Alvast even oefenen

Kijk ons moppie eens oefenen met de grote zus uithangen.

Weer even inkomen

Quatorze!

Eerste indruk

Een nieuwe baan begonnen deze week. Of liever: dezelfde baan, maar op een andere afdeling. Goede eerste indrukken opgedaan van de nieuwe collega's, van de nieuwe werkzaamheden - en ik werk nu een stuk dichter bij huis. Een goed begin!

Bij de verloskundige (week 18)

Een kort bezoekje aan de verloskundige deze keer. Even de hartslag van Puckie beluisterd. Schitterend. Ook hebben we een verwijsbrief gekregen voor als we eventueel met een afspraak met de gynaecoloog willen maken. En, ook niet onbelangrijk: aanstaande maandag de 20-wekenecho. Of, om precies te zijn, de 19 weken en 4 dagen echo. Met een beetje geluk weten we of ons Puckie een jongetje of een meisje is, als hij of zij tenminste de beentjes niet opgetrokken heeft...

Nieuwe tussenstand

Na een paar weken vakantie staat de teller inmiddels op 11 ontvangstbevestigingen van uitgeverijen; slechts van één uitgeverij heb ik nog niets gehoord. Helaas, de teller staat intussen ook op één afwijzing. Daar blijft het hopelijk bij...

30k

Wat heb ik zoal gemist in de vakantie? Nou, de magische grens van 30.000 bezoekers! Woehoe, champagne! En dat terwijl ik de afgelopen maand nauwelijks iets geplaatst heb...

Terugreis, deel 2

De laatste reisdag. Ontbijten moest op de kamer: het restaurant gaat op zondag pas om half negen open. De sleutel maar in de brievenbus achtergelaten. We hebben dus niemand van het hotel gezien... Met nog zo'n 580 te gaan was vandaag niet zo'n zware reisdag. In Frankrijk reed alles bijzonder soepel door. Rustig verkeer, mooie wegen. Volgens onze traditie in Luxemburg getankt, geklaagd over de wegen in België en zodra we bij Hazeldonk waren het internetsignaal op de telefoons weer ingeschakeld...

Rara, waar zijn we?

Terugreis, deel 1

 Helaas, het begin van de terugreis. Iets meer dan 800 km te gaan vandaag, via Milaan, de Gotthard-tunnel, Basel en uiteindelijk overnachten in Straatsburg. De tunnel zorgde voor wat vertraging en tot onze verbazing ontdekten we dat de Gotthard-tunnel zijn eigen radiofrequentie heeft... Iets na zessen waren we in Straatsburg, net nadat de receptie gesloten was. De deur geopend met de code uit de bevestigingsmail dan maar...

Daar gaan we!

Laatste stranddag

Parco Gallorose

Strada del Vino

Populonia Alta

Vaderdag

Vaderdag! Verwend met een portemonnee (die ik zelf had uitgezocht in Florence). Niet iedereen bleek eraan gedacht te hebben: aan het zwembad heel vaak “O ja, dat is vandaag. Oeps, vergeten!” gehoord. 

Papa's in actie

A Feast for Crows

Het vierde deel van 'A Song of Ice and Fire'. Om maar met de deur in huis te vallen: wat een waardeloze titel. Maar goed. Het vorige deel was een redelijke afsluiting van de War of the Five Kings. Hoe gaat 'A Feast for Crows' verder? Nou, er is nog genoeg te beleven in Westeros. De naweeën van de oorlog, de nieuwe machtsverhoudingen, dreigende conflicten...

Voldoende stof dus. Zoveel stof zelfs dat George R.R. Martin besloot om het vierde deel in tweeën op te knippen. Alleen... naar locatie en naar personages. Niet naar de tijd. Dus 'A Feast for Crows' is, in de woorden van Martin "het hele verhaal voor de helft van het aantal personages". De andere helft komt in 'A Dance with Dragons' aan de beurt.

Wat levert dit op? Meer diepgang voor personages die er anders bekaaid vanaf zouden komen, zoals Samwell en Brienne. In één hoofdstuk leer je al meer over de Iron Islands dan in de eerste twee tv-seizoenen. Maar ook: minder variatie. In voorgaande delen was het nu juist de afwisseling tussen het noorden, het oosten en King's Landing  die ik zo boeiend vond. Dat gezegd: de hoofdstukken vanuit het perspectief van Cersei zijn hilarisch intrigerend.

'A Feast for Crows' werkt duidelijk naar een climax toe in het oosten: verschillende verhaallijnen zullen uiteindelijk rond Meereen samenkomen. Dat voelt soms wat gekunsteld, bijvoorbeeld rond de Ironborn. En ten slotte: als je besluit om je boek op te knippen, zorg dan in ieder geval dat één van de drie favoriete personages (Jon, Daenerys of Tyrion) erin voorkomen...

Lunch

Poppetje

Heet en heuvelachtig

Een hoogteverschil van 145 meter en een temperatuur die richting de 30 graden  gaat? Lekker hoor.

Vada

Inclusief sodafabriek.

Firenze

 Een dagje Florence met zijn tweeën. Korter rijden dan gedacht, ondanks de ‘horror’verhalen die opa en oma verteld hadden. Onderweg een Italiaanse cover van Radioheads ‘Creep’ gehoord. De stad in: wat een chaos! ’s Middags terug was aanmerkelijk rustiger.

 Een kleine stad: alle grote toeristische trekpleisters zitten op loopafstand van elkaar. Dumo, Palazzo, Ponte Vecchio, Ufizi-museum (helaas dicht). Mooie stad, mooie Renaissancekunst. De Ponte Vecchio viel een beetje tegen: om de een of andere reden had ik de brug overdekt verwacht. Ook jammer dat het Uffizi dicht was. Misschien nog eens een herkansing? Schattig zaakje met kindermode vlakbij het station.

Mama jarig

Vriendinnetje met een roze krokodil

San Gimignano

Het A.P. Beertha Instituut

'Het A.P. Beertha Instituut' uitgelezen. Alle voorgaande elementen uit 'Het Bureau', alle voorgaande introducties: het lijkt allemaal op zijn plek te vallen. De moeizame verhouding met de collega's Bart en Ad, de  (on)zin van de wetenschap, de kantoorpolitiek, maar vooral: hoe laat je mensen samenwerken die er zelf niet voor gekozen hebben om samen te werken?

Marina di Bibbona

Zee!

Een beetje bewolking? Naar de kust! Ons meisje kennis laten maken met de zee. Bij Populonia / Baratti, dat nog even zoeken was...

Van top tot teen

Boodschappen doen. Gelukkig zit de supermarkt nog op dezelfde plek als twee jaar geleden. Ons meisje veerde helemaal op toen ze hoorde dat ze in het karretje mocht zitten. De middag doorgebracht aan het zwembad, met een van top tot teen ingepakt moppie...

Heenreis, deel 2

Deel 2 van de heenreis: nog 590 km te gaan. Eerste richtpunt: de Gotthard-tunnel. Ook meteen de oorzaak van de eerste file... Net voor de tunnel: een sms'je van T-Mobile: 'Welkom in Zwitserland'. De andere file? De grens met Italië. Ringweg van Milaan vind ik nog steeds wat ongezellig: alleen maar industrie en je mag er maar 90... Om kwart over twee de eerste glimp van de Middellandse Zee meegekregen. Een uurtje later: welkom in Casale Marittimo!



Lekker, een Zwitsers croissantje!