Nijn

Zorg naar inkomen

In het nieuwe regeerakkoord wordt gesproken over het inkomensafhankelijk maken van de zorgpremie en het verdwijnen van de zorgtoeslag. Voor hogere inkomens is de maandelijkse premie relatief gezien een veel minder grote uitgave dan voor lage inkomens. Vanuit dat oogpunt bezien is het eerlijker om van hogere inkomens een hogere bijdrage te vragen. De sterkste schouders, de zwaarste lasten et cetera. Wat mij echter bevreemdt, is dat er verschillende prijzen voor hetzelfde product gevraagd gaan worden. Het is een vergelijking die deze week al eerder gemaakt is: de bakker vraagt toch ook niet wat mijn inkomen is om te bepalen hoeveel ik voor een brood moet betalen?

De zorg kan wat mij betreft wel degelijk inkomensafhankelijk gemaakt worden, maar dan op een andere manier. Niet mensen verschillende bedragen voor dezelfde zorgpremie te betalen, maar door te betalen voor luxe. Maak de basiszorg voor iedereen even duur, maar laat mensen die dat willen (en dat kunnen betalen) meer betalen voor extraatjes.

In mijn voorstel kost een standaard behandeling in het ziekenhuis iedereen hetzelfde. Na die standaard behandeling worden mensen een paar uur na hun behandeling ontslagen. Mensen met hogere inkomens kunnen ervoor kiezen om nog een nachtje te blijven te observatie in het ziekenhuis, krijgen een luxere kamer, meer handen aan het bed, televisie op hun kamer, et cetera. Maar de basiszorg blijft voor iedereen hetzelfde – en even duur. Dit geeft ziekenhuizen bovendien de gelegenheid om te concurreren op kwaliteit in plaats van op prijs.

Om de vergelijking met de bakker door te trekken: ik kan genoegen nemen met een eenvoudige bruine boterham of ik ga voor een luxe croissantje. Die keuze is aan mij en wordt (vooral) bepaald door mijn inkomen. Maar die bruine boterham zou mij evenveel moeten kosten als iemand anders.

Bruggen slaan?

Nou, voorlopig lijken zowel links als rechts ontevreden met het regeerakkoord. We zullen zien...

Aanrader (3)

Eveneens nieuw in de Attorama platenkast:

Zusjes voor een dag

Einde van een tijdperk

Alvast binnen

Zo, het eerste verjaardagscadeau van onze kleine meid is alvast binnen...

Satire

Stel: je plaatst als krant een satirisch artikel. Een grappig stukje over de uitwassen van sociale media. Voor de mensen die dat uit de tekst niet kunnen opmaken, zet je voor de zekerheid nog even SATIRE bovenaan het artikel. En dan nog bestaan de reacties op je bericht vooral uit mensen die denken dat het waar is...

De cola is op

Hoe kan dat nou?

Pijnlijke herinneringen herleven

Je spreekt af met een vriend die je al een tijdje niet gezien hebt. Die verhuisd is sinds de vorige keer dat jullie elkaar spraken. Je krijgt het nieuwe adres door, voert dat in in je navigatiesysteem en je gaat op weg. Na een restje van de avondspits kom je aan. De wijk komt je bekend voor. Erg bekend. Je kijkt om je heen en wat zie je, op zo'n honderd meter van het nieuwe adres van je vriend?

Je orthodontist van vroeger.

Keuze al gemaakt?

www.jaofnee.nl

Donorweek 2012

Het is Donorweek. Vorig jaar om deze tijd heb ik hier ook al aandacht voor gevraagd, maar helaas is het nog steeds nodig om dit onderwerp onder de aandacht te brengen. Veel mensen hebben nog niet aangegeven of zij donor willen zijn of niet. Mijn eigen standpunt daarover mag inmiddels bekend worden verondersteld, maar het belangrijkste is: geef aan wat *jouw* keuze is. Dat voorkomt moeilijke, soms pijnlijke keuzes voor je nabestaanden en wie weet kun je er nog iemand mee helpen...

Broccoli, lekker!

Het Bureau 1 + 2

Het zou wel eens tijd worden dat ik een recensie schrijf van 'Meneer Beerta' en 'Vuile handen', de eerste twee delen van Het Bureau van J.J. Voskuil. Ik ben immers al een jaar of 12 geleden aan de reeks begonnen... In mijn studententijd konden Voskuils beslommeringen over bureaucratie en kantoorpolitiek mij echter niet zo boeien. Met enkele jaren werkervaring achter de rug is dat inmiddels behoorlijk veranderd.

Hoe ga je om met je collega's? Mensen die je dagelijks vele uren ziet, maar die je nooit zelf zou uitkiezen om mee samen te werken? Hoofdpersoon Maarten Koning ziet zich hiermee geconfronteerd wanneer zijn oude docent Beerta hem vraagt om te komen werken bij Het Bureau. De dagelijkse beslommeringen, de strijd tussen verschillende afdelingen – het zal iedereen die wel eens op kantoor gewerkt heeft, bijzonder bekend voorkomen. Koning – hij heeft de grootst mogelijke moeite om zich "Maarten" te laten noemen door zijn collega's – is bikkelhard voor zichzelf. Een verkeerde opmerking naar een collega neemt hij zichzelf bijzonder kwalijk en dikwijls weet Koning zich geen houding te geven, wat hij zichzelf dan weer gaat verwijten.

'Meneer Beerta' begint in 1957 en de roman voelt zodoende hier en daar gedateerd aan. Een kantoor zonder computers of koffieautomaat? Collega's die elkaar uitsluitend bij de achternaam aanspreken, meneer Koning? Discussies tussen katholieken en socialisten? Voor lezers vandaag de dag moeilijk om voor te stellen. Vanwege het hoge autobiografische karakter – Voskuil baseerde zich op zijn eigen carrière bij het Meertens Instituut – is Het Bureau zodoende niet alleen een mooie roman, maar ook een mooi tijdsdocument.

Eigenlijk is het geen doen om per deel een recensie te schrijven, aangezien Het Bureau bedoeld is als één grote roman. Wellicht dat ik 'Plankton' en 'Het A.P. Beerta Instituut' dan ook weer gezamenlijk bespreek.

Onze nieuwe auto...

Zwaar weekend

Vrijdagmiddag was er nog niets aan de hand. Toen we vrijdagavond onze kleine ukkepuk naar bed brachten ook nog niet. Een paar uur later werd ons meisje met koorts wakker. Dat werd een gebroken nacht met veel troosten, afsponzen en ten slotte een zetpil.

Zaterdag leek de koorts wat gezakt te zijn – totdat de zetpil was uitgewerkt. Dus dat werd werd vooral een dagje rustig aan doen. Ons meisje speelde, at en dronk alsof er niets aan de hand was. Een goed teken voor papa en mama. 's Avonds en 's nachts herhaalde alles zich: weer een gebroken nacht.

Zondag in de loop van de dag nam de koorts weer een beetje toe, terwijl we juist hoopten dat het wat beter zou gaan. Een kort telefoontje naar de huisartsenpost stelde ons gerust: waarschijnlijk niets aan de hand. Als ze maandag nog steeds koorts zou hebben, moesten we maar even naar onze huisarts.

En vanmorgen? Alles weer in orde. Geen koorts, geen verkoudheid, maar wel een gezond meisje.

Kleine jongens worden groot

Troost

Tante Nia bedankt!

Elf maanden

Onze kleine ukkepuk is vandaag 11 maanden! Dat hebben we gevierd met... een bezoek aan het consultatiebureau vanmorgen. Resultaat: 73 centimeter, 8,6 kilo en een paar traantjes toen ze twee prikjes kreeg. Papa en mama kregen een ontnuchterende mededeling dat de verkoudheid van ons meisje nog best tot maart zou kunnen duren...

Aanrader (2)

Eveneens nieuw in de Attorama platenkast:

Aanrader (1)

Nieuw in de Attorama platenkast:

Wielrendames

Een lekker stukje fietsen met papa en mama, op wat misschien wel de laatste zonnige herfstdag is.

Zonnige herfstdag

Blondjes

27k

Een nieuwe mijlpaal: 27.000 bezoekers. Dank u wel!

De best bezochte berichten van de afgelopen anderhalve maand:
- Koffiedrinken met papa
- Verjaardaghits (slot)
- Miss You

Lachebekje

Renovatie

De wijk knapt al aardig op...