat 'Skyfall' ook nog met twee Oscars naar huis ging.
zondag 24 februari 2013
Razzies 2012
Alweer voor de 33e keer: de uitreiking van de Razzies, de bekroning voor de slechtste prestaties op filmgebied, aan de vooravond van de Oscaruitreiking. Als de uitdelers van de Razzies het ergens over eens zijn, is het dat 'The Twilight Saga: Breaking Dawn - Part II' de slechtste film van 2012 was. Met maar liefst zeven 'prijzen', waaronder die voor slechtste film, slechtste actrice (Kristen Stewart) en slechtste regie (Bill Condon), kunnen we ervan uitgaan dat we deze film beter kunnen mijden. (Alsof dat al niet genoeg duidelijk was.) Daarnaast waren er nog onderscheidingen voor Rihanna en voor Adam Sandler, die met 'Jack and Jill' nog altijd het recordaantal van 10 Razzies in handen heeft.
zaterdag 23 februari 2013
vrijdag 22 februari 2013
Nieuw in de Attorama platenkast
The Kyteman Orchestra
Alabama Shakes
Alabama Shakes
donderdag 21 februari 2013
Bankiers en bakkers
Een uitstekende analyse van Joris Luyendijk over hoe het kan dat de crisis voorbijgegaan lijkt te zijn aan de zakenbankiers, over het gebrek aan marktwerking in de bankensector en hoe er eigenlijk pas iets kan veranderen als we overgaan op mondiaal toezicht.
woensdag 20 februari 2013
Bowie-eerbetoon
De ultieme bekroning van een eerbetoon aan je favoriete artiest? Dat diegene het op zijn eigen website plaatst!
maandag 18 februari 2013
zondag 17 februari 2013
zaterdag 16 februari 2013
donderdag 14 februari 2013
A Clash of Kings
'A Clash of Kings', het tweede deel uit 'A Song of Ice and Fire' van George R.R. Martin, gaat verder waar 'A Game of Thrones' ophoudt: de burgeroorlog in Westeros escaleert als families en oude bondgenoten tegenover elkaar komen te staan, terwijl in het koude noorden nieuwe potentiële dreigingen zich aandienen. In het verre oosten doet Daenerys Targaryen nog steeds verwoede pogingen om (militaire) steun te vinden voor haar claim op de troon van Westeros.
Een samenvatting van de hele plot is een behoorlijke uitdaging, maar hierbij een poging. Het centrale conflict tussen de families Stark en Lannister uit het voorgaande deel versplintert wanneer de twee broers Stannis en Renly Baratheon zich in de strijd mengen. De ene heeft een rechtmatige claim op de troon en het koningschap, maar de andere heeft de steun van het (grotere) leger. In plaats van één groot, effectief front te vormen tegen de Lannisters, gaan de verschillende families haast aan interne strijd ten onder. Intussen maakt de familie Greyjoy gebruik van de situatie door een oude rekening te vereffenen.
Martin maakt opnieuw gebruik van verschillende vertelperspectieven. Dit zorgt voor een verdere karakterisering van de verschillende personages en zorgt ervoor dat de lijnen tussen goed en slecht nog verder vervagen. De acties van Theon Greyjoy en Tyrion Lannister, die door anderen sterk veroordeeld worden, worden op die manier beter begrijpelijk (maar nog steeds behoorlijk slecht). Doorgaans sluiten de verhaallijnen goed op elkaar aan, maar met name die van Jon, Arya en Daenerys kunnen gemakkelijk los van de rest gelezen worden. Deze voegen (nog) niet zo veel toe, maar wellicht komt dat in de rest van de reeks.
'A Clash of Kings' is in de meeste opzichten een verbetering ten opzichte van zijn voorganger. Er wordt (in de meeste verhaallijnen) duidelijk opgebouwd naar een grote finale rond de hoofdstad King's Landing, met als nadeel de al eerder genoemde geringe samenhang tussen sommige verhaallijnen. Martin speelt af en toe met de verwachtingen van de lezer, zoals bij een van de laatste hoofdstukken over Winterfell. Ook het conflict tussen de broers Baratheon wordt op een onverwachte manier beëindigd. Als echter dezelfde handelingen een paar hoofdstukken later opnieuw plaatsvinden, dringt zich de vraag op of dit niet een goedkoop plottrucje van Martin is geweest.
Op het einde van 'A Clash of Kings' is een aantal grote conflicten beslist, maar is er ook sprake van een verdere versplintering. Hoe nu verder? Dat zullen we lezen in 'A Storm of Swords'. Maar goed, het derde deel uit deze reeks zal wellicht even moeten wachten. Ik heb immers ook nog een aantal delen van die andere reeks te gaan…
Een samenvatting van de hele plot is een behoorlijke uitdaging, maar hierbij een poging. Het centrale conflict tussen de families Stark en Lannister uit het voorgaande deel versplintert wanneer de twee broers Stannis en Renly Baratheon zich in de strijd mengen. De ene heeft een rechtmatige claim op de troon en het koningschap, maar de andere heeft de steun van het (grotere) leger. In plaats van één groot, effectief front te vormen tegen de Lannisters, gaan de verschillende families haast aan interne strijd ten onder. Intussen maakt de familie Greyjoy gebruik van de situatie door een oude rekening te vereffenen.
Martin maakt opnieuw gebruik van verschillende vertelperspectieven. Dit zorgt voor een verdere karakterisering van de verschillende personages en zorgt ervoor dat de lijnen tussen goed en slecht nog verder vervagen. De acties van Theon Greyjoy en Tyrion Lannister, die door anderen sterk veroordeeld worden, worden op die manier beter begrijpelijk (maar nog steeds behoorlijk slecht). Doorgaans sluiten de verhaallijnen goed op elkaar aan, maar met name die van Jon, Arya en Daenerys kunnen gemakkelijk los van de rest gelezen worden. Deze voegen (nog) niet zo veel toe, maar wellicht komt dat in de rest van de reeks.
'A Clash of Kings' is in de meeste opzichten een verbetering ten opzichte van zijn voorganger. Er wordt (in de meeste verhaallijnen) duidelijk opgebouwd naar een grote finale rond de hoofdstad King's Landing, met als nadeel de al eerder genoemde geringe samenhang tussen sommige verhaallijnen. Martin speelt af en toe met de verwachtingen van de lezer, zoals bij een van de laatste hoofdstukken over Winterfell. Ook het conflict tussen de broers Baratheon wordt op een onverwachte manier beëindigd. Als echter dezelfde handelingen een paar hoofdstukken later opnieuw plaatsvinden, dringt zich de vraag op of dit niet een goedkoop plottrucje van Martin is geweest.
Op het einde van 'A Clash of Kings' is een aantal grote conflicten beslist, maar is er ook sprake van een verdere versplintering. Hoe nu verder? Dat zullen we lezen in 'A Storm of Swords'. Maar goed, het derde deel uit deze reeks zal wellicht even moeten wachten. Ik heb immers ook nog een aantal delen van die andere reeks te gaan…
dinsdag 12 februari 2013
Habemus sedis vacationem
Een paus die vrijwillig opstapt? Wow. De tweede in
tweeduizend jaar die dat doet. Daarbij vergeleken is de troonsafstand van
Koningin Beatrix helemaal niet zo bijzonder. Ondanks al zijn overige
inspanningen zal Benedictus XVI vooral de geschiedenis ingaan als de paus ten
tijde van de misbruikschandalen en als een letterlijke tussenpaus. Wat kunnen
we verwachten van zijn opvolger?
Wat we niet kunnen verwachten: een jonge,
vernieuwingsgezinde paus. De jongste kardinaal 56 (en bovendien pas vorig jaar
aangetreden). Een blanke man, uit Europa, van tegen de 70, dat is de meest
waarschijnlijke uitkomst. Daarbij staat
de rooms-katholieke kerk nu niet bepaald bekend om haar progressieve houding.
Dat is op zich niet vreemd: de kernboodschap is immers al zo’n 2.000 jaar
hetzelfde. Dus wat dat betreft hoeven we op weinig vernieuwing te rekenen.
Waar we mogelijk wél op kunnen hopen: een paus die de oude
boodschap in een moderne vorm weet te gieten. Iemand die nadenkt over een
manier om jongere generaties te bereiken en om de kerk dichter bij de mensen te
brengen. Een paus die het celibaat afschaft en die vrouwen toestaat om priester
te worden? Daar hoeven we niet op te rekenen, maar misschien wel op iemand die
doorheeft dat orgelmuziek en Latijnse teksten geen middelen van deze tijd meer
zijn.
maandag 11 februari 2013
zondag 10 februari 2013
zaterdag 9 februari 2013
vrijdag 8 februari 2013
Uitstekend
Ik kom naar boven met de roltrap. Het is nog donker; de straatlantaarns zijn nog aan. De marktkooplui zijn bezig hun kraampjes op te zetten. Niet gehinderd door mensen die proberen het plein over te steken, stallen ze hun koopwaar uit, leggen kleden neer om de bedroevende kwaliteit van de houten planken te verbergen en hangen een bundeling gloeilampen op om te kunnen zien wat ze nu eigenlijk aan het doen zijn.
Over een uur is het licht en is de sfeer heel anders. De Turkse fruitverkopers die nu nog tegen elkaar aan het schreeuwen zijn in hun eigen taal, galmen over een uur accentloos "Lekkere ananas, kom maar proeven!" over het plein. De verkopers van linnengoed hebben nu amper meer om mee te pronken dan een paar bolletjes wol, terwijl ze binnen nu en een uur iedere voorbijganger met "Lekker luxe slapen!" proberen te overtuigen van de superieure kwaliteit van hun beddengoed.
Halverwege het plein staat een busje. Er steken twee benen uit. De levenloze ledematen gaan gebukt onder kledingrekken en kartonnen dozen. Heeft de kledingverkoper er eentje vermoord? Gebruikt de marktkoopman zijn kraampje als dekmantel voor een handel in menselijke ledematen? Een iets te gehaaste forens botst tegen de uitstekende benen aan. Een doffe tik. Kunststof. Geen lijk. Geen noodzaak om de politie te bellen.
Over een uur is het licht en is de sfeer heel anders. De Turkse fruitverkopers die nu nog tegen elkaar aan het schreeuwen zijn in hun eigen taal, galmen over een uur accentloos "Lekkere ananas, kom maar proeven!" over het plein. De verkopers van linnengoed hebben nu amper meer om mee te pronken dan een paar bolletjes wol, terwijl ze binnen nu en een uur iedere voorbijganger met "Lekker luxe slapen!" proberen te overtuigen van de superieure kwaliteit van hun beddengoed.
Halverwege het plein staat een busje. Er steken twee benen uit. De levenloze ledematen gaan gebukt onder kledingrekken en kartonnen dozen. Heeft de kledingverkoper er eentje vermoord? Gebruikt de marktkoopman zijn kraampje als dekmantel voor een handel in menselijke ledematen? Een iets te gehaaste forens botst tegen de uitstekende benen aan. Een doffe tik. Kunststof. Geen lijk. Geen noodzaak om de politie te bellen.
woensdag 6 februari 2013
Missen
Goed nieuws op de werkvloer: de ene collega heeft bekend gemaakt dat zij en haar man in augustus een kindje verwachten en de andere collega dat zij elders haar droombaan heeft gevonden. Goed nieuws voor hen; iets minder goed nieuws voor ons omdat wij nu (tijdelijk) twee leuke collega's moeten missen.
dinsdag 5 februari 2013
Communicatie
In de week van de deadline voor het jaarverslag een column schrijven over de deadline van het jaarverslag. Dan zit je bovenop de actualiteit. Goed idee, nietwaar? Dat dacht ik dus ook. Vervolgens lever ik die column in, maar tot mijn grote verbazing wordt die niet gepubliceerd. Waarom niet? Omdat de afdeling Communicatie de tekstbijlage (met de nieuwe column) verward had met een hyperlink (naar een oude column). Fijn, ik had dus miscommunicatie met Communicatie.
maandag 4 februari 2013
zondag 3 februari 2013
Abonneren op:
Posts (Atom)