1

Dingen die ik niet snap

* Dat de buurman zijn auto blijft parkeren op dezelfde smalle (officieuze) parkeerplek in de straat - waar hij al drie keer een vrachtwagen in zijn deur heeft gekregen.
* Dat de RET deze week de zomerdienstregeling blijft aanhouden - terwijl de meeste mensen alweer terug van vakantie zijn. Erg druk in de spits...
* Dat je persoonlijk, fysiek naar de RET Servicewinkel moet om je abonnement aan te passen in plaats van dat je dat via internet kan regelen. Serieus: het nummer van je OV-chipkaart invullen, zones aanpassen, klaar. Hoe moeilijk kan het zijn?
* Dat er mensen zijn die het verschil tussen Holland en Nederland niet (willen) kennen. Hint: het zit in de naam van de provincies.

31k

Jeej, een nieuwe mijlpaal!

Welkom Rana

Summertime

Het is vakantie! Wat betekent dat voor degenen onder ons die (nog) niet gebonden zijn aan de schoolvakanties? Nou, een heleboel leuke voordeeltjes natuurlijk! 's Morgens en 's middags nog gewoon een zitplaats hebben in de metro bijvoorbeeld, met nog slechts een gering aantal mensen dat je laat meegenieten van hun muziekkeuze. Koffie halen voor alle aanwezige collega's zonder dat je een dienblad nodig hebt. Geen lange rijen meer in de kantine. Hoewel, dat laatste is eigenlijk al een trend sinds februari.

Wat vakantietijd ook is: een uitgestorven verdieping. Ik schrijf dit op een dinsdagmorgen, gewoonlijk het piekmoment van de werkplekbezetting, waarbij binnenkomen na half negen doorgaans een ontdekkingsreis door het gebouw als gevolg heeft. Nu? Van de tien werkplekken binnen mijn visuele bereik zijn er drie bezet. Daarmee wordt vakantietijd ook: naar vijf mensen een e-mail sturen om vervolgens van vier mensen een afwezigheidsassistent terug te krijgen. Het liefst nog waarin de afwezige collega's naar elkaar verwijzen als vervanger.

Gelukkig, de vakantieperiode betekent ook: dat X live is en dat de financiën tussen alle clusters eindelijk gewoon uitgewisseld kunnen worden. Facturen die bedoeld waren voor Y, maar die per abuis waren binnengekomen bij Z? Helaas, daar konden we niets mee. Doorsturen? Dat kon niet, aangezien 'ons' Oracle niet aansloot op 'hun' Oracle. Dan maar aan de leverancier vragen om de factuur in te trekken en een nieuwe te sturen. Dat behoort nu gelukkig allemaal tot het verleden.

Dat wil zeggen, als iedereen voor de juiste vervanging zorgt in de vakantieperiode...

Lustrum

Wereld vol wonderen

I.M.

Drie jaar geleden om deze tijd werd alles anders...

Bij de verloskundige, week 26

Puckie is zes maanden in ontwikkeling! Of -3 maanden oud, zo u wil. Volgende week moet Mrs Attorama even bloed prikken om de resusfactor van Puckie te bepalen. (Ik moet ineens denken aan twee jaar geleden.) Dat kan pas vanaf 27 weken. Vanaf morgen dus, maar die ene dag luistert blijkbaar erg nauw. Verder bleek de bloeddruk van Mrs Attorama wat aan de lage kant te zijn (90 over 55). Dat verklaart meteen waarom ze zo moe was de laatste tijd. Bloedsuikergehalte was uitstekend: geen grote kans op zwangerschapssuiker dus.

Als ik iets kan doen…

Ik geef het toe: zo was ik ook altijd. Als iemand wat ergs had meegemaakt, sloot ik gesprekken altijd af met "Als ik iets voor je kan doen, moet je het maar laten weten." Met de beste bedoelingen. Inmiddels weet ik dat je aan alleen de beste bedoelingen niet genoeg hebt. Aansluitend op het bericht van gisteren: bedoelingen zijn goed, maar acties zijn beter. Denk je aan iemand? Maak het zichtbaar.

Iemand die zegt dat hij of zij met je meeleeft, maar die je vervolgens maandenlang niet ziet. Daar heb je niet zoveel aan. Waar je wel wat aan hebt? Aan iemand die 'toevallig' in de buurt is en die spontaan op de stoep staat om koffie te drinken. Iemand die af en toe eens opbelt om te vragen hoe het met je gaat. Iemand die vraagt of je vanavond wil komen eten. Iemand die vraagt of je komend weekend wat te doen hebt. Iemand die je klusjes uit handen neemt zonder dat je daarom gevraagd had.

(Met mijn vaders sterfdag in aantocht heeft Attorama Blog deze week een wat zwaarder thema dan gebruikelijk. Ik moet even wat persoonlijke demonen kwijt.)

Likes Don't Cure

Niet echt subtiel, maar 8crap.com heeft een punt: Likes Don't Cure Cancer. Hoe goedbedoeld berichtjes op Facebook of Twitter ook zijn. Hoe vaak je een bericht ook liket of deelt. Het is niet veel meer, of veel minder, dan een hart onder de riem. Brengt het een doorbraak in kankeronderzoek dichterbij? Nee. Maakt het genezing sneller of gemakkelijker? Nee. Je toont aan dat je meeleeft met iemand. Dat is op zich een nobel genoeg doel, maar laten we niet denken dat we daarmee een medische doorbraak kunnen forceren.

Wat wel helpt? Doneren aan goede doelen, zodat er meer geld beschikbaar komt voor onderzoek. Een gezonde levensstijl uitdragen en promoten, zodat nieuwe gevallen zoveel mogelijk voorkomen kunnen worden. Outside-the-box denken en daarmee misschien nét het duwtje in de rug geven dat doktoren en wetenschappers nodig hebben. Vertaal je goede bedoelingen naar concrete acties.

(Met mijn vaders sterfdag in aantocht heeft Attorama Blog deze week een wat zwaarder thema dan gebruikelijk. Ik moet even wat persoonlijke demonen kwijt.)

Een plek onder de zon

Vroeg

Jarige Rob

Spelen met Elysa

Het verdriet van Indië (reprise)

Omdat het nodig blijft. Omdat er weer nauwelijks aandacht voor was in de media. Het verdriet van Indië.

Internationale linkshandigendag

Reünie

Dat lijkt er meer op

3G

96+

Puckies uitzet

Afgewezen

En, met het bericht van vandaag heb ik nu van de laatste uitgeverij een... afwijzing ontvangen. Helaas, erg jammer. In de meeste gevallen was dat zonder enige feedback, zoals verwacht. Slechts één redactie gaf commentaar, waar ik mij ook wel weer een beetje in kon vinden. En nu? Op zoek naar alternatieve uitgeefmogelijkheden? Mijn manuscript proberen te herschrijven? Hoe dan ook, iets om over na te denken de komende tijd.

Fotoshoot (2)

Geitjes aaien

Uit vorm

Nou, ik moest er duidelijk weer even inkomen...

Dua tahun

Of, zoals Google Translate mij vertelt hoe ik in het Indonesisch moet zeggen dat ons achterneefje twee is geworden: menjadi dua tahun!

Blauw

...en toch nog een beetje roze!

Bij omama