Met het filmjaar 2010 achter ons en de Oscars in aantocht is het niet verwonderlijk dat her en der lijstjes opduiken die proberen de vraag te beantwoorden: wat was de beste film van 2010? Zo ook op deze pagina van AintItCool, waar vaste recensent Capone zijn jaarlijstje doorneemt. De commentaren van bezoekers spitsen zich grotendeels toe op 'Shutter Island' en 'Inception'. De kwaliteit van beide films is een punt van verhitte discussie, waarbij kwalificaties als geniaal, middelmatig en ronduit slecht op beide worden toegepast, vaak nog met dezelfde argumenten ook.
'Shutter Island' en 'Inception' kennen opvallend veel overeenkomsten – en dan niet alleen de hoofdrol van Leonardo DiCaprio. Beide zijn films waarbij de vormgeving zeer bepalend is. Beide hebben een soundtrack die de sfeer van scènes niet alleen onderstreept, maar zelfs bepaalt. Beide zijn visueel overrompelende, schitterend in beeld gebrachte films. De visuele stijl is zelfs zo sterk van invloed dat ze het verder redelijk standaard verhaal (thriller/mysterie versus heist movie) naar een hoger niveau tillen. Bij beide gaat het om gevestigde, onderscheiden regisseurs (Martin Scorsese en Christopher Nolan). Beide zijn een spel tussen waarheid, realiteit, droom en fantasie en, niet te vergeten, bij beide hebben de laatste scènes zoveel stof doen opwaaien (de opmerking over monsters in 'Shutter Island' versus het tolletje in 'Inception') dat er nog steeds discussies woeden over de betekenis ervan.
De vraag die natuurlijk onmogelijk te beantwoorden is, is: wie heeft er gelijk? De fans van 'Inception', de critici van 'Shutter Island' of juist hun tegenstanders? Het antwoord daarop is, naast een beoordeling van de technische aspecten van beide films, natuurlijk ook sterk afhankelijk van persoonlijke smaak.
Persoonlijk vond ik 'Inception' wat tegenvallen en werd ik positief verrast door 'Shutter Island', maar ik had van de eerste ook veel grotere verwachtingen. ‘Inception’ was lang niet zo complex als vele mensen willen doen geloven en vereist geen denkwerk van de kijker, maar vraagt slechts je aandacht erbij te houden. 'Shutter Island' was in dat opzicht uitdagender, omdat je als kijker kunt proberen het mysterie op te lossen voordat de hoofdpersoon dat doet. Dat wil zeggen, als je het boek niet gelezen hebt. Daar staat dan weer tegenover dat 'Inception' zich het beste leent voor verschillende interpretaties, terwijl bij 'Shutter Island' vooral de vraag is of de plot eigenlijk wel klopt.
Wat voor beide films nog moeilijk is, is om te bepalen welke het beste de tand des tijds doorstaat. Is 'Shutter Island' bij een tweede keer bekijken nog steeds zo boeiend, ook als je weet hoe het zit? We zullen zien. Zijn de visuele vondsten van 'Inception' de tweede keer nog steeds zo onderhoudend, of valt het verhaal dan meer op? Blijkt achteraf dat 'Inception' veel beter in elkaar zit dan 'Shutter Island' of is het juist andersom? Dat zullen we moeten afwachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!