A Game of Thrones

Aangestoken door de tv-serie ben ik begonnen aan 'A Game of Thrones', het eerste deel van ‘A Song of Ice and Fire’ van George R.R. Martin. Bij het bekijken van de tv-serie werd de achternaam Greyjoy vertaald als Grauwvreugd en toen wist ik het zeker: ik zou de originele, Engelse versie wel lezen. (N.B. In deze recensie ga ik veel vergelijkingen maken tussen boek en tv-serie. U bent gewaarschuwd.)

Het is gemakkelijker te veroveren dan om het besturen. 'A Game of Thrones' begint zo’n 15 jaar nadat (de huidige) koning Robert Baratheon de zeven koninkrijken van Westeros heeft veroverd, na een opstand tegen (de voormalige)koning Aerys Targaryen. Eddard Stark, wapenbroeder van Baratheon, bestuurt zijn eigen gedeelte van het koninkrijk, totdat hij naar het centrum van de macht geroepen wordt. Daar raakt Stark verzeild in politieke spelletjes, met uiteindelijk een burgeroorlog als gevolg. In de tussentijd is er in het koude Noorden sprake van een dreiging van een geheel andere orde en in een oostelijke uithoek van de wereld broedt de laatste nazaat van de Targaryens op het heroveren van de troon.

'A Game of Thrones' is fantasy voor volwassenen: geen orks, elfen of vuurballen schietende tovenaars. In plaats daarvan worden conflicten opgelost met (bloederig) geweld, politiek, seks, chantage – of een combinatie hiervan. En uiteraard ieder heeft zijn of haar eigen agenda. Martin weet in 'A Game of Thrones' op boeiende wijze de drie grote verhaallijnen af te wisselen, daarbij regelmatig teruggrijpend op het rijke verleden van alle personages. Door in de hoofdstukken het perspectief van de verteller af te wisselen, worden de conflicten van alle kanten belicht.

Zoals verwacht worden in het boek de achtergronden en beweegredenen van de personages veel duidelijker dan in de tv-serie. Het besluit van Eddard Stark om koningin Cersei mededogen te verlenen wanneer hij haar geheim ontdekt (en wat Stark uiteindelijk duur komt te staan) is volkomen duidelijk wanneer je Starks ervaringen uit het verleden kent bijvoorbeeld. In de tv-serie vraag je je af wat hem bezielt op dat moment. Of het (dreigende) conflict tussen de families Stark en Lannister, wat in de tv-serie redelijk uit de lucht komt vallen en snel escaleert, maar dat in het boek voorzien wordt van veel meer opbouw en achtergrond.

Aan de andere kant zijn sommige in de tv-serie nadrukkelijk aanwezige personages slechts marginaal aanwezig in het boek. Zo wordt er bijvoorbeeld veel gezegd en geschreven over Jaime Lannister zonder dat het personage zelf al te veel voorkomt. Of wordt Drogo vooral omschreven als uitstekende vechtersbaas zonder dat we hem echt in actie zien. Deze lijst gaat nog wel even door; samengevat zijn boek en tv-serie goede aanvullingen op elkaar.

De grootste aanmerking op 'A Game of Thrones' is wellicht dat het nadrukkelijk een eerste deel van een serie is en dat het niet echt op zichzelf staat: het is duidelijk de bedoeling dat je de hele reeks leest. Hoofdstukken eindigen vrijwel altijd op cliffhangers en het einde van dit eerste boek is niet veel anders: het spel om de troon van Westeros is pas begonnen. Kortom, op naar het volgende deel, 'A Clash of Kings'.