Maatje

Vanmorgen weer eens een rondje gelopen met mijn oude hardloopmaatje MdJ. Tempo zat er aardig in en was redelijk constant, maar we werden uiteindelijk genekt door de tegenwind...

Robijnen bruiloft

Froukje

Trapzitter

Kort rondje

Nou, dat tempo op kortere afstanden zit er weer goed in. Nu nog op langere afstanden...

28k

Hoe beter deze Tweede Kerstdag te vieren dan met een nieuwe mijlpaal? Champagne!

Merry Christmas!

The Hobbit: An Unexpected Journey

De kerstfilmtraditie is vandaag nieuw leven ingeblazen met 'The Hobbit: An Unexpected Journey'. Het eerste deel van de beoogde nieuwe trilogie die als prequel fungeert voor 'The Lord of the Rings'. Met de terugkeer van Peter Jackson als regisseur, Ian McKellen als Gandalf, Martin Freeman als de jonge Bilbo Baggins en verschillende LotR-acteurs in cameo's als hun oorspronkelijke personages.

Dwergenkoning Thorin Oakenshield, een rol van Richard Armitage, wil zijn door de draak Smaug overgenomen koninkrijk terug en schakelt de hulp in van een dozijn van zijn soortgenoten, tovenaar Gandalf – en Bilbo Baggins als laatste, meest onwaarschijnlijke kandidaat. Wat volgt, is een film die in vorm en in inhoud sterk doet denken aan de eerste LotR-film, 'The Fellowship of the Ring', zij het op een iets kleinere schaal uiteraard.

Als LotR-fan was ik enthousiast over de plannen om ook 'The Hobbit' te verfilmen, maar ik was verbaasd toen ik hoorde dat Tolkiens dunste boek uitgesmeerd zou worden over drie films. Dat manco heeft Jackson weten op te vangen door gebruik te maken van achtergrondinformatie uit andere Tolkien-publicaties. In het oorspronkelijke verhaal wordt bijvoorbeeld Gandalfs gedeeltelijke afwezigheid tijdens de reis niet verklaard – in de film gelukkig wel.

Of het verhaal drie films lang kan blijven boeien, zien zullen pas weten in de zomer van 2014. 'An Unexpected Journey' is alvast een veelbelovend begin van de nieuwe trilogie. Wel zou je deze eerste film kunnen verwijten dat hij te episodisch van aard is: zodra het ene obstakel overwonnen is, dient het volgende zich alweer aan. Dit is echter iets wat de film moeilijk te verwijten valt; hier wordt de structuur van het boek gevolgd, met hoofdstukken die tot in hoge mate los staan van elkaar.

Als je altijd al fan was van 'The Lord of the Rings', dan is 'An Unexpected Journey' een heerlijke terugkeer naar dezelfde wereld. Dezelfde visuele vondsten, dezelfde schitterende Nieuw-Zeelandse landschappen, dezelfde muziek van Howard Shore. Een knappe prestatie van Peter Jackson om bijna tien jaar na dato een nieuwe film te maken die hetzelfde gevoel weet op te roepen. Als je al geen fan was, als je de originele trilogie al saai vond en langzaam op gang vond komen – dan zal 'The Hobbit' je niet van gedachten doen veranderen.

Nieuwe trailers:

* Les Misérables (release op 10 januari). De langverwachte verfilming van de bekroonde musical, met een sterrencast met onder meer Hugh Jackman, Russell Crowe en Anne Hathaway.

* Gangster Squad (release op 10 januari). De politie van Los Angeles, onder leiding van Josh Brolin, verklaart de oorlog aan de georganiseerde misdaad in de jaren veertig.

* Flight (release op 31 januari). Na een vliegtuigcrash wordt piloot Denzel Washington gezien als een grote held, maar is dat wel terecht?

* Jack the Giant Slayer (release op 21 maart). Bryan Singer waagt zich aan de verfilming van het sprookje van de bonenstaak, met hoofdrollen voor Ewan McGregor en Nicholas Hoult.

Sinterkerst 2012

Best een boel wind

Iets sneller dan vorige week, maar belangrijker nog: twee kilometer verder. En best een boel wind...

Spelen met Lisa

Aardige engerd

Tijdens het doen van de laatste kerstinkopen biedt een man ons meisje een dierenkaartje van Albert Heijn aan. Een leuk, aardig gebaar van een man die gewoon een leuk gebaar wil maken. Maar toch schiet even door mijn hoofd: ga weg, engerd! De waarheid zal wel ergens in het midden liggen.

Blijvende onzekerheid

Een paar dagen voor Kerstmis denk je er niet aan dat je ineens slecht nieuws kan krijgen. Dat je te horen krijgen dat je achterneefje eigenlijk een operatie moet ondergaan, maar dat de artsen het niet aandurven. Dat je dus weet dat er eigenlijk iets moet gebeuren, maar dat er niets gaat gebeuren. Voor de ouders betekent dat helaas geen einde aan de onzekerheid, waar ze vandaag wel op hoopten. We denken aan jullie!

Oude buurtje

Je hebt een cursus vlakbij je oude buurtje... dan ga je natuurlijk even langs. Weinig veranderd; zelfs de gordijnen van de benedenbuurvrouw zijn nog dezelfde!

Zeven jaar geleden om deze tijd...

Back in the game

De oude vorm is echter nog ver te zoeken...

Helpen met de was

14-12-2012

Sandy Hook, Newtown, Connecticut.

Data

Met de mooie datum van 12-12-12 van gisteren vond ik het wel een aardig idee om eens een beetje in mijn persoonlijke herinneringen te duiken om te zien wat mij bezighield op (of omstreeks) die voorgaande bijzondere data.

01-01-01: Nieuwjaarsdag doorgebracht in mijn ouderlijk huis, met de cafébrand in Volendam die het nieuws beheerste.
02-02-02: overdag gekeken naar de bruiloft van Wim-Lex en Máxima en 's avonds in Leiden naar de film 'Training Day', in het Lido.
03-03-03: net gestopt met mijn bijbaantje op de universiteit. Ik ging mij volledig richten op mijn scriptie.
04-04-04: begonnen aan een nieuwe baan: eerst een paar dagen naar Amsterdam, daarna werken vanuit mijn eigen huiskamer.

05-05-05: Hemelvaartsdag én Bevrijdingsdag, met als enige aantekening dat ik een rondje heb hardgelopen door het Vroesenpark.
06-06-06: samenwonen, huis in Rotterdam verkocht. Voor de laatste keer in Rotterdam een paspoort aangevraagd.
07-07-07: net terug van een vakantie in Griekenland, op het vasteland bij Korinthe om precies te zijn.
08-08-08: dagen rond mijn schoonfamilie: op ons achternichtje gepast, geklust bij mijn zwager en mijn 'schoonoma' werd 91.

09-09-09: midden in een vakantie in Nerja, Spanje. Op de planning die dag: een uitstapje naar Las Alpujarras, de zuidelijke uitlopers van de Sierra Nevada.
10-10-10: net ons huis verkocht, dat anderhalf jaar te koop had gestaan. In tijd van zes weken moesten we iets nieuws hebben...
11-11-11: sinds gisteren zijn we een trotse papa en mama!
12-12-12: onze dreumes ervan weerhouden de kerstballen uit de kerstboom te pakken.

De eerstvolgende gelegenheid om deze lijst aan te vullen wordt pas weer op 01-01-2101. Rustig aan doen, gezond leven en dan moet dat gemakkelijk lukken.

Groot Dictee 2012

Dit jaar helaas niet zelf meegedaan – en nee, dat heeft niets te maken met het feit dat ik niet door de voorrondes ben gekomen, maar eerder met dat ik er pas een paar minuten voor aanvang achterkwam dat het vanavond was – maar deze mooie tekst van Adriaan van Dis wil ik jullie uiteraard niet onthouden.
---

Zijn waar wij niet zijn
De dichter Charles Baudelaire die zonder kitschtrukendoos de schoonheid blasfemeerde door uit modder goud te destilleren, vergeleek het leven met een ziekenhuis waarin iedere patiënt coûte que coûte een ander bed opeist. Zo wenst de een het behaaglijk comfort van een vredige twee-onder-een-kapwoningwijk, de ander de kick van een no-goarea.

Wij willen zijn, waar wij niet zijn. Scheepsarts-dichter Slauerhoff, die alle wereldzeeën bevoer, werd godbetert een gedweeë dorpsdokter en jeremieerde dat op plattelandse achterafplaatsjes never nooit een laag-bij-de-grondse boerenkop werd gesneld.

Ervan uitgaande dat in een a-priorikeus ook een verlies besloten zit, wik en weeg ik mij een ons. Wat wordt het? Een armeluisleven zoals monniken propageren of de verrukkelijke weelde van de nouveaux riches?

Een megasimpel ge-sms’te mededeling of een minutieus gekalligrafeerd epistel? Zie ik zelf oorgelabelde vaarzen in halfduistere ophokstallen staan, dan verlang ik stante pede naar ruziënde orang-oetangs in een orchideeënrijk regenwoud.

Als ik spiksplinternieuwe suède molières of brogues moet inlopen, wil ik tegelijkertijd blootsvoets een mangrovebos in de afrotropische ecozone binnendringen. Spring-in-'t-veldleeuweriken in ruilverkavelde weiden doen mij verlangen naar de smaragdgroene valleien in Papoea waar een variëteit aan kasuarissen tussen de clangebieden weidt.

Deze strikt solitaire loopvogel met een basstem onder de drieëntwintig hertz wordt zelfs niet door oerwoudgeluidenervaren jagers gepercipieerd, laat staan door de sinds het indonesiseringsprogramma geëxcommuniceerde missionarissen.

Het extreme lokt meer dan het modale, de imperatief meer dan het ja en amen van de hofdignitaris. Dus liever hermelijn dan een livrei. Maar eenmaal geëquipeerd met een peniskoker, dan lokt de Volendammer broek. Na de Eiffeltoren de in- en intrieste metrobuis.

Zit ik voor een weids uitzicht mezelf te goed te doen aan de subtiel gearrangeerde amuses van een vijfgangendiner, dan wens ik me een patatje met uit de snackbar om de hoek. Deep down is het ik-besef tweeërlei: zowel burgemeester als swiebertje zijn.

Collegiaal dilemma

Dilemma op de werkvloer. Twee collega's hebben een (klein) conflict. De ene heeft gelijk vanuit formeel oogpunt; de andere heeft gelijk vanuit sociaal oogpunt. Ik kan moeilijk partij kiezen, aangezien ik vind dat ze allebei gelijk hebben en aangezien ze beiden mijn ondersteuning vormen. Ik zou ze het liefst met de koppen tegen elkaar slaan en zeggen dat ze even normaal moeten doen - maar of dat een serieuze optie is?

Diclofenac

Een papadag die begint met zo’n rugpijn dat je niet kunt opstaan… Niet leuk. Een bezoekje aan de dokter en apotheek later ging ik met een flinke dosis pijnstillers weer naar huis. Mocht ik de komende week zodoende wat duf overkomen: troost u met de gedacht dat het niet aan u of aan uw gespreksonderwerp ligt.

Opgezet gevoel

De Daltons

Droppies in de sneeuw

Heerlijk avondje is gekomen

Niet begrepen

Opnieuw geweld in het amateurvoetbal, met dodelijke afloop deze keer. Reacties spreken schande van het incident. Sommige reacties slaan echter volkomen de plank mis. Die van Peter R. de Vries bijvoorbeeld, die deze gelegenheid aangreep om te spreken over de partijdigheid van grens- en scheidsrechters in het amateurvoetbal. Dan heb je het dus echt niet begrepen. Dat is hetzelfde als zeggen dat het OK is om een agent dood te rijden als die je een bekeuring heeft gegeven waar je het niet mee eens bent. Voor beide situaties geldt: op het moment zelf moet je je gewoon bij de situatie neerleggen en als je vindt dat je oneerlijk bent behandeld, dien je een klacht in.

Natuurlijk is het zinnig om eens te kijken naar het amateurvoetbal, dat daar te weinig budget is voor echte scheids- en grensrechters en dat er dus vaak vrijwilligers van de clubs worden ingezet. Dat deze vrijwilligers niet altijd even goed zijn in hun taak, dat ze partijdig zijn, is een bekend verschijnsel. Klasgenootjes – ik heb zelf nooit op voetbal gezeten – zeiden altijd tegen mij dat die partijdigheid bij thuiswedstrijden in je voordeel was, bij uitwedstrijden in je nadeel, dus over het hele competitiejaar genomen ging iedereen gelijk op.

Zinnig om daar eens een discussie over te voeren, maar dat is niet waar we ons op dit moment op moeten richten. Gelukkig zijn er mensen die wél weten waar op dit moment de focus moet liggen: de voetbalclub die de spelers voor het leven schorst, de wethouder die overweegt om de voetbalclub te sluiten en de rechter-commissaris die de spelers verdenkt van doodslag, mishandeling en openbare geweldpleging.

Welkom in de bouwput

Op verjaarfeest

Stop Aids Now

www.stopaidsnow.nl

Familie Willems op bezoek

Ja hoor, bijna klaar

Sta op tegen kanker

Ondanks mijn persoonlijke afkeer van grote showprogramma's vol Bekende Nederlanders is het doel van deze actie uiteraard wel iets wat ik heel erg steun: Sta op tegen kanker. (Dat mag voor wie mij een beetje kent uiteraard geen verrassing zijn.)

Bijna klaar

Papa, zijn ze al bijna klaar met de werkzaamheden in de straat?

A Song of Ice and Fire

Nou, ik kan voorlopig even vooruit. Als iemand mij zoekt, ik ben aan het lezen...

Michael Kiwanuka

Nieuw in de Attorama platenkast!

Skyfall

Vanavond in Pathé De Kuip 'Skyfall' gezien. Daniel Craig kruipt voor de derde keer in de huid van James Bond en krijgt in 'Skyfall' een persoonlijker plot mee dan we gewend zijn in de filmreeks. Met Sam Mendes als regisseur was dat ook niet geheel onverwacht. Cinematograaf Roger Deakins geeft 'Skyfall' in ieder geval een vliegende start met schitterende visuele vondsten.

De basale plot van 'Skyfall' is eenvoudig uit te leggen: er is een lijst met undercover-agenten gestolen en het is Bonds taak om deze terug te vinden. Ondertussen wordt M ter verantwoording geroepen over hoe zij deze zaak heeft aangepakt. Wanneer blijkt dat Raoul Silva (Javier Bardem) erachter zit, wordt het indammen van deze bedreiging voor zowel Bond als M persoonlijker dan ooit.

'Skyfall' is een terugkeer naar de ouderwets goede vorm van James Bond, na het tegenvallende 'Quantum of Solace' van vier jaar geleden. De verschillende elementen van de Bond-reeks lijken eindelijk de juiste mix te hebben. Craigs serieuze vertolking van de iconische filmrol wordt hier voorzien van de nodige, droge humor – iets waar het in zijn voorgaande twee films nogal eens aan ontbrak.

Is Bond nog wel relevant in de 21^e eeuw? Een vraag die in 'Skyfall' letterlijk gesteld wordt en die, gelukkig voor de Bond-liefhebbers, positief kan worden beantwoord. Mendes is erin geslaagd om het al meer dan vijftig jaar oude personage een hernieuwde diepgang te geven. Met 'Skyfall' is de reboot van de reeks geslaagd te noemen: Daniel Craig heeft zich de rol eigen gemaakt, Bond is in het personage gegroeid zoals we dat kennen en ook de ondersteunende cast zit op haar plek: Bond kan er weer jaren tegenaan.

Nieuwe trailers:

* Django Unchained (release op 17 januari). De nieuwe Quentin Tarantino: voormalige slaaf en huidige premiejager Jamie Foxx probeert zijn vrouw te redden van Leonardo DiCaprio.

Kruipruimte

Zo begint je weekend heel anders dan gedacht, met om kwart voor zeven 's morgens iemand die aanbelt om te zeggen dat er een waterballet in je tuin aan de gang is. Dan zit je nog voor zeven uur op zaterdagochtend in je eigen kruipruimte...

Dat zette helaas een flinke streep door de plannen die we vandaag hadden met RH, VS, JM en RV...

Out of scope

Ik voelde mij al wat anders dan anders vanmorgen...

Databank

De moord op Marianne Vaatstra is – waarschijnlijk – opgelost nu er een DNA-match gevonden lijkt te zijn. Zodoende zal nu wel de discussie op gang komen of er een landelijke DNA-databank aangelegd moet worden. In DWDD werd daar vanavond al een aanzet toe gegeven.

Is dat een goed idee? Ik denk van niet. De reden is dat ik er zelf nog graag iets over te zeggen wil hebben. Als ik niet wil dat ik via een GPS-signaal te vinden ben, laat ik mijn telefoon thuis. Als ik niet wil dat mijn pinbetalingen bekend worden, neem ik contanten mee. Maar een DNA-databank is blijvend.

Als ik ergens van verdacht word – ik was in de buurt; ik had geen alibi; het ging om iemand met wie ik ruzie had – heb ik er geen enkel bezwaar tegen om DNA af te staan om mijn onschuld te bewijzen. Maar als ik geen verdachte ben? Dan niet. Ik heb niks te verbergen, maar dat wil niet zeggen dat ik alles bekend hoef te maken.

Incognito

En dat is dus waarom papadagen zo leuk zijn.

Uitrusten bij papa en mama

Nieuw werken

Tja, dan ligt op een dag het netwerk plat omdat je naar een nieuwe ICT-omgeving overgaat. Dan kun je dus niet naar kantoor, niet inloggen en dergelijke. Wat doe je dan? Dan werk je eens een dagje vanuit huis. Dan kun je dus wat langer blijven liggen, in de ontspannenheid van je eigen huis wat werk verrichten en je kunt eens op vrijdagmiddag gaan lunchen met je vrouw en kind, iets wat je maandenlang niet hebt kunnen doen (op vrijdag). Mooi, dat nieuwe werken.

Stoute schoenen aangetrokken

Na jaren thuis meeschrijven op de bank nu maar eens een gokje gewaagd om te kijken of ik door de voorrondes kom...

Overladen

Baby --> Dreumes

Onze kleine ukkepuk is sinds gisteren formeel baby af. Zodoende, vanaf heden op dit blog: Dreumes Attorama! Op die manier hebben wij meteen een mooi overzicht van ons meisjes eerste jaar. Wie meer wil weten over dit fascinerende taalkundige onderwerp: Wikipedia is je vriend.

1!

Bij omama

Nu al op?

Ingedekt

Je moet toch wat, als je krant al gedrukt wordt voordat de verkiezingsuitslag bekend is...

Uit logeren

Een week voor de eerste verjaardag van onze kleine ukkepuk vonden wij het dit weekend wel eens tijd worden om haar voor de eerste keer te laten logeren. Bij opa en oma. Daar is ze toch al regelmatig te vinden doordeweeks, dus dat leek ons een mooi adres om mee te beginnen. In de loop van zaterdagmiddag ging ons meisje dus uit logeren, met een hele tas aan spullen en een stapel aan instructies voor opa en oma.

Dat leek allemaal goed te gaan, afgezien van een enkel sms'je van oma dat onze ukkepuk wat moeite had met in slaap komen. Papa en mama waren intussen voor het eerst sinds tijden weer eens naar de film gegaan op zaterdagavond. (Zie hier mijn recensie.) Daarvoor lekker en gezellig gegeten met vrienden. Op zondagmorgen een beetje uitgeslapen. Kortom, oud vertrouwd. Dat wil zeggen… het was wel erg stil in huis…

Zondag aan het eind van de ochtend zijn we ons meisje weer gaan ophalen. Ze had het prima naar haar zin gehad en had heerlijk geslapen – maar dat gold nou niet bepaald voor opa en oma. Die hadden een kort nachtje gehad, vooral omdat ze 's nachts een baby in huis een beetje ontwend waren. De begroeting om zes uur 's morgens maakte echter een hoop goed.

Kortom, een geslaagd logeerpartijtje!

Ted

De achtjarige John doet een wens en zijn beste vriend, teddybeer Ted, komt tot leven. Zevenentwintig jaar later zijn Ted en John nog steeds huisgenoten, die een groot deel van de dag spenderen aan blowen, drinken en slechte films uit de jaren tachtig kijken. Dit tot groot ongenoegen van Johns vriendin Lori, die graag zou zien dat John zijn leven en hun relatie wat serieuzer nam.

'Ted' heeft eigenlijk een beproefd concept over opgroeien, het leven serieus nemen en de keuze moeten maken tussen vrienden van vroeger en het uitstippelen van je verdere leven. Romance versus bromance, zogezegd. Het toevoegen van een pratende, drinkende, vloekende en zich in het rond n..kende teddybeer aan dit concept? Een geniale vondst!

Wie op basis van de trailer een harde, vuilgebekte komedie verwacht, zoals ik, komt deels bedrogen uit. (Geen zorgen, er zitten genoeg harde grappen in 'Ted'.) De film is dramatischer, serieuzer en – vooral op het einde – veel spannender dan je zou verwachten. Met een glansrol voor regisseur, scenarist en hoofdrolspeler Seth MacFarlane uiteraard.

Nieuwe trailers:

* Lawless (release op 15 november). Shia LaBeouf en Tom Hardy als broers die het niet zo nauw nemen met de wet en die het aan de stok krijgen met sheriff Guy Pearce.

* Looper (release op 29 november). Joseph Gordon-Levitt moet zijn toekomstige zelf (Bruce Willis) vermoorden of de loop van zijn eigen leven veranderen.

* The Twilight Saga: Breaking Dawn – Part 2 (release op 14 november). Het laatste deel van de Twilight-reeks, met de immer apathisch acterende Kristen Stewart in de hoofdrol.

* The Hobbit: An Unexpected Journey (release op 12 december). Het eerste deel van de Hobbit-trilogie van Peter Jackson, een prequel op 'The Lord of the Rings'.

Nog een weekje...

Somewhere over the...

Marathon

Vier automonteurs uit Rotterdam-Zuid gaan trainen voor de marathon om zo hun garage te redden van een faillissement. Dat is in een notendop het verhaal van 'De marathon'. Een film in mijn eigen stad die ook nog eens over hardlopen gaat? Nou, daar ben ik natuurlijk gemakkelijk voor te porren. Als was het alleen maar omdat regisseur Diederick Koopal, die met deze film zijn debuut maakt als speelfilmregisseur, zijn (ongetrainde) acteurs afgelopen april liet meelopen met de echte marathon van Rotterdam voor authentiek beeldmateriaal.

De vier hoofdpersonages hebben een beroerde conditie, hebben geen idee hoe ze hun loopavontuur moeten aanpakken – maar gelukkig heeft collega Youssoef wel wat ervaring. Wat volgt, is een haast hopeloze exercitie om de vier klaar te stomen voor de marathon. Her en der wordt de hoofdverhaallijn onderbroken voor wat persoonlijke beslommeringen. Hiermee slaagt Koopal erin om zijn personages net genoeg karakterisering mee te geven zonder dat dit te veel afleidt van het hoofdonderwerp. Uitzondering hierop is de verhaallijn rond garagehouder Gerard, een rol van Stefan de Walle, die de afloop van het verhaal in grote mate beïnvloedt.

Heerlijk om Rotterdam eens prominent te zien figureren in een Nederlandse film in plaats van Amsterdam, hoewel ik wat dat betreft uiteraard misschien wat bevooroordeeld ben. De film maakt halverwege een klein uitstapje naar de hoofdstad, tot grote ergernis van de personages. (Naar verluidt was dit een wens van een van de producenten.) Als kenner van de stad en van het parcours van de marathon levert dat een grote herkenbaarheid op – bij haast elke scène kijk je of je weet waar die opgenomen is. Helaas vallen daardoor ook soms wat continuïteits- of geografische foutjes op, maar dat mag de pret niet drukken. Heerlijke film!

Nieuwe trailers:
* Het bombardement (release op 20 december). Het filmdebuut van Jan Smit, die in het Rotterdam van mei 1940 valt voor de charmes van Roos van Erkel.
* Alles is familie (release op 22 november). Mozaïekfilm van de makers van 'Alles is liefde', over onder meer de kinderwens van Carice van Houten en Thijs Römer.
* Playing for Keeps (release op 20 december). Oud-profvoetballer Gerard Butler moet kiezen tussen een nieuwe carrière en de kans om zijn gebroken gezin te herenigen.
* Cloud Atlas (release op 29 november). Fascinerende nieuwe film van Tom Tykwer en The Wachowski Brothers waarin heden, verleden, toekomst en heel veel verschillende personages allemaal met elkaar samenhangen.

Nijn

Zorg naar inkomen

In het nieuwe regeerakkoord wordt gesproken over het inkomensafhankelijk maken van de zorgpremie en het verdwijnen van de zorgtoeslag. Voor hogere inkomens is de maandelijkse premie relatief gezien een veel minder grote uitgave dan voor lage inkomens. Vanuit dat oogpunt bezien is het eerlijker om van hogere inkomens een hogere bijdrage te vragen. De sterkste schouders, de zwaarste lasten et cetera. Wat mij echter bevreemdt, is dat er verschillende prijzen voor hetzelfde product gevraagd gaan worden. Het is een vergelijking die deze week al eerder gemaakt is: de bakker vraagt toch ook niet wat mijn inkomen is om te bepalen hoeveel ik voor een brood moet betalen?

De zorg kan wat mij betreft wel degelijk inkomensafhankelijk gemaakt worden, maar dan op een andere manier. Niet mensen verschillende bedragen voor dezelfde zorgpremie te betalen, maar door te betalen voor luxe. Maak de basiszorg voor iedereen even duur, maar laat mensen die dat willen (en dat kunnen betalen) meer betalen voor extraatjes.

In mijn voorstel kost een standaard behandeling in het ziekenhuis iedereen hetzelfde. Na die standaard behandeling worden mensen een paar uur na hun behandeling ontslagen. Mensen met hogere inkomens kunnen ervoor kiezen om nog een nachtje te blijven te observatie in het ziekenhuis, krijgen een luxere kamer, meer handen aan het bed, televisie op hun kamer, et cetera. Maar de basiszorg blijft voor iedereen hetzelfde – en even duur. Dit geeft ziekenhuizen bovendien de gelegenheid om te concurreren op kwaliteit in plaats van op prijs.

Om de vergelijking met de bakker door te trekken: ik kan genoegen nemen met een eenvoudige bruine boterham of ik ga voor een luxe croissantje. Die keuze is aan mij en wordt (vooral) bepaald door mijn inkomen. Maar die bruine boterham zou mij evenveel moeten kosten als iemand anders.

Bruggen slaan?

Nou, voorlopig lijken zowel links als rechts ontevreden met het regeerakkoord. We zullen zien...

Aanrader (3)

Eveneens nieuw in de Attorama platenkast:

Zusjes voor een dag

Einde van een tijdperk

Alvast binnen

Zo, het eerste verjaardagscadeau van onze kleine meid is alvast binnen...

Satire

Stel: je plaatst als krant een satirisch artikel. Een grappig stukje over de uitwassen van sociale media. Voor de mensen die dat uit de tekst niet kunnen opmaken, zet je voor de zekerheid nog even SATIRE bovenaan het artikel. En dan nog bestaan de reacties op je bericht vooral uit mensen die denken dat het waar is...

De cola is op

Hoe kan dat nou?

Pijnlijke herinneringen herleven

Je spreekt af met een vriend die je al een tijdje niet gezien hebt. Die verhuisd is sinds de vorige keer dat jullie elkaar spraken. Je krijgt het nieuwe adres door, voert dat in in je navigatiesysteem en je gaat op weg. Na een restje van de avondspits kom je aan. De wijk komt je bekend voor. Erg bekend. Je kijkt om je heen en wat zie je, op zo'n honderd meter van het nieuwe adres van je vriend?

Je orthodontist van vroeger.

Keuze al gemaakt?

www.jaofnee.nl

Donorweek 2012

Het is Donorweek. Vorig jaar om deze tijd heb ik hier ook al aandacht voor gevraagd, maar helaas is het nog steeds nodig om dit onderwerp onder de aandacht te brengen. Veel mensen hebben nog niet aangegeven of zij donor willen zijn of niet. Mijn eigen standpunt daarover mag inmiddels bekend worden verondersteld, maar het belangrijkste is: geef aan wat *jouw* keuze is. Dat voorkomt moeilijke, soms pijnlijke keuzes voor je nabestaanden en wie weet kun je er nog iemand mee helpen...

Broccoli, lekker!

Het Bureau 1 + 2

Het zou wel eens tijd worden dat ik een recensie schrijf van 'Meneer Beerta' en 'Vuile handen', de eerste twee delen van Het Bureau van J.J. Voskuil. Ik ben immers al een jaar of 12 geleden aan de reeks begonnen... In mijn studententijd konden Voskuils beslommeringen over bureaucratie en kantoorpolitiek mij echter niet zo boeien. Met enkele jaren werkervaring achter de rug is dat inmiddels behoorlijk veranderd.

Hoe ga je om met je collega's? Mensen die je dagelijks vele uren ziet, maar die je nooit zelf zou uitkiezen om mee samen te werken? Hoofdpersoon Maarten Koning ziet zich hiermee geconfronteerd wanneer zijn oude docent Beerta hem vraagt om te komen werken bij Het Bureau. De dagelijkse beslommeringen, de strijd tussen verschillende afdelingen – het zal iedereen die wel eens op kantoor gewerkt heeft, bijzonder bekend voorkomen. Koning – hij heeft de grootst mogelijke moeite om zich "Maarten" te laten noemen door zijn collega's – is bikkelhard voor zichzelf. Een verkeerde opmerking naar een collega neemt hij zichzelf bijzonder kwalijk en dikwijls weet Koning zich geen houding te geven, wat hij zichzelf dan weer gaat verwijten.

'Meneer Beerta' begint in 1957 en de roman voelt zodoende hier en daar gedateerd aan. Een kantoor zonder computers of koffieautomaat? Collega's die elkaar uitsluitend bij de achternaam aanspreken, meneer Koning? Discussies tussen katholieken en socialisten? Voor lezers vandaag de dag moeilijk om voor te stellen. Vanwege het hoge autobiografische karakter – Voskuil baseerde zich op zijn eigen carrière bij het Meertens Instituut – is Het Bureau zodoende niet alleen een mooie roman, maar ook een mooi tijdsdocument.

Eigenlijk is het geen doen om per deel een recensie te schrijven, aangezien Het Bureau bedoeld is als één grote roman. Wellicht dat ik 'Plankton' en 'Het A.P. Beerta Instituut' dan ook weer gezamenlijk bespreek.

Onze nieuwe auto...

Zwaar weekend

Vrijdagmiddag was er nog niets aan de hand. Toen we vrijdagavond onze kleine ukkepuk naar bed brachten ook nog niet. Een paar uur later werd ons meisje met koorts wakker. Dat werd een gebroken nacht met veel troosten, afsponzen en ten slotte een zetpil.

Zaterdag leek de koorts wat gezakt te zijn – totdat de zetpil was uitgewerkt. Dus dat werd werd vooral een dagje rustig aan doen. Ons meisje speelde, at en dronk alsof er niets aan de hand was. Een goed teken voor papa en mama. 's Avonds en 's nachts herhaalde alles zich: weer een gebroken nacht.

Zondag in de loop van de dag nam de koorts weer een beetje toe, terwijl we juist hoopten dat het wat beter zou gaan. Een kort telefoontje naar de huisartsenpost stelde ons gerust: waarschijnlijk niets aan de hand. Als ze maandag nog steeds koorts zou hebben, moesten we maar even naar onze huisarts.

En vanmorgen? Alles weer in orde. Geen koorts, geen verkoudheid, maar wel een gezond meisje.

Kleine jongens worden groot

Troost

Tante Nia bedankt!

Elf maanden

Onze kleine ukkepuk is vandaag 11 maanden! Dat hebben we gevierd met... een bezoek aan het consultatiebureau vanmorgen. Resultaat: 73 centimeter, 8,6 kilo en een paar traantjes toen ze twee prikjes kreeg. Papa en mama kregen een ontnuchterende mededeling dat de verkoudheid van ons meisje nog best tot maart zou kunnen duren...

Aanrader (2)

Eveneens nieuw in de Attorama platenkast:

Aanrader (1)

Nieuw in de Attorama platenkast:

Wielrendames

Een lekker stukje fietsen met papa en mama, op wat misschien wel de laatste zonnige herfstdag is.

Zonnige herfstdag

Blondjes