Hopen op regelmaat

Weer een wat moeizame opstart; de afgelopen weken leenden zich niet zo voor een hardlooprondje. Nu maar hopen op wat meer regelmaat de komende tijd...

* temperatuur: 14 graden
* luchtvochtigheid: 71%
* windsnelheid: 13 km/u

Dit was toch een aardbeienplant?

Mediaweek

Mediaweek
* Maniac
* La Casa de Papel

Playlist
* Vrijwel de gehele Discover Weekly.
* Kovacs - Cheap Smell
* Kovacs - Shades of Black

Straatbeeld

Met de laatste (formele) week op deze werkplek ook het vermoedelijke slot van deze serie...

Flip

Appen

Goed nieuws: appen op de fiets, een haast dagelijkse ergernis voor mij in het verkeer, wordt volgend jaar verboden. Ik hoop van harte dat dit verbod goed gehandhaafd wordt, waar ik echter nog de nodige twijfels over heb...

Turnen en motoriek

De avonturen van Puckie en Sofietje

Sofietje ging afgelopen week naar haar tweede proefles turnen. Een groot succes, vooral ook omdat een vriendinnetje meeging. Dat was nog een uitdaging, met drie kinderen op de fiets... Logistiek is het sowieso even wennen nu Mrs Attorama weer vaker met de auto weg is.

Puckie krijgt binnenkort wat extra begeleiding op school vanwege zijn motoriek. Op zich geen ramp, maar wel iets waar we nog even wat extra aandacht aan moeten besteden. Het grote voordeel van deze school: er is een gespecialiseerde leraar voor. Vroeger - zo rond dezelfde leeftijd deden mijn ouders mij op judo met dezelfde reden - deden de leraren dat er zelf even bij.

Wisselvallig

Een wisselvallige week in de moestuin - die trouwens met het begin van de herfst nu echt wel zijn beste tijd heeft gehad. Enerzijds zomers warm, wat goed was voor de plantjes, maar anderzijds heeft de storm van gisteren de moestuin nou niet bepaald goed gedaan. De tomatenplanten lijken onverwoestbaar; deze week 45 (!) tomaatjes geoogst die we meteen maar voor het avondeten gebruikt hebben.

Huis leeghalen

Een groot deel van de dag besteed aan het leeghalen van mijn moeders huis. Opmerkelijk hoeveel spullen er in zo'n klein huisje passen. Sommige dingen tegengekomen die ik letterlijk dertig jaar niet had gezien...

Mediaweek

Mediaweek
- (Drukke, rommelige weken.)

Leeslijst
- (Drukke, rommelige weken. Of had ik dat al gezegd?)

Playlist
* EUT - Sour Times
* Nothing but Thieves - Forever & Ever More
* Greta Van Fleet - When the Curtain Falls

Straatbeeld

Geniaal

Notaris

Gisteren een bezoek gebracht aan de notaris. Onvermijdelijk nu mijn beide ouders er niet meer zijn. Wat persoonlijke gegevens van mijn zusje en van mij genoteerd... en nu afwachten. Nu wordt bekeken of er niet toevallig ergens nog een ander, recenter testament is van mijn moeder - of dat er niet ergens ineens nog een extra erfgenaam vandaan komt. Het zou toch bijzonder opmerkelijk te noemen zijn als er spontaan een halfbroertje of -zusje opduikt...

Rommelige week

De avonturen van Puckie en Sofietje

Het was een rare, rommelig en verdrietige week. Papa die overdag veel weg was om dingen te regelen, mama die vanwege haar nieuwe stageplek een paar keer 's avonds afwezig was. Gelukkig was er een uiterst flexibele oppas om Puckie en Sofietje een paar keer op te vangen. (Dank, hartelijk dank!) Zondag zodoende maar even wat stoom afgeblazen in de dierentuin; een welkome afleiding.

Gelukkig waren er ook een paar lichtpuntjes te melden, waaronder natuurlijk de geboorte van een overbuurmeisje! Ook was Sofietje blij dat ze naar haar eerste proefles turnen kon en dat ballet weer begon, op een nieuwe locatie. Puckie was aangenaam verrast dat er zondag een vriendje met ons mee ging naar dierentuin.

De boom in

Trotse tuinman

Puckies enthousiasme bekoelde aanzienlijk bij het proeven van zijn eerste geoogste radijsje...

Afscheid

In Memoriam

Mijn moeder werd geboren op 26 oktober 1951, als jongste van een gezin van tien kinderen. Wat dat betekende? Altijd een huis vol familie. Met tien kinderen was het natuurlijk altijd al aardig druk thuis. Met alle partners erbij verdubbelde dat aantal en toen iedereen een eigen gezin kreeg verdubbelde het wéér. Toen ik voor het eerst bij mijn schoonfamilie over de vloer kwam en daar acht mensen zag zitten, de hele familie, was mijn reactie dan ook: "Waar is de rest?" Een huis vol familie, met zijn allen bij elkaar – dat was typisch iets voor mijn moeder.

In 1974, deze maand 44 jaar geleden, trouwde mijn moeder met mijn vader. Ze hadden elkaar leren kennen in de Aarhoeve, waar mijn moeder werkte als telefoniste en waar mijn vader werkte als kapper. Daarmee werd mijn moeder ook lid van een nieuwe familie, waarin ze liefdevol werd opgenomen. Ook werd ze daarmee huisvrouw, manusje-van-alles in de kapperszaak van mijn vader – en na een paar jaar natuurlijk de moeder van mij en van mijn zusje. 

Afgelopen zondag plaatste ik een bericht op Facebook over het overlijden van mijn moeder. Letterlijk vanuit de hele wereld kwamen er berichten binnen, die vrijwel allemaal hetzelfde zeiden: dat iedereen mijn moeder zo'n lieve, zorgzame vrouw vond. Dat ze altijd zo goed zorgde voor alles en voor iedereen. Thuis merkten wij dat aan grote, maar vooral ook aan kleine dingen. Dat het eten altijd klaarstond voor mijn vader als hij op donderdagavond laat moest werken. Dat ze bij verjaardagsfeestjes altijd iedereen van tevoren opbelde om te vragen wat ze wilden drinken, zodat ze op tijd ieders favoriete drankje in huis kon halen.

Op mijn eerste dag op de middelbare school had ik tot half vier 's middags les. Met terugfietsen naar huis zou ik op zijn vroegst om vier uur thuis zijn. Mijn moeder stond echter al om drie uur 's middags voor het raam te kijken waar ik bleef. Dat bleef mijn moeder ook volhouden toen mijn zusje en ik ouder werden en bijbaantjes in de horeca kregen. Als wij dan 's avonds laat terugkwamen, zat mijn moeder altijd 'toevallig' nog naar iets op televisie te kijken of nog in een boek te lezen dat al maanden onaangeroerd in de kast stond.

In 2010 overleed mijn vader. Een klap die mijn moeder helaas nooit helemaal te boven is gekomen. Het lieve en zorgzame karakter van mijn moeder maakte plaats voor een periode van verdriet. De laatste paar jaar wist ze daar gelukkig enigszins aan te ontsnappen en kwam er ruimte voor nieuwe vriendschappen, kaartmiddagjes en andere uitstapjes – en hernieuwde familierelaties. Rond diezelfde tijd begonnen helaas ook de diverse lichamelijke klachten wat meer op te spelen, tot uiteindelijk afgelopen zondag de opeenstapeling van dit alles haar te veel werd.

Gelukkig wist mijn moeder dat lieve en zorgzame terug te vinden in de zorg voor haar kleinkinderen. Zij konden altijd op de liefde en de aandacht van hun oma rekenen. Als mijn moeder belde dat ze ergens een cadeautje had gezien waarvan ze vermoedde dat dat iets zou zijn voor één van de kleinkinderen, dan konden we er eigenlijk altijd vanuit gaan dat het een dikke hit zou zijn.

Huil niet aan mijn graf

Huil niet aan mijn graf, nu niet, nooit.
Ik ben daar niet, ik ben niet dood.

Want ik leef in elke storm of wind,
Of in een glinstering van sneeuw.
Herken mij in het wuivend graan,
En in het zweven van een meeuw.

Zie mij in elke nieuwe morgen,
In de gouden sterren van de nacht
Hoor me in een fluistering door ’t lover
En in een stille ochtendpracht.

Dus … huil niet aan mijn graf, nu niet, nooit,
Want van alles wie ik ben, is nog zoveel niet voltooid.

Mary Elisabeth Frye
(vertaald)

Als een leeg huis

Ik zag eens een huis zonder mensen,
Het was er zo stil, het stond leeg.
Daar moet ik nu steeds aan denken,
Sinds ik het te horen kreeg

Je woont niet meer in je lichaam,
Gesloten lijkt nu je gezicht.
De luikjes van je lieve ogen
Die blijven voor altijd dicht.

Ik zou wel eens willen weten,
Waar je naartoe bent gegaan.
Je kunt het aan mij niet meer zeggen
Ik klop tevergeefs bij je aan

Ze zeggen dat je nu bij God woont,
En dat het heel goed me je is.
Maar zou God willen begrijpen
Dat ik je nu verschrikkelijk mis

Zou je daarginds willen vragen,
Of God ons komt troosten misschien?
En maakt dat wij hier op aarde,
Heel gauw weer wat lichtpuntjes zien?

Ouderloos

Bizar. Onwerkelijk. Op zaterdagmiddag nog met Puckie en Sofietje een bezoek gebracht aan hun oma - en zondag was ze er ineens niet meer. Raar. Niet te bevatten. Ook de gedachte dat ik van mijn gezin van vroeger nu de oudst overgeblevene ben. Het wordt een drukke, verdrietige week.

1951-2018

Ongewenste bezoeker

Spanning en sensatie

Straatbeeld

Ziekenbezoek

Opnieuw een avond die in het teken stond van het ziekenbezoek, net zoals twee keer eerder de afgelopen week. Helaas lijken we sneller op de laatste fase af te stevenen dan gedacht hadden.

Druk en droevig

De avonturen van Puckie en Sofietje

Het was een enerverende, drukke en ook een beetje droevige week. Het nieuwe schooljaar is begonnen, met Puckie in Groep 2 en Sofietje in Groep 4. Voor Puckie verandert er niet zo veel; hij blijft in dezelfde klas, bij dezelfde juf. Sofietje kreeg te maken met een grotendeels dezelfde klas, maar wel een nieuw lokaal en een nieuwe juf. Sofietje was na een paar dagen alweer gewend; Puckie vond het maar niks dat hij nu niet meer kan uitslapen...

Het was ook de week waarin Mrs Attorama begon aan haar nieuwe stageplek, dus het huishoudelijke schema is weer op de schop gegaan. Nog niet al te veel grote veranderingen afgelopen week. Wat dat betreft zal komende week meer impact hebben.

Helaas was het ook een wat droevige week, met slecht nieuws over de oma van Puckie en Sofietje. Meelevend als ze is, wilde Sofietje meteen op bezoek, maar dat hebben we maar een paar dagen uitgesteld. Hopelijk wordt komende week wat positiever.

Kinderboekenmuseum

Racemonster

Vroegertje